رشد افسار گسیخته قیمت ها به روایت اطلاعات / دولت فقط حرف می زند / بی رودربایسی کفگیردرآمد مردم به ته دیگ خورده است

وب‌گاه اقتصاد نیوز 1401/09/17 - 06:32 مشاهده در مرجع

درباره رشد لجام گسیخته قیمت اقلام سفره مردم، عمل موثروقابل لمس برای کنترل وکاهش قیمت ها کمترشده وبه وعده وحرف محدود می شود.

به گزارش اقتصادنیوز روزنامه اطلاعات نوشت:

نگاهی به گزارش مرکزآمارایران درباره رشد نرخ تورم و سطح عمومی قیمت ها درآبان 1401شرایط نگران کننده ای رادرباره وضع سفره مردم ایران ترسیم کرده است.

بر اساس این گزارش، بهای برنج ایرانی با 9ر130درصد رشد به هرکیلو 143 هزارتومان، برنج خارجی با 1ر49درصد رشد به هرکیلو 47هزارو700 تومان، گوشت گوسفند با8ر35 درصد رشد به هرکیلو حدود 221 هزار تومان، گوشت گاو با 2ر46درصد رشد به هر کیلو 245 هزار و700تومان، مرغ با104درصد رشد به هرکیلو 68هزار و800تومان، شیربا 4ر84 درصد رشد به هربطری حدود 30 هزارتومان، پنیربا82 درصدرشد به هرقالب 57 هزار و800تومان، تخم مرغ با 7ر63 درصد رشد به هر کیلو 52هزارو500تومان، روغن مایع با 9ر287درصد رشد به هر بطری 79هزارو200تومان، قندبا 8ر78 درصد رشد به هرکیلو 40هزارو700تومان، چای خارجی با 1ر30 درصد رشد به 172 هزارو900تومان، درآبان 1401 درمقایسه با آبان 1400افزایش یافته و این فهرست نگران کننده همچنان ادامه دارد.

رشد قیمت های یادشده مشتی از خرواراست وفقط کالاهای مهم خوراکی درسفره مردم را دربرگرفته ورشد قیمت اقلام ضروری دیگری چون مسکن، دارو ودرمان، تحصیل وهزینه های خدماتی ضروری زندگی خانوارها درج نشده که هریک بحث جداگانه ای را می طلبد.

اما این کم عملی وانفعال که حتی دیگراز اطلاعیه های تهدیدآمیزسازمان حمایت و ستاد تنظیم بازارهم درآن خبری نیست، نمی تواند ادامه یابد؛ چون بی رودربایسی کفگیردرآمد مردم به ته دیگ خورده وآنان ندارند که بخرند و این ناتوانی اثرات جانبی اش را بر دیگر شئون کشور برجای گذاشته که قابل مشاهده است.

لذا درعین صراحت ودلسوزی باید به دولت گفت که باید برنامه هایی فوری ومشخص را برای کنترل تورم وقیمت ها اجراکند و ازادامه وعده دادن وتوجیه کردن براساس بازی های آماری دست بردارد. مثلا نگوید که درهمین گزارش مرکزآمار ایران درآبان 1401 تورم نقطه ای کاهش یافته وآن رانوعی کاهش تورم وموفقیت جلوه دهد؛ چراکه این گزارش نشان می دهد که تورم نقطه ای ماه آبان فقط نیم درصد کاهش یافته که درمقایسه با رقم 1ر48 درصدی کل، اصولا موفقیت که بماند، کاهش هم به حساب نمی آید.

اما چگونه؟ درپاسخ ودرمقام ارایه راه حل باید گفت رشد حقوق ها چون به رشد نقدینگی وبازتولید تورم جدید منجرو ضد خودش عمل می کند، راه کاهش تورم وگرانی ها نیست و لذا باید دولت هزینه های تحمیل شده اش به قیمت نهایی کالاهای تولیدی و وارداتی راحذف کرده یا به طور قابل توجهی کاهش دهد. یعنی دولت راه های مشخصی را برای کاهش تورم پیش رو دارد که برخی از آنها صرفا با تغییر نگاه کلان دولت به بودجه 1401 و به فوریت قابل اجراست.

دراین راستا دولت باید تامین کسربودجه اش از جیب مردم وتولیدکنندگان رامتوقف کرده وبخشی ازاین کسری رااز طریق صرفه جویی و کنترل شدید هزینه ها درساختار دولت وبه خصوص شرکت های دولتی وخصولتی ها و حتی توقف تخصیص بودجه به پروژه های عمرانی غیرضرورتامین کند.

دولت همچنین بایداز فشار مالیاتی بر بخش تولید و عمومی کشور دست بردارد و به سراغ اجرای جدی قوانین مالیاتی معطل مانده مانند قانون مالیات برعایدی سرمایه ویکی از شاخه های معطل مانده اش - مالیات برخانه های خالی - رفته و دریافت مالیات از دارایی راکد بانکها، بنیادها، نهادها وبخش خاکستری اقتصاد را دردستور کارقراردهد که از این رهگذر هم دربازارهایی چون مسکن وارزوسکه گشایش ایجاد می شود، هم اجرای آن مبلغ هنگفتی درآمد دولتی ایجاد خواهد کرد و هم فشارمالیاتی منتقل شده به مردم کاهش می یابد.

بخش دیگری از راه حل های پیشنهادی فوری برای کاهش تورم به افزایش تامین کالای ارزان قیمت برای مردم برمی گردد که کلید آن هم دردست دولت ودرلابلای قانون بودجه 1401قراردارد. تقریبا تمام تولیدکنندگان وتجارمی دانندکه ریشه بسیاری از گرانی ها به نوع ومبالغ گوناگون دریافتی دولت از مواد اولیه تولید یا کالاهای وارداتی برمی گردد که آن هم برای جبران کسری بودجه است.

انواع واقسام دریافتی های افزایش یافته مالیاتی، عوارض، افزایش قیمت ارز پایه درمحاسبات گمرکی وتعرفه ها، افزایش قیمت مواد اولیه حیاتی تولید مانند فولاد ومواد پتروشیمی از طریق تعیین و افزایش ناشفاف قیمت پایه این کالاها دربورس کالا، اصرار بر انحصار تامین وواردات کالاهای اساسی ومانع تراشی درجریان آزاد ورود کالا به کشور توسط بخش خصوصی واقعی، تن ندادن به شفاف سازی روش قیمت گذاری دولتی برای کالاهای اساسی که شائبه رشد مداوم قیمت ها توسط دولت را ایجاد می کند، بخشی ازمحورهای اصلاحی است که دولت می تواند به فوریت برای کنترل افزایش قیمت ها انجام دهد.

لذا اگر دولت درکوتاه مدت نمی تواند مشکلات ساختاری پیش پای تولید را رفع کرده و تورم را از طریق افزایش تولید ملی کاهش دهد، قادر به اصلاح ساختاربودجه 1401 ودست برداشتن ازدریافت وجوهی که به افزایش قیمت تمام شده کالاهای تولیدی و وارداتی ضروری منجر می شود و جایگزین کردن آن با درآمدهای دیگر، که هست؛ اما اینکه چراعمل نمی شود جای سوال دارد.

همچنین بخوانید