یک‌شنبه 15 مهر 1403

روایتی از تجمع دانشجویی در دانشگاه علامه طباطبائی / از هنجارشکنی در سلف تا سردادن شعار‌های رادیکال

خبرگزاری دانشجو مشاهده در مرجع
روایتی از تجمع دانشجویی در دانشگاه علامه طباطبائی / از هنجارشکنی در سلف تا سردادن شعار‌های رادیکال

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، در این روز‌ها با فراخوان ضد انقلاب شاهد برگزاری تجمعات دانشجویی در برخی از دانشگاه‌های کشور هستیم که در ادامه روایتی از تجمع دانشجویی در دانشکده‌های ارتباطات و ادبیات دانشگاه علامه طباطبائی را می‌خوانید. شنبه 16 مهر ساعت 11 صبح دانشجویان دختر و پسر از دانشکده ارتباطات به سمت سالن غذاخوری حرکت می‌کنند. نیمی از دانشجویان دختر، حتی بیشتر، حجاب از سر برداشته و با این جمعیت همراه می‌شوند. این افراد به سمت سالن غذاخوری می‌روند و دختران کارت‌های دانشجویی‌شان را به پسران سپرده تا برای‌شان غذا بگیرند و در سالن غذاخوری آقایان، بدون توجه به قانون جدایی سالن غذاخوری خانم‌ها و آقایان، در کنار یکدیگر مشغول به غذاخوردن شوند. هنگام صرف غذا شعار‌هایی از قبیل «زن زندگی آزادی» شنیده می‌شود. ساعت 12 ظهر دختران دانشجو با طراحی مذکور وارد سلف شده و پس از صرف غذا از سلف طبقه همکفِ سلف آقایان، خارج شده و به سمت مقبره به جهت تجمع و تحصن حرکت می‌کنند. ابتدا همانند روز‌های قبل مقابل مقبره نشسته و با سردادن شعار‌هایی از قبیل: «ما تماشاگر نمی‌خواهیم به ما ملحق شوید»؛ و از این دست شعار‌های محرک مخاطب، برای تجمیع حواس دانشجویان بی‌طرف و یا اساتید و یا دانشجویان انقلابی، اعتراضات همراه با شعار را آغاز می‌کنند. ساعت 13 ظهر پس از جلب توجه افراد حاضر در صحن دانشگاه، افراد معترض شروع به سردادن شعار‌های اعتراض‌آمیز کرده و به سمت دانشکده‌های ارتباطات و حقوق حرکت می‌کنند. در ادامه شعار‌ها اقدام به فریاد شعار‌های رادیکال علیه حکومت و رهبری کرده و درنتیجه به تحریک افکار و مواضع دانشجویان مقابل خود پرداختند. دانشجویان انقلابی در نتیجه رادیکالی بودن برخی شعار‌ها اقدام به دفاع از عقاید خویش کردند. این دانشجویان پرچم جمهوری اسلامی ایران را به عنوان نمادی برای نمایش اعتقاد غیرقابل معامله بالا بردند و اقدام به سردادن شعار‌هایی همچون: «ای پرچمت مارا کفن، جانم وطن جانم وطن» کردند. دانشجویان معترض در ادامه این جریان، چندین بار به استفاده از کلمات رکیک غیر قابل ذکر پرداختند. نیرو‌های حراست بین دانشجویان معترض و انقلابی ایستاده و دانشجویان را دعوت به آرامش و متفرق شدن می‌کنند. ساعت 13:20 ظهر در ادامه این عمل کارکنان حراست، دانشجویان متفرق شده و صحن دانشگاه و همچنین سالن‌های غذاخوری به حالت عادی خود برمی‌گردند. از ساعت 8 تا 10 صبح وضعیت دانشکده ادبیات کاملا نرمال و بدون هیچ تحرکِ مبنی بر تجمعی خاص بود. از حدود ساعت 10 صبح تعداد ورودی‌های دانشکده افزایش پیدا کرد که از قضا اکثر ورودی‌ها در محوطه مجتمع می‌شدند. با وجود ورود تعداد نفرات قابل توجه نسبت به هفته قبل، همچنان وضعیت آرام بود. تا ساعت 11:45 که گروه‌های پراکنده مقابل ساختمان اصلی دانشکده جمع شدند و با شعار‌های معمول خود به سمت اتوماسیون و سلف پسران رفتند. رئیس آموزش دانشکده، آقای انوری خو درا به جمع رسانده و اول تلاش کردند شرایط را برای آن‌ها توضیح دهند و تقاضای همکاری برای برقرای نظم در محیط آموزشی را داشتند، ولی بعد از روبه‌رو شدن با مخالفت جمع، تذکراتی را خاطرنشان کردند: «مارا موظف کردند که از این به بعد هرگونه اقدام بر مبنای مخل نظم و آرامش سیستم آموزشی دانشکده برخورد قانونی داشته باشد که یعنی محرومیت از تحصیل». جمعیت معترضین دانشکده اعم از دختر و پسر تصمیم گرفتند غذاهایشان را از سلف بگیرند و در کنار یکدیگر در حیاطِ دانشکده بنشینند. بعد از دقایقی اینکار را عملی کردند و دقیقاً مقابل پله‌های ورودی ساختمان به صورت یک جمع نشستند. در شرایطی که صدای آهنگ از بلندگو مانندی از بینشان به گوش می‌رسید. بعد از گذشت تقریبا نیم ساعت جمعیت به شعار‌های خود ادامه دادند و دور تا دور محوطه را طی کردند و در نهایت مانند روز‌های قبل باقی تجمعاتشان را مقابل سر در دانشگاه ادامه دادند. تا جایی که از بیرون دانشکده هم تجمع رخ داد و جمعیت در خیابان مقابل عبور و مرور اتومبیل سواری را می‌گرفتند و برای محجبه‌ها و بی‌حجاب‌های محله ایجاد ناامنی می‌کردند. در این میان هیچ درگیری‌ای رخ نداد؛ نه افراد با هم درگیر شدند و نه نیرو‌های نظامی به دانشکده ورود کردند. تنها نیروی ناظر بر دانشکده ادبیات مسئولین دانشکده و حراست بودند که برای حفظ امنیت و آرامش و نظم درب‌های دانشکده را از داخل بسته بودند و اجازه ورودِ غیر را نمی‌دادند. حدود 1 ساعتی این‌چنین گذشت. تا اینکه نیرو‌های نظامی موتوری تأمین نظم و امنیت وارد منطقه شلوغ شدند و با دو تیر هوایی جمعیت را متفرق کردند و به جز صدای تظاهرات در بیرون از دانشکده و خارج از دید دانشجویان داخل، دیگر هیچ اتفاق نامعمول دیگری رخ نداد.