روایت قهرمان جهان از پیاده روی اربعین

به گزارش مشرق، ذبیح الله پورشیب کاپیتان تیم ملی کاراته که یکی از چهره های ورزشی حاضر در پیاده روی اربعین بود، اظهار داشت: ابتدا خدا را شاکرم که توفیق حضور در سفر معنوی نجف و کربلا همراه با کاروان ورزشکاران جهت شرکت در مراسم اربعین را نصیبم کرد. برای اولین بار این سفر نصیب من شد و واقعا حس بسیار خوبی داشتم. شنیده بودم که سفر اربعین یک سفر بسیار پر حس و حال است، اما شنیدن با لمس کردن این حس و حال واقعا تفاوت دارد. خدا را شکر میکنم که همراه با سید شهرام هروی و سایر قهرمانان در این سفر معنوی حضور داشتیم.

وی در ادامه افزود: سال‌های زیادی است که عضو تیم ملی کاراته هستم و همیشه در مسیر سخت، دشوار و آزمون خطا قرار داشته ام. همیشه با توکل به ائمه پا در مسیر مسابقات گذاشته‌ام. همیشه با توکل به آقا امیرالمومنین (ع)، امام حسین (ع) و حضرت عباس (ع) در میادین بزرگ مبارزه کرده‌ام. همیشه از آنها مدد گرفته ام و مقابل حریفانم مبارزه کرده ام، اما وقتی به نجف و بعد از آن به کربلا رسیدم حس و حال عجیبی داشتم و چنین حسی را در زندگی ام هیچ وقت تجربه نکرده بودم.

کاپیتان تیم ملی کاراته در ادامه، خاطرنشان کرد: می‌دانستم که قرار است با گروهی از پیشکسوتان، قهرمانان بزرگ و مربیان نامدار در مراسم پیاده روی اربعین حضور داشته باشیم، شنیده بودم که مسیر دشواری پیش رو داریم و لذت رسیدن به کربلا همین دشواری است، اما لمس نکرده بودم، سختی راه اربعین لذت بخش‌ترین اتفاق ممکنی بود که برایم رقم خورد، نه گرما نه تشنگی و نه هیچ چیز دیگر را حس نکردم. شوق دیدار حرم همه ما را به پرواز در آورده بود و برای همین سختی را حس نکردیم. وقتی در طول مسیر افراد سالخورده و جوان، زن و مرد و کودک را می بینی که همگی به شوق زیارت پا در این مسیر سخت گذاشته اند، سختی راه به جان می خری و با عشق قدم به قدم این ستون ها را می‌روی تا به مقصد برسی. امروز حسرت این را خوردم که چرا پیش از این راهی کربلا و نجف نشده بودم و امیدوارم که خداوند بازهم این سفر معنوی را برایم فراهم کند.

پورشیب در ادامه صحبت‌های خود، اظهار داشت: در آخرین مسابقه‌ای که شرکت کردم، از امام حسین (ع) خواستم که شرمنده‌ام نکند و با کسب مدال از مسابقات خارج شوم و پس از برگشت برای عرض ادب راهی کربلا شوم. شاید باورش سخت باشد، اما توکل بر امام حسین (ع) باعث شد که در آخرین مبارزه ام موفق به کسب مدال شوم و پس از بازگشت به ایران به فکر سفر به کربلا باشم که دوست خوبم محمد انصاری که یک فوتبالیست با اخلاق و حرفه‌ای است فضا را برای رفتن به کربلا برایم مهیا کرد. او یک فرد اخلاق مدار، بزرگ و باشخصیت است که در این سفر معنوی از او چیزهای زیادی یاد گرفتم.