جنگ در میان مشاجره سیاسی

جالب است در حالی که پشت پرده هیچ مذاکره ای میان ایران و امریکا وجود ندارد، در شبکه های اجتماعی فارسی زبان غائله ای درباره محتوای این مذاکرات، نقش عربستان سعودی در آن، و خدمت وخیانت مذاکره کنندگان برپاست!

مدت هاست این جمع بندی کم و بیش اجماعی در میان تصمیم گیران ایران وجود دارد که امریکا و رژیم اسراییل در اندیشه فروپاشی ایران هستند و کسی در واشینگتن تمایلی به یک مذاکره و توافق واقعی ندارد. تجربه جنگ هم به ما می گوید باید برای رویارویی آماده بود و شانسی برای توافق با امریکایی که اسراییل آن را هدایت می کند وجود ندارد.

درباره عربستان هم قصه چندان پیچیده نیست. ایران چند ماه تلاش کرد امتحان کند که آیا می توان با سعودی روابط بهتری برقرار کرد؟ نتیجه با توجه به آنچه در یمن، سوریه و خصوصا لبنان رخ داد نا امید کننده بود.

امریکا در حال فشار برای انعقاد مجموعه ای از توافقات در منطقه است که هدف آن مقاومت زدایی کامل، تضمین برتری اسراییل و از بین بردن هر نوع قابلیت تهدید علیه آن است. سعودی نقش مهمی در این معادله ایفا می کند و این چیزی نیست که قابل پنهان کردن یا مصالحه باشد.

نکته ای که همانقدر مهم است این است که امریکا در حال دور کردن تقریبا همه کشورهای منطقه از جمله سعودی از چین است و ایران، روسیه و چین به خوبی درک می کنند امریکا به تدارک یک رویارویی بزرگ بین المللی با همه رقبای خود است. همه می فهمند این منازعه ای فراتر از ایران است.

از این منظر، سعودی نمی تواند یک میانجی بین ایران و امریکا باشد و اساسا ایران نیازی به چنین میانجیگری ندارد. مشکل هم اساسا میانجی گری نیست، مشکل این است که با جنگ 12 روزه حرفی برای زدن میان ایران و امریکا نمانده است.

از منظر استراتژیک تا وقتی امریکا و رژیم اسراییل برای حمله بعدی آماده می شوند، ایران هم باید انرژی خود را صرف ایجاد آمادگی کند به جای آنکه به مذاکراتی دل ببندد که هدف آن خارج کردن مواد از ایران و تکمیل حفره های اطلاعاتی برای جنگ بعدی است. روا نیست که ظرف چند ماه از یک سوارخ دوبار گزیده شویم.

نزاع داخلی درباره مذاکره یا عدم مذاکره اکنون دیگر جز یک پروژه دوقطبی ساز داخلی از جانب کسانی که حیات سیاسی شان در دعواست ماهیت دیگری ندارد والا در میان آنها که باید تصمیم بگیرند موضوع روشن است و اختلاف و پنهان کاری هم وجود ندارد. جنگ خیلی چیزها را عوض کرده است.

من با خودم فکر می کنم در حالی که دشمن ذره ای از نیت پلید خود کوتاه نیامده، این حجم از نزاع داخلی در ایران واقعا چه معنایی دارد. شاید مقدمه همان پروژه ای باشد که یوسی کوپر صهیونیست در کتاب» چشم اندازهای راهبردی مشاجره سیاسی: نوشته است: «جنگ در میان مشاجره سیاسی!»

*مشاور راهبردی رییس مجلس