رمضانی درگذشت عبدالله انوار را تسلیت گفت

مدیرعامل خانه کتاب و ادبیات ایران با صدور پیامی درگذشت عبدالله انوار را به ایرانیان تسلیت گفت.

به گزارش خبرگزاری مهر، علی رمضانی؛ مدیرعامل خانه کتاب و ادبیات ایران، با صدور پیامی، درگذشت عبدالله انوار را تسلیت گفت. متن این پیام به شرح زیر است:

«اِنَا لِلَهِ وَاِنَا اِلَیهِ رَاجِعُونَ

پژوهشگر گرانمایه، اندیشمند اثرگذار ایران زمین و خادم شریف فرهنگ ایرانی - اسلامی، استاد عبدالله انوار، رخ در نقاب خاک کشید. سراسر عمر شریف و پربرکت ایشان وقف فرهنگ شده بود و از این نظر شخصیت‌شان خاص و یکه است.

این استاد معزز و صاحب تفکر، در ادامه سنت حکمای ایران زمین در عمده زمینه‌های علمی تبحری عالی و متعالی داشت.

کار عظیم ترجمه و شرح شفای ابن سینا را در 22 جلد به سرانجام رساند که متأسفانه هنوز به صورت کامل رنگ انتشار به خود ندیده است. «شفا» از برجسته‌ترین منابع در علوم عقلی است و ترجمه و شرح آن یک تیم علمی را می‌طلبد که استاد انوار آن را به تنهایی به سرانجام رساند و حتی اگر همین یک کار را در کارنامه خود داشت، خدمت به فرهنگ و تفکر را تمام کرده بود.

تعلیقات ایشان بر «اساس الاقتباس» خواجه نصیرالدین طوسی که از منابع سترگ تمدن اسلامی در علم منطق است، شاهکاری بود که مطالعه این منبع را برای نسل جدید آسان کرد. ترجمه‌ها و شروح ایشان از متون حکمی و علمی متعدد است و حیرت انگیز، چرا که احاطه کاملش را بر فلسفه، ریاضیات، هندسه، موسیقی، منطق، فقه، تاریخ و... می‌رساند. علاقه ایشان به ریاضیات و رساله‌های علمای مسلمان در این علم نیز زبانزد خاص و عام بود. فهرست نویسی نسخ خطی کتابخانه ملی نیز کار سترگ دیگری از او بود که آشنایی حیرت انگیزش به رساله‌ها، کتاب‌ها و نسخ خطی در تاریخ تمدن ایران زمین را اثبات می‌کرد.

اما خدمات ایشان به فرهنگ به این موارد خلاصه نمی‌شود. پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، منزل ایشان به عنوان یک مرکز فکری و فرهنگی شناخته شده بود و هرکسی که اندیشه‌ای نو برای عرضه داشت، ابتدا به منزل استاد عبدالله انوار فکر می‌کرد. تاریخ معاصر در باب جلسات حکمی و فلسفی که در منزل ایشان برگزار می‌شد، صفحات دلکشی را به خود دیده است. در کنار تمامی این موارد، ایشان فرزند سید یعقوب انوار شیرازی (از بزرگان نهضت بیداری ایرانیان) بودند و خاطرات دلکشی از پدرشان داشتند. این خاطرات در کنار سیر و سلوک ایشان در طول عمر و روابطی که با دیگران داشتند، تاریخ زنده‌ای از تهران معاصر در یک قرن و نیم گذشته را تشکیل می‌داد.

درگذشت ایشان ضایعه عظیمی بر فرهنگ معاصر است.

این ضایعه را به ایرانیان فرهنگ دوست تسلیت عرض می‌کنم و امیدوارم راه این بزرگمرد ادامه پیدا کند و آثار هنوز منتشر نشده ایشان نیز رنگ انتشار به خود ببیند.»