دیار علویان غرق در عزا و ماتم شهادت مولای متقیان علی (ع)/ دومین شب نجوای مومنانه با خدا

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از بلاغ، شب های قدر رسید و این نقطه از مهمانی خدا، زمانی است که میزبان مهربان و دلسوز و کریم، خوان رحمت را گسترده کرده و هر کس به میزان ارادت و عشق و انسش با پروردگار یکتا از این سفره نعمت، توشه ای برای یک سال خود جمع می کند. شب هایی که درهای استجابت و استغاثه به روی خلق باز است و غریب نیست که صافی و زلالی این شب ها به مدد نامی باشد که نه فقط دنیا بلکه خدا هم به آن افتخار می کند. بی گمان، خدای عرش و فرش، زمانی به خودش احسنت گفت که به علی (ع) روح و حیات داد و زمانی هم او را به سمت خود فراخواند که شبی با منزلت هزار شب را به بندگانش وعده داده بود. علی (ع) این قرآن ناطق و کسی که به حق بندگی را برای جهانیان معنی کرد در شب هایی دعوت خدا را لبیک گفت که آسمان بیش از هر زمان دیگری به زمین نزدیک است و خاکیان می توانند با فریاد الغوث الغوث، راه هفت آسمان را یک شبه طی کنند و رنگ و نور خدایی بگیرند. کم از صفات خوب امیرالمومنین (ع) نشنیدیم. عدالت، حق طلبی، کمک به فقرا و صبر و کم نیت نکردیم که با اقتدا به امام اول شیعیان، سعی کنیم انسانیت را زنده کنیم. اولین شب برگزاری مراسم شب‌های قدر در هیأت‌های مذهبی و مساجد استان مازندران با رعایت کامل پروتکل‌های مذهبی برگزار شد و عاشقان و شیفتگان آل‌الله توانستند در این شب با معبود خود راز و نیاز و برای رفع حوائج خود دعا کنند. مساجد و هیأت‌های دیگر نیز در این شب با رعایت پروتکل‌های بهداشتی، جلسات را برگزار کردند. مردم مومن استان مازندران که شب نوزدهم و در نخستین شب از شب‌های پرفیض قدر، این مراسم معنوی را در مساجد و منازل به جای آوردند با شب زنده داری و عزاداری در سالروز شهادت امیرالمومنین علی (ع) به استقبال این شب رفتند. مراسم قرآن به سر و احیاء شب بیست و یکم ماه رمضان در مصلای امام خمینی ساری برگزار شد و در این مراسم که با قرائت دعای جوشن کبیر، قران به سر و مداحی همراه بود. در شب بیست و یکم ماه رمضان صدای سخنرانان و مداحان اهل بیت (ع) در مصلی ها و اماکن مقدس مازندران به گوش مردم رسید و سراسر استان را فضای اجابت دعا فرا گرفته بود. به گزارش بلاغ، امام علی (ع) در روز 13 ماه رجب سال سی ام عام الفیل در درون کعبه یعنی خانه خدا متولد شد. پدر آنحضرت ابوطالب فرزند عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف و مادرش هم فاطمه دختر اسد بن هاشم بود. حضرت علی (ع) تا سه سالگی نزد پدر و مادرش بسر برد و از آنجا که خداوند می خواست ایشان به کمالات بیشتری نائل آید، پیامبر اکرم (ص) وی را از بدو تولد تحت تربیت غیر مستقیم خود قرار داد. پس از وحی خدا و برگزیده شدن حضرت محمد (ص) به پیامبری و سه سال دعوت مخفیانه، سرانجام پیک وحی فرا رسید و فرمان دعوت همگانی داده شد. در این میان تنها حضرت علی (ع) مجری طرحهای پیامبر در دعوت الهیش و تنها همراه و دلسوز آن حضرت در ضیافتی بود که وی برای آشناکردن خویشاوندانش با اسلام و دعوتشان به دین خدا ترتیب داد. پیامبر (ص) بعد از اتمام مراسم حج در آخرین سال عمر پربرکتش در راه برگشت در محلی به نام غدیرخم در نزدیکی جحفه دستور توقف داد، زیرا پیک وحی فرمان داده بود که پیامبر باید رسالتش را به اتمام برساند. پس از نماز ظهر پیامبر (ص) بر بالای منبری از جهاز شتران رفت و فرمودند: ای مردم، هر کس من مولا و رهبر او هستم، علی هم مولا و رهبر اوست. پس از رحلت رسول اکرم به علت شرایط خاصی که بوجود آمده بود، حضرت علی (ع) از صحنه اجتماع کناره گرفت و سکوت اختیار کرد. علی (ع) در مدت خلافت ابوبکر و عمر و عثمان که قریب 25 سال بطول انجامید اگر چه ظاهرا خود را کنار کشیده و خانه نشین شده بود ولی در مسائل غامض علمی و قضائی و سیاسی که خلفای مزبور را عاجز و درمانده میدید برای حفظ اسلام و روشن نمودن حقایق دینی خطاها و لغزشهای آنها را تذکر داده و راهنمائی می فرمود. پس از کشته شدن عثمان مسلمین در مسجد پیغمبر (ص) و درباره تعیین خلیفه به گفت و گو پرداختند، در آن میان عمار یاسر و مالک اشتر و رفاعه بن رافع و چند نفر دیگر که بیش از سایرین شیفته خلافت علی (ع) بودند صحبت نموده و مردم را برای بیعت آنحضرت آماده ساختند. امام علی (ع) ابتدا خلافت را قبول نکردند اما وقتی اصرار مردم را دیدند خلافت را قبول کردند و مسلمین در مسجد جمع شده و با آنحضرت بیعت نمودند. در زمان خلافت حضرت علی (ع) جنگهای فراوانی رخ داد از جمله صفین، جمل و نهروان که هر یک پیامدهای خاصی به دنبال داشت. در شب نوزدهم ماه رمضان سال چهلم هجری قمری در حالی که حضرت علی (ع) در مسجد کوفه و اقامه نماز صبح در سجده بودند، ضربتی از سوی ابن ملجم مرادی بر فرق مبارکش وارد آمد که در این حال آنحضرت فرمودند: فزت و رب الکعبه، به خدای کعبه سوگند که رستگار شدم. حضرت علی (ع) در 21 ماه رمضان سال چهلم هجری به شهادت رسید و در نجف اشرف به خاک سپرده شد، و مزارش میعادگاه عاشقان حق و حقیقت شد انتهای پیام /