دعایی از امام سجاد (ع) برای دفع بیماری
در فرازی از دعای پانزدهم صحیفه می‌خوانیم: خدایا گوارایی تندرستی را به من بچشان و راه بیرون رفتن از بیماری‌ام را به سوی بخششت و جابه‌جا شدنم از بستر بیماری را به جانب گذشتت و نجاتم از اندوهم را به عرصه رحمتت قرار بده.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، بی‌شک دعا از راهکارهای اساسی برای دستیابی به سعادت دنیا و آخرت و نیز از بهترین ابزارهای معنوی برای رویایی با بلاها، مصیبت‌ها و همچنین بیماری‌های جسم و روان است. برترین خوبان عالم یعنی رسولان الهی و مافوق آنها یعنی چهارده معصوم علیهم‌السلام در تمام سختی‌ها و آسانی‌ها دست از دعا بر نمی‌داشتند تا حدی که کتبی در قالب ادعیه از آن بزرگواران برای ما به یادگار ماند، همچنان که نصوص فراوانی در ادیان الهی مثل کتاب مقدس عبری و عهد جدید در زمینه دعا وجود دارد؛ به عنوان نمونه بخش‌هایی از مزامیر یا زبور داود به عنوان بخش‌هایی از عهد عتیق، شامل موضوعات مختلف نظیر بیان رنج‌ها، درخواست کمک و اعلام توکل به خداوند است.
اکنون که موجی از بیماری‌های ناشناخته عالم را فرا گرفته، عمل به ادعیه معصومین علیهم‌السلام در دفع بلاها و بیماری‌ها مؤثر است. ضمن آنکه با دقت در مضمون این ادعیه می‌توان به ریشه اصلی فراگیری بیماری‌ها پی برد. از جمله ادعیه‌ای که در این زمینه وجود دارد، دعای پانزدهم صحیفه سجادیه است که با عنوان «دعا برای بیماری و اندوه و بلا و مریضی» شناخته می‌شود. امام سجاد علیه‌السلام در این دعا خداوند را به دلیل نعمت سلامتی یا به‌هنگام بیماری شکر می‌کند و به آثار معنوی و حکمت بیماری از جمله پاک شدن از گناه اشاره دارد. ایشان بیماری را هشداری برای توبه و نیز اعتماد بر خدا را کلید همه درهای بسته معرفی می‌کند. در این دعا می‌خوانیم:
اللَهُمَ لَکَ الحَمدُ عَلَی مَا لَم أَزَل أَتَصَرَفُ فِیهِ مِن سَلَامَهِ بَدَنِی، وَ لَکَ الحَمدُ عَلَی مَا أَحدَثتَ بِی مِن عِلَه فِی جَسَدِی خدایا، تو را حمد بر تندرستی بدنم که پیوسته از آن برخوردار بودم و تو را حمد بر بیماری و مرضی که در جسمم پدید آوردی. فَمَا أَدرِی، یَا اِلَهِی، أَیُ الحَالَینِ أَحَقُ بِالشُکرِ لَکَ، وَ أَیُ الوَقتَینِ أَولَی بِالحَمدِ لَکَ ای خدای من، کدام یک از این دو حال، برای سپاسگزاری به درگاهت سزاوارتر و کدام یک از این دو وقت، برای حمد و ثنا به پیشگاهت شایسته‌تر است:
أَ وَقتُ الصِحَهِ الَتِی هَنَأتَنِی فِیهَا طَیِبَاتِ رِزقِکَ، وَ نَشَطتَنِی بِهَا لِابتِغَاءِ مَرضَاتِکَ وَ فَضلِکَ، وَ قَوَیتَنِی مَعَهَا عَلَی مَا وَفَقتَنِی لَهُ مِن طَاعَتِکَ آیا زمان سلامتی که روزی‌های پاکیزه‌ات را در آن برایم گوارا فرمودی و به سبب آن برای به دست آوردن خشنودی و احسانت به من نشاط دادی و مرا همراه آن، بر آنچه که از اطاعتت توفیق دادی، نیرو بخشیدی؟
أَم وَقتُ العِلَهِ الَتِی مَحَصتَنِی بِهَا وَ النِعَمِ الَتِی أَتحَفتَنِی بِهَا تَخفِیفاً لِمَا ثَقُلَ بِهِ عَلَیَ ظَهرِی مِنَ الخَطِیئَاتِ، وَ تَطهِیراً لِمَا انغَمَستُ فِیهِ مِنَ السَیِئَاتِ، وَ تَنبِیهاً لِتَنَاوُلِ التَوبَهِ، وَ تَذکِیراً لِمحوِ الحَوبَهِ بِقَدِیمِ النِعمَهِ. یا هنگام بیماری که مرا به وسیله آن از ناخالصی‌ها خالص کردی و نعمت‌هایی که به من هدیه دادی، برای سبک کردن گناهانی که پشتم را گران و سنگین کرده و پاک کردن زشتی‌هایی که در آن فرو رفته‌ام و آگاهی دادن برای این که توبه را فراگیرم و به یادآوردن نعمت‌های قدیم، برای محو کردن گناهان بزرگ از پرونده‌ام؟
وَ فِی خِلَالِ ذَلِکَ مَا کَتَبَ لِیَ الکَاتِبَانِ مِن زَکِیِ الأَعمَالِ، مَا لَا قَلب فَکَرَ فِیهِ، وَ لَا لِسَان نَطَقَ بِهِ، وَ لَا جَارِحَه تَکَلَفَتهُ، بَل اِفضَالًا مِنکَ عَلَیَ، وَ اِحسَاناً مِن صَنِیعِکَ اِلَیَ. و در اثنای آن بیماری، از جمله تحفه‌هایی که به من عنایت کردی این است که ملائک نویسنده بر عهده من اعمال پاکیزه‌ای نوشتند؛ اعمالی که نه دلی در آن فکر کرده و نه زبانی به آن گویا شده و نه عضوی در انجامش رنج برده، بلکه بخششی از جانب تو بر من و احسانی از ساخته تو به سوی من بود.
اللَهُمَ فَصَلِ عَلَی مُحَمَد وَ آلِهِ وَ حَبِب اِلَیَ مَا رَضِیتَ لِی وَ یَسِر لِی مَا أَحلَلتَ بِی وَ طَهِرنِی مِن دَنَسِ مَا أَسلَفتُ وَ امحُ عَنِی شَرَ مَا قَدَمتُ وَ أَوجِدنِی حَلَاوَهَ العَافِیَهِ وَ أَذِقنِی بَردَ السَلَامَهِ وَ اجعَل مَخرَجِی عَن عِلَتِی اِلَی عَفوِکَ وَ مُتَحَوَلِی عَن صَرعَتِی اِلَی تَجَاوُزِکَ وَ خَلَاصِی مِن کَربِی اِلَی رَوحِکَ، و سَلَامَتِی مِن هَذِهِ الشِدَهِ اِلَی فَرَجِکَ
خدایا، بر محمد و آلش درود فرست و آنچه را برایم پسندیده‌ای محبوب من کن و آنچه را بر من وارد کرده‌ای آسان کن و از آلودگی اعمال زشتی که در گذشته انجام داده‌ام پاکم فرما و شر آنچه که پیش از این مرتکب شده‌ام، از صفحه وجودم محو کن؛ و از شیرینی عافیت کامیابم کن و گوارایی تندرستی را به من بچشان و راه بیرون رفتن از بیماری‌ام را به سوی بخشش و عفوت و جابه‌جا شدنم از بستر بیماری را به جانب گذشتت و نجاتم را از اندوهم به عرصه رحمتت و تندرستی‌ام را از این دشواری به دایره گشایشت، قرار بده.
اِنَکَ المُتَفَضِلُ بِالاِحسَانِ المُتَطَوِلُ بِالِامتِنَانِ الوَهَابُ الکَرِیمُ ذُو الجَلَالِ وَ الاِکرَامِ. همانا تو نیک رفتار به احسان و عطاکننده به نعمتی، بسیار بخشنده و بزرگواری؛ دارای جلال و اکرامی.
سبک زندگی امام سجاد (ع) در بیان آیت‌الله بهجت (ره)انتهای‌پیام /