خواندنی‌های تاریخ | نظرهای جالب «رازی» درباره علم پزشکی و پزشک!
گروه تاریخ خبرگزاری فارس امین رحیمی: «ابوبکر محمد بن زکریا رازی» (251 قمری - 313 قمری) 56 کتاب پزشکی دارد و 17 کتاب فلسفه و 33 کتاب در حوزه‌های مختلف علوم طبیعی و 14 کتاب درباره الهیات و 22 کتاب درباره شیمی. مشهورترین کتابش «الحاوی» است که دانشنامه پزشکی است و به همراه کتاب قانون ابوعلی سینا مهم‌ترین کتب پزشکی اروپا تا اوایل قرن بیستم بودند. کتاب دیگرش «طب منصوری» به مدت 500 سال و تا پیش از پیدایش طب مدرن در دانشگاه‌های اروپا تدریس می‌شد.
رازی علاوه‌بر الکل، کاشف اسیدسولفوریک و نفت سفید است و نخستین استخراج‌کننده اسید کلریدریک و استات مس و اسیدسیتریک است و بنیان‌گذار طب اطفال است. در تقویم تاریخ، 5 شهریور روز بزرگداشت رازی و روز داروساز است.
نگاره‌ای از «رازی» در کتب غربی
رازی از آن طبیب‌ها بود که «تفقد و مهربانی به همه به‌ویژه فقرا و بیماران داشته، از حالشان جویا، و به عیادت‌شان می‌رفت» و معتقد بود: «هرگاه طبیب موفق شود بیماری‌ها را با غذا درمان کند به سعادت رسیده است» و یک ایده جالب هم برای علم پزشکی داشت که خودش درباره آن در مقدمه یکی از کتاب‌هایش نوشته است: «دانشمند جلیل‌القدری برای خیر و صلاح مردم از من خواست که رساله مختصری در باب درمان بیماری با غذا و آشامیدنی‌های موجود در هر مکان که دسترسی به طبیب نیست تألیف کنم. من نیز درخواست او را اجابت و کتاب من لایحضره الطبیب را تألیف کردم».
از همه جالب‌تر هم نظر رازی درباره نحوه کار پزشک و معالجه بیماران است که چنین است: «پزشک در درمان بیماران خود را به خدای بزرگ می‌سپارد و از او شفا و بهبود، چشم دارد. او روی توان و کارش حساب نمی‌کند، بلکه در همگی کارهایش به خدا اعتماد می‌ورزد. اگر پزشک وارونه این را انجام دهد و به خود و به توانش در این پیشه و کاردانی‌اش بنگرد خداوند بهبود و شفا را از او بازخواهد داشت».
انتهای پیام /
شما می توانید این مطلب را ویرایش نمایید
این مطلب را برای صفحه اول پیشنهاد کنید رازی علم پزشکی پزشک ابوعلی سینا خواندنی های تاریخ زکریای رازی این خبر توسط افراد زیر ویرایش شده است