حاج قاسم و سقوط شوکت آمریکا
به گزارش مشرق، سید احمد خوئی، فعال رسانه، در کانال تلگرام خود نوشت:
حاج قاسم و سقوط شوکت آمریکا
قبل از دوره مسئولیت حاج قاسم، ایالات متحده آمریکا، صاحب پرستیژ بود و چهره یک تمدن بالغ و بی‌نقص از خود ساخته بود، با سیستم و رجال سیاسی "جنتل‌من" که حتی اگر در پرونده پارتنر جنسی مخفی خود "یک دروغ کوچکی" بگویند به دادگاه کشیده می‌شوند ولو رئیس جمهور باشند. آمریکائی که اگر کسی را تروریست خطاب کند، همه دنیا پشت سر آن برای نجات ارزش‌های بشری صف می‌شوند و ائتلاف تشکیل می‌دهند.
آن روزها مصادف با جریان دوم خرداد، در داخل ایران نیز این چهره آمریکا کارساز بود، علاقمندان به آمریکا با آب و تاب از سیستم آمریکا به عنوان الگو سخن می‌گفتند و اگر می‌گفتی یک روز محبوب‌ترین کاندیدای نظرسنجی مردمی آمریکا ممکن است در دادگاه "رد صلاحیت" شود، هیچ‌کس باورش نمی‌شد! اگر می‌گفتی در مرکز "رهبری!" دنیا عده‌ای به نتایج انتخابات اعتراض دارند و به ساختمان مجلس حمله کرده‌اند، این صدها سال دور به نظر می‌رسید. اما زمان خیلی کوتاه شد و فرعونی که در زمین برتری جسته بود، به دام نیل افتاد.
آن روز، کمترین اراده ایستادگی در برابر اراده آمریکا، دیوانگی تلقی می‌شد! همه اینها، حق مسلمی را به آمریکا داده بود که خود را "رهبر دنیا" بداند. آمریکائی‌ها، عمدتا قائل به استثناگرائی هستند؛ جناح محافظه‌کار که مذهبی‌تر است این استثناگرائی را به خدا وصل کرده و خود را نظرکرده الهی می‌دانند و این مفهوم، در مانیفست برخی احزاب آمریکائی نیز آمده است. این مفاهیم، البته، بین ایرانیان چندان بازتاب ندارد، اما مردم با ترجمه آن آشنا هستند: "استکبار"، که از نظر آمریکائی‌ها، نوعی برتری طبیعی محسوب است و حق ایجاد می‌کند: من برترم چون خودم می‌گویم، پس همه دنیا باید تابع میل و رهبری و مفاهیم من باشد.
با همین ادعای رهبری دنیا، ایالات متحده تلاش کرد تجربه بلعیدن آسان سرزمین سرخپوست‌ها را تکرار کرده و سراغ غرب آسیا بیاید. غارت مردم و آواره کردن و تاراندن از خاکشان یک موفقیت و موهبت است، نه جنایت! استکبار باید تعیین کند چه کسی به راست برود و چه کسی به چپ! چه کسی زنده باشد، و چه کسی مرده! چه کسی مدافع است و چه کسی تروریست. ضعف شدید ملت‌های غرب آسیا هم که روی این خوی متوحش استکباری اضافه کنی، دیگر در و تخته جور است. و نوید "سرزمین موعود" جدیدی را می‌دهد که اتفاقا خیلی هم غنی از ثروت است. آمریکائی‌ها به خاک سرخپوست‌ها نیز "سرزمین موعود" می‌گفتند و می‌گویند.
کشورهائی که آمریکا و اسرائیل نتوانسته بودند با کودتا و جنگ نرم به زیر سلطه خود در آورند، فهرست شدند و قرار شد بعد از حادثه قلابی 11 سپتامبر، زیر پوشش جلب خشم و احساسات جهانی، اشغال شوند! یکی از این کشورها ایران بود، ایرانی که با مشاهده این دریدگی، باید تعارف را با این جبهه متوحش و متجاوز کنار می‌گذاشت؛ این، شروع مقابله جدی و مستقیم ایران با غرب و محل درخشش حاج قاسم سلیمانی در رأس نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود که به مثابه دفاع از نفس، دست درازی متجاوز را پاسخ گوید.
یک فرمانده به مثابه یک درخت ریشه دار در تمدن ایران یک طرف، یک سیستم تازه به دوران رسیده خود رهبر پندار هم یک طرف! در طول سالهای نبرد تقریبا ده هزار میلیارد از سرمایه‌های آمریکا فنا شد، این مبلغ با مقیاس بودجه سالانه امروز ایران، معادل پنجاه سال هزینه است؛ حاج قاسم این کار با کمترین خرج ممکن و زیر خیانت و کارشکنی غربگرایان داخلی انجام داد.
فراتر، باخت آمریکا در برابر حاج قاسم، فقط سرمایه‌های مادی نبود؛ آمریکا در مصاف با ایران حاج قاسم، همه ژست و ادعای اخلاق و شرف و شوکت خود را باخت! گسترش جبهه مقاومت، خارج کردن یمن از استعمار صهیونیستی و جمع کردن داعشِ پروژه آمریکا، مسلح کردن فلسطین به سلاح و تامین دائم سلاح و امکان تاب‌آوری، میراث بارز حاج قاسم است، این میراث است که امروز فرصت قیام به مردم فراموش شده فلسطین داد و آگاهی و بیداری در سراسر دنیا علیه بی‌اخلاقی، ریاکاری، توحش و جنایتکاری آمریکا و اسرائیل را شعله‌ور و برگشت‌ناپذیر کرد و انبان آمریکا را سوزاند. تنها کاری که دربرابر این حجم عظیم ناکامی و خسران و ضرر از دست آمریکا بر می‌آمد ترور بزدلانه حاج قاسم بود!
دیگر خبری از از پرستیژ و شرافت انسانی و ظاهر بشری تمدن پیشروی آمریکائی نیست، حامیان فرومایه این ایالات متحده شیطان بزرگ هم با رذالت تمام از لذت سوزاندن و اربا اربا کردن جسد حاج قاسم شهید، سخن می‌گویند و جسد سوخته یک انسان، یک میهمان رسمی دیپلماتیک در پناه در یک کشور دیگر را با همان توحش اشغالگری در قاره آمریکا، با یک نوع غذا مقایسه می‌کنند. این همان کشوری است که روزی تلاش می‌کرد خود را بالغ نشان دهد و حالا در میان قاطبه مردم دنیا، به عنوان سیاه‌ترین عامل و حامی جنایت در حق بشریت شناخته می‌شود.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.