راهپیمایی اربعین؛ بازهم مردم مقصرند!

«خبر خوش برای زائران کربلا؛ صدور آنی برگ گذر ویژه اربعین»،«پرداخت وام قرض‌الحسنه 3 تا 5 میلیونی به زائران اربعین»، «ارائه خدمات اینترنت رایگان برای زائران اربعین»، «ارایه خدمات پزشکی برخط برای زائران»، «16 بانک مکلف به عرضه ارز اربعین شدند»،«صدور آنی گذرنامه برای زائران؛ در دفتار پلیس +10 تعطیلی نداریم»،«توزیع ده هامیلیون بطری آب و غذای گرم، کمک به اعزام هزاران زائر از مناطق محروم»،«ابلاغ 5 دستور بانک مرکزی تسهیل در پرداخت ارز اربعین به متقاضیان»،«لغو عوارض آزادراهی برای رفاه حال زائران اربعین»،«راه اندازی موکب ویژه زنان برای اولین بار»،«یک‌هزار و 800 موکب ایرانی مستقر در عراق روزانه برای یک میلیون و 550 هزار زائر امکان اسکان فراهم خواهند کرد»،«طبخ و توزیع 2میلیون و 550 هزار پرس غذا در هر وعده غذایی از سوی موکب های ایرانی»،«ارایه خدمات سلامتی 50 موکب مردمی به زائران اربعین»، «دیدار وزیر کشور با مقامات عراقی برای تسهیل در تردد زائرین»،«نخست وزیر عراق میزبان وزیر کشورو هیات همراهش شد»،«معاون اول رئیس جمهور با نخست وزیر عراق مذاکره کرد»،«مخبر برای بازدید به مرز مهران رفت» و...

این‌ها سر تیتر خبرهایی است که در اولین هفته منتهی به راه اندازی موکب های ایرانی در عراق، روزانه، یکی پس از دیگری روی خروجی خبرگزاری های و صفحات خبری در شبکه های ارتباط جمعی قرار می گرفتند؛ صدا و سیما هم به عنوان رسانه ی ملی با پژواک دو چندان زئران و مشتاقان راهپیمایی اربعین را به حضور در عراق دعوت می کرد.

همه خبرها حکایت از به راه بودن خدمات و امکانات رفاهی برای استقبال از زائرین و اشتیاق مردم عراق برای میزبانی از زوار داشت. یک هفته به این منوال گذشت رسانه های داخلی خبرهای پرتعدادی را که مستقیم یا غیر مستقیم مردم را به حضور در مسیر پیاده روی نجف - کربلا دعوت می کرد، منتشر می کردند.

مردم مشتاق شدند؛ خانوادگی، پیر و جوان و کودک و خردسال در آخرین نفس های تابستان عزم کربلا به سرشان افتاد، اتوبوس ها از شرق، شمال و جنوب و مرکز به سمت مرزهای غربی براه افتادند، مرزها بسته شد و جمعیت زوار پشت مرزها متوقف شد، موکب های آن سوی مرز پر شدند، زائران تازه از راه رسیده در عراق رها شدند، موکب ها گفتند که ظرفیت پذیرایی نداریم، عراق اعلام کرد: امکانات لازم برای خدمت رسانی ندارد، مشتاقان جدید راهپیمایی اربعین بدون آب، غذا و جای خواب در دمای 45 درجه ای عراق رها شدند...9 تن فوت کردند و ده ها هزار نفر گرما زده شدند.

هنوز دو هفته تا رسیدن به روز موعد یعنی اربعین مانده بود که به یکباره خبرها راهپیمایی های اربعین از دعوت به حضور، تغییر شکل داد و به سمت هشدار رفت، نهی از سفر جای دعوت را گرفت و هشدار جانشین ترغیب شد، رسانه ها نوشتند؛«ترافیک 80 کیلومتری در مرز مهران»، «موج جمعیت در مرزهای زمینی، عراق امکانات ندارد»،«سرگردانی زوار در ایران‌، همه مرزها منتهی به عراق بسته شدند»، «آب‌پاشی به زائران برای جلوگیری از گرمازدگی در

مرز مهران توسط تیم‌های آتش‌نشانی و موکب های مستقر، سفر زمینی به کربلا منتفی شد»، «ظرفیت موکب‌های مسیر، پیاده‌روی شد؛ زائران مجبورند در هوای گرم عراق به پیاده‌روی‌ها ادامه بدهند»، «روایت عجیب زائران اربعین از وضعیت بغرنج امکانات در عراق؛ زن و بچه مردم در خاکریز خوابیده‌اند!»، «سخنگوی اورژانس: ابتلای زائران اربعین به کرونا و بیماری واگیر نگران کننده است»،«گلایه شدید زائران اربعین از قیمت کرایه‌ها و نبود بهداشت در عراق؛ زمان مسیر نجف تا کربلا 12 ساعت!»، «گلایه‌های زائران اربعین به وزیر کشور در مرز خسروی» و...

اگرچه ستاد اربعین چند سالی می شود که دایر است و مشغول فعالیت اما نخستین خبری که در مورد پیاده روی اربعین منتشر شد، خرداد ماه بود؛ یعنی نهادهای مسئول از وزرای کشور، امور خارجه و راه گرفته تا دیگر دست در کاران امر حداقل 3ماه فرصت داشتند برای بستر سازی و تامین امکانات، پیش بینی و برنامه ریزی کنند، در این دوماه، به جای حساب و کتاب راه اندازی راهیپمایی اربعین اما همه دست اندرکاران یک صدا دعوت به حضور کردند و در این مسیر از هم سبقت گرفتند، دریغ از اینکه برآورد درستی از خروجی این دعوت ها و تسهیلگری های پیاپی داشته باشند.

مردم در صف ورودی مرز ها ماندند، ترافیک مسیر چند ده کیلومتری شد، مردم در بیابان آواره شدند و جمعی در خاکریزهای آن طرف مرز رها شدند، آبپاش آتش نشانی تنها نسخه مدد رسان مسئولان برای زائران شد... جمعی نیمه راه از خاک عراق برگشتند و گفتند که وعده های مسئولان در تلویزیون درست نبوده و هیچ امکانات و استقبالی در کار نیست...

مسئولان گفتند:«استقبال زیاده بوده، مردم هجوم آوردند و زوار باید تخلیه شوند!»(وزیر کشور روزجمعه در گفت وگو با صداو سیما گفت در عراق امکانات نیست، ما باید زائرین را تخلیه کنیم و از مرز عبور دهیم - منظور او احتمالا خارج کردن زوار مرز عراق بوده است -)، کسی نپرسید اگر سقف امکانات مشخص بود چرا بی دریغ دعوت کردید و مژده تسهیلات و اوقات خوش معنوی دادید؟ کسی نگفت که پیش بینی و برنامه ریزی حداقل شرط برگزاری مراسم است، کسی نگفت که چرا اشتباه مراسم راهیپمایی غدیر را باز تکرار شد، کسی نپرسید چرا احترام به مردم بیش از هر چیز ارزان شده و در محاسبات مسئولان نمی گنجد! اما مسئولان همه یک صدا گفتند استقبال مردم زیاد بود، بازهم مردم مقصرشدند...

216