روسیه از ظرفیت‌های همکاری با ایران در تقویت رویکرد بازدارندگی راهبردی خود در برابر غرب آگاه است
روسیه از ظرفیت‌های بی‌بدیل همکاری با ایران در تقویت رویکرد بازدارندگی راهبردی خود در برابر غرب آگاه است و آن را جزئی از تحقق این سیاست راهبردی‌اش می‌داند. بنابراین، می‌کوشد همکاری‌هایش را با ایران گسترش دهد.
خبرگزاری میزان - با ترسیم نمودار تحول نگرش روسیه پساشوروی به ایران، جابه جایی‌هایی با شدت نوسان گسترده قابل مشاهده است که در یک سوی آن، ایران به مثابه «متحدی مطمئن و قابل اتکا در منطقه و جهان» و «متحدی در برابر دشمان مشترک» و در سوی دیگر به عنوان «تهدید جنوبی و به منزله ابزاری برای تنظیم روابط با غرب» مورد شناسایی قرار گرفته است.
یکی از جلوه‌های عملی این نوسان، در ارائه دو رای متفاوت و مهم در شورای امنیت سازمان ملل متحد در قبال ایران مشاهده می‌شود، مخالفت و وتوی قطعنامه ضد ایرانی شورای امنیت در 26 فوریه 2018 و موافقت و رای به قطعنامه ضد ایرانی 1929 در 9 ژوئن 2010 است.
«ایران در هندسه سیاست خارجی روسیه» عنوان کتابی به قلم محمد شاد است که وی در این اثر کوشیده است تصویری منطبق با واقعیت، از نحوه سیاستگذاری خارجی روسیه در مقابل ایران و عناصر دخیل در شکل‌گیری این سیاست‌ها ارائه دهد. خبرگزاری میزان در نظر دارد هر روز برشی از این کتاب را با خوانندگان خود به اشتراک بگذارد.
بر اساس رهیافت هویتی و درک راهبردی رهبران ایران و روسیه، دو کشور مترصد طرح‌ریزی انواعی از تشریک مساعی بوده‌اند. اظهارات آیت الله العظمی خامنه‌ای در این خصوص قابل تأمل است؛ که فرمودند «ایران از گسترش روابط با روسیه در همه زمینه‌ها استقبال می‌کند و معتقد است که ظرفیت گسترش روابط دو کشور بیش از حد کنونی است. دو کشور می‌توانند دو شریک مکمل در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی، منطقه‌ای و بین‌المللی باشند، روابط ما با روسیه روابط خوبی است. روس‌ها به خوبی می‌دانند که اگر در ایران یک دولت طرفدار آمریکا بر سر کار بود، چه به روزشان می‌آمد. ما منابع مشترکی با آن‌ها داریم، در آسیای میانه، در خاورمیانه و در خود این منطقه منافع مشترکی با آن‌ها داریم. همان‌گونه که وجود ایران مستقل به نفع روسیه است، وجود روسیه مقتدر هم به نفع ایران است.» ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه نیز در خصوص روابط دوجانبه با جمهوری اسلامی ایران می‌گوید «منافع ملت روسیه در وجود ایران قوی و مؤثر در عرصه بین‌المللی نهفته است و مسکو در خصوص همکاری‌های خود با تهران هیچ محدودیتی قائل نیستند و در حال و آینده بدون هیچ تردیدی در این مسیر حرکت خواهد کرد. تهران و مسکو شرکای قدیمی هستند و همچنان هم می‌توانند بی‌توجه به تنش‌های بین‌المللی به این رابطه نزدیک ادامه دهند». وی همچنین تصریح می‌کند «روابط کنونی روسیه و ایران واقعا دوستانه و احترام آمیز است و روسیه به دنبال تقویت چند وجهی روابط با ایران، ایجاد پیوند‌های سودمند متقابل و در نهایت، پیگیری هکاری‌های دوجانبه با هدف رسیدن به سطح کیفی جدیدی در روابط تا سطح «مشارکت راهبردی» است. موضع دو کشور در خصوص بسیاری از مسائل سیاست جهانی بسیار نزدیک است. با عنایت به تضاد‌های سیاسی ناشی از تباین هویتی و راهبردی میان روسیه و ایالات متحده و تضعیف هویت‌های متعارض شرقی، جمهوری اسلامی ایران نیز در این نبرد هویتی ترجیح داده است در راستای تعدیل و فروکاستن مواضع یکجانبه ایالات متحده، با رقبای تضعیف شده این کشور از جمله روسیه در موضوعات راهبردی همکاری داشته باشد که به موجب آن، هم ضریب انطباق‌پذیری و قدرت مانور ایران در مناسبات نظام بین‌الملل افزایش یابد و ظرفیت تأمین منابع و امنیت ملی آن تضمین شود و هم از امکانات رقبای ایالات متحده برای تضعیف حضور و نفوذ منطقه‌ای و جهانی این کشور بهره‌برداری کند. روسیه نیز از ظرفیت‌هایب بی‌بدیل همکاری با ایران در تقویت رویکرد بازدارندگی راهبردی خود در برابر غرب آگاه است و آن را جزئی از تحقق این سیاست راهبردی‌اش می‌داند؛ بنابراین، می‌کوشد همکاری‌هایش را با ایران گسترش دهد.