پنج‌شنبه 8 آذر 1403

در جشنواره فیلم فجر شرکت می‌کنیم زیرا هنرمندان با مردم معنا می‌یابند

وب‌گاه تابناک مشاهده در مرجع
در جشنواره فیلم فجر شرکت می‌کنیم زیرا هنرمندان با مردم معنا می‌یابند

با هم و در کنار هم - اما متکثر - می‌شود «خود» جمعی را بنا کرد تا افق معلوم شود و بودنمان را در این سرزمین زیبا معنا بخشد. با هم و در کنار هم - اما متکثر - می‌شود از دوقطبی‌های فلج کننده و ویرانگر رها شد. با هم و در کنار هم - اما متکثر - می‌شود با درک مسئولانه، شرایط گذر از این پیچ و خم‌ها را ممکن کرد. ما همه به هم وابسته‌ایم؛ ما پراکندگان، مجموعیم.

پس از استقبال گسترده مردم از سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر و فروش بلیت‌های جشنواره در چند دقیقه و بی‌فرجام بودن تحریم شورای عالی تهیه‌کنندگان در آستانه جشنواره ملی فیلم فجر بیانیه ای را منتشر کرد.

به گزارش «تابناک»، متن بیانیه شورای عالی تهیه‌کنندگان در آستانه جشنواره ملی فیلم فجر به شرح زیر است:

در منطق‌الطیر برای رسیدن به کوه قاف هر مرغ نماد دسته خاصی از انسان‌ها تصویر می‌شود. به گفته استاد شفیعی کدکنی: "سیمرغ رمزی از وجود حق تعالی است. سیمرغ رمز آن مفهومی است که نام دارد، اما نشان ندارد، سیمرغ رمزی از وجود آفتاب است که همان ذات حق است."

شورای عالی تهیه‌کنندگان سینمای ایران به همه آنان که در جستجوی این سیمرغ هستند دست مریزاد می‌گوید، چه آنان که با آثارشان در جشنواره رخ می‌نمایند چه آنان که در طول ایام گذشته با تولید خلاقانه خود مسیر سیمرغ را پی می‌گیرند.

ما - تهیه‌کنندگان سینمای ایران - همچون همه هموطن‌هایمان، غم‌های این ایام بر روح و روانمان سنگینی می‌کند. کسانی از ما کنده شدند که هنوز فرصت بودن‌های پرخیر و برکت برایشان متصور بود. روح لطیف هنرمندان سینمای ایران اگر در این غم‌ها نگرید چه کند؟ سخن نگوید چه کند؟ روح لطیف ملت ایران متجلی در حرف و سخن هنرمندانی است که در غم‌ها و شادی‌های این ملت همراهشان بوده است.

شورای عالی تهیه‌کنندگان سینمای ایران در حفظ حرمت همه همکاران سینمایی، خود را مسئول و حامی می‌داند و بر این باور است که عرصه فرهنگ عرصه حضور در میدان است. هنرمندان با مردم معنا می‌یابند. هر فرصتی برای با مردم بودن و در کنار آنان بودن غنیمتی است که باید با شوق به سویش شتافت.

شورایعالی تهیه کنندگان سینمای ایران باور دارد: با هم و در کنار هم - اما متکثر - می‌شود ساحت معنایی سینمای ایران را از کمبود گفتمان‌های هویت ساز و معنابخش نجات داد.

با هم و در کنار هم - اما متکثر - می‌شود «خود» جمعی را بنا کرد تا افق معلوم شود و بودنمان را در این سرزمین زیبا معنا بخشد. با هم و در کنار هم - اما متکثر - می‌شود از دوقطبی‌های فلج کننده و ویرانگر رها شد. با هم و در کنار هم - اما متکثر - می‌شود با درک مسئولانه، شرایط گذر از این پیچ و خم‌ها را ممکن کرد. ما همه به هم وابسته‌ایم؛ ما پراکندگان، مجموعیم.