«دخترم نرگس» روایت دخترهای نجیب ایرانی

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ کم کم «دخترم نرگس» دارد به ایستگاه پایانی خود می رسد. سریالی که در صدا و سیمای مرکز آذربایجان غربی تولید شده است و در آن از بازیگران بومی و غیربومی به طورمشترک استفاده شده و حالا یکی دوقسمت به پایان این مجموعه نمانده است. «نرگس» نماد یک دختر نجیب ایرانی است، دختری که با متانت خود نه تنها از خانواده حمایت می کند بلکه می تواند برای هم سن و سالان خود نیز الگو باشد.

شاید داستان جذاب، روان و در عین حال ساده این سریال را بتوان اصلی ترین دلیل استقبال از آن دانست، اما قطعا موارد دیگری از جمله پرداخت به موضوع خانوادگی آن هم از نوع مشکلات یک خانواده اصیل ایرانی را نمی توان در رضایت مخاطبان بی تأثیر دانست، خانواده خوبی که با سبک ایرانی - اسلامی فرزندان خود را به خوبی تربیت کرده‌اند اما در این میان، یکی از فرزندان تا حدی به بیراهه رفته و این خانواده را به دردسر انداخته است، اما با این وجود بازهم این خانواده پشت همدیگر را خالی نکرده و در این شرایط نیز از هم حمایت می کنند تا آن فرزند را نیز بار دیگر به آغوش خانواده بازگردانند. همین داستان بهانه ای می شود برای پرداخت به موضوعاتی مانند قاچاق کالا و ارز و تولید ملی که در نوع خود و در شرایط کنونی جامعه موضوع روز است.

در میانه راه مسیر داستان عوض می شود و داستان اصلی به حاشیه رفته و داستانی دیگر جایگزین موضوع اول می شود، که این خود به نوعی ضغف جدی در فیلمنامه را می رساند که نتوانسته این دو موضوع را از همان ابتدا و کاملا تنیده باهم جلو ببرد، اما این ضعف جدی در فیلمنامه را می توان به خاطر جذابیت موضوع جدید نادیده گرفت، موضوعی که باعث جذاب تر شدن سریال می شود، نرگس از یک خانواده مسیحی متولد شده است، اما مادرش شهید و پدرش نیز جانباز جنگ تحمیلی است. پیوند زیبای این دوموضوع باهم چیزی است که مخاطب را غافلگیر می کند، شاید بیننده توقع همه چیز را داشت، جز این که در قالب این داستان قرار است تا وحدت اقوام و ادیان مختلفی که در آذربایجان غربی وجود دارد، به رخ کشیده شود. و این از هوشیاری نویسنده است که توانسته این چنین با زیرکی این موضوع مهم را به تصویر بکشد.

در واقع می توان گفت که نه تنها مطرح کردن این گونه موضوعاتی که در میان شهرها واقوام مختلف ایرانی وجود دارد برای مخاطب جذاب است، بلکه در هر صورت با تهیه یک فیلم بومی با حضور بازیگران همان منطقه، لوکیشن‌های محلی وفضاهایی که حتی از خانه و خانواده های شهرهای دیگر ایران به تصویر کشیده می شود، قطعا مخاطب را با تصاویری جدید و جذاب تر روبه رو خواهد کرد. البته بدون شک همان طور که اشاره کردیم این تنها دلیل جذابیت «دخترم نرگس» نیست زیرا چه بسیار سریال هایی که در فضاهای بومی ساخته شدند اما به خاطر نداشتن داستانی با پیرنگ مناسب، بازی های ضعیف و ساختاری ضعیف تر نتوانستند ماندگار شوند.

اما «دخترم نرگس» قطعا ماندگار شده است، زیرا هر چند تا حدی ساختار فیلم دارای ضعف‌هایی به خصوص در زمینه صدابرداری است اما با این حال داستان جذاب، بازی‌ها قوی و داستانک های سریال دارای مضمونی بسیار پسندیده است، شاید مدت ها بود که مخاطبان تلویزیون دوست داشتند با سریالی این چنین دلنشین در کمال سادگی مواجه شوند اما این قاب جادویی چند سالی بود آن ها را چشم انتظار گذاشته بود، اما «دخترم نرگس» نشان داد مردم ایران همچنان سادگی، صمیمت و سلامت خانواده‌های ایرانی را مهمتر از هر چیز می دانند و گاهی حتی یک سریالی مانند این را که شاید حتی بودجه ای نصف برخی سریال‌های پرخرج تلویزیون را هم به خود اختصاص نداده، به سریال‌های پر زرق وبرق تلویزیون ترجیح می دهند، سریال‌های پر سر و صدا اما خالی از محتوا از سبک ایرانی - اسلامی که با زندگی عموم مردم ایران فاصله دارد. این سریال را باید به فال نیک گرفت و با تشویق و حمایت استعدادهای استانی و بومی راه را برای تولید بیشتر این چنین سریال‌های سالمی بازگذاشت.

انتهای پیام /