حضور در پیاده روی اربعین برایم افتخار بود / نماد تیم ملی کاراته پرچم حضرت ابوالفضل (ع) است + عکس

به گزارش مشرق، سید شهرام هروی در پاسخ به این سوال که در مراسم پیاده روی اربعین همراه با چهره های ورزشی چه احساسی داشتید، اظهار داشت: در طول سال ها فعالیتم در رشته کاراته به نقاط مختلف دنیا سفر کرده‌ام، اما واقعا پیاده روی اربعین برای همه ما یک سفر متفاوتی بود. امیدوارم که این سفر معنوی قسمت همه شود. در مسیر پیاده روی قدم به قدم افرادی را می دیدیم که از کشورهای گوناگون در این مراسم بزرگ حضور پیدا کرده بودند.

وی در ادامه افزود: همه حاضرین در مسیر پیاده روی اربعین همدل بودند و فقط به عشق اهل بیت در این سفر حضور داشتند. عمود به عمود مردم کنار هم به عشق اهل بیت قدم برمی‌داشتند. این نشان میدهد که حالا پس از گذشت بیش از 1400 سال، همچنان نام حسین (ع) از هر زنده‌ای زنده تر است و نام او همچنان در دنیا پر رنگ تر از گذشته می شود. سفر به نجف اشرف و کربلا برای تسکین روح همه ما واجب است و قلب همه ما را جلا میدهد، این سفر معنوی بیعتی دوباره با امیرالمومنین، سالار شهیدان و حضرت ابوالفضل (ع) است.

سرمربی تیم ملی کاراته کشورمان در ادامه، خاطرنشان کرد: قدم برداشتن در این مسیر معنوی با حضور مردم، قهرمانان و نامداران ورزش برایم افتخار بود. همیشه در طول زندگی‌ام ارادت ویژه ای به اهل بیت (ع) داشته و دارم و معتقدم که تیم ملی کاراته ایران نظر کرده پنج تن است. من و تیم ملی کاراته ایران همه افتخاراتمان را مدیون اهل بیت (ع) هستیم. ویژگی و نماد تیم ملی کاراته پرچم حضرت ابوالفضل (ع) است و در تمام مسابقات همراه تیم ملی کاراته کشورمان است. همه بچه های تیم ملی بعد از مسابقات پرچم حضرت ابوالفضل را به صورت دلی بالای سر می‌برند و ارادت خودت را به اهل بیت (ع) نشان میدهند.

وی در ادامه عنوان کرد: تقریبا شش سال است که این پرچم در کنار تیم ملی حضور دارد. در تمام مسابقات المپیک، جهانی و آسیایی این پرچم مقدس را همراه تیم ملی می‌بریم. بدون شک اگر ما یک روزی در تیم ملی نبودیم این پرچم کنار تیم ملی خواهد بود و دیگر این پرچم نماد تیم ملی کاراته ایران شده است.

هروی در پاسخ به این سوال که در طول مسیر فضای پیاده روی اربعین را با حضور ملت های مختلف دنیا چطور دیدید، گفت: برای اولین بار در این مسیر معنوی قدم گذاشتم، خدا را شاکرم که این سعادت نصیبم شد. در طول این مسیر افراد مسن، زن و مرد و کودک و جوان را می‌دیدم که به شوق دیدن حرم با عشق قدم برمیداشتن و این انگیزه را برای من و همه دوستان چندین برابر می‌کرد. در طول مسیر اصلا حس خستگی نداشتیم و این نشان از عشق به خاندان اهل بیت (ع) است.