روش استخاره با قرآن به روش امام علی و طریقه تفال حضرت علی علیه السلام

 استخاره گرفتن عملی است که انسان وقتی در دوراهی شک و تردید و انتخاب راست درست از راه غلط قرار می گیرد انجام می دهد. استخاره گرفتن روشهای مختلفی دارد که از اهل بیت (ع) نیز برای استخاره گرفتن روشهایی ذکر شده است. در این مطلب قصد داریم روش تفال قرآنی و استخاره گرفتن قرآنی حضرت علی (ع) را به شما عزیزان آموزش دهیم.

روش استخاره با قرآن به روش امام علی و طریقه تفال حضرت علی علیه السلام

از امام علی علیه السلام نقل شده که فرمودند:

هر که بخواهد به قرآن تفأل کند، (باید ابتدا نیت کاملا واضحی و بدون شرطی نماید)

سپس سه مرتبه سوره فاتحه و سه مرتبه سوره توحید را بخواند و سپس این دعا را بگوید:

«اَللهُمَ اِنی تَوَکَلتُ عَلَیکَ وَ تَفَأَلتُ بِکِتابِکَ الکَریمِ فَأَرِنی ما هُوَ مَکتُوب فی سِرِکَ المَخزُونِ وَ فی غَیبِکَ المَکنُونِ یا ذَا الجَلالِ وَ الاِکرامِ»

سپس قرآن را باز نماید و هفت ورق را بشمارد و سطر هفتم از ورق هفتم (صفحه‌ی سمت راست) را بنگرد ببیند که اولین حرف از سطر هفتم چیست.

چنانچه (الف) بود: در آن کار خیر و شادی و امنیت و موفقیت است.

چنانچه (ب) بود: بدرستیکه منافغ و سود زیادی خواهد دید و از آنچه او از آن می‌ترسد امنیت پیدا می‌کند.

چنانچه (ت) بود: او در معصیت و گناه می افتد و باید از آن کار پرهیز کند.

چنانچه (ث) بود: خوشبختی دنیا وآخرت نصیب وی می گردد.

چنانچه (ج) بود: پس در کاری که قصد کرده در آن منافع و سود فراوانی می‌باشد.

چنانچه (ح) بود: خداوند روزی حلال و پاکی نصیب وی می‌گرداند از آنجائیکه او پیش بینی آنرا نکرده باشد.

چناچه (خ) بود: بدرستی دلالت می‌کند بر اینکه این عمل غیر صالح است و نباید قصد آن کند.

چناچه (د) بود: پس مددی حاصل می‌شود و به سعادت و خوشبختی می‌رسد.

چناچه (ذ) آمد: دشمنان را مقهور و ناراحت خواهد کرد.

چنانچه (ر) آمد: پس او بر قوم خود نصرت و برتری می‌یابد.

چنانچه (ز) بود پس او بر خصومت و دشمنی و ترس و تنفر می‌افتد.

چنانچه (س) باشد: خداوند خوشبختی و خیر را نصیب او می‌گرداند.

چنانچه (ش) باشد: پس باید برایش از طرف دشمنان ترسید.

چنانچه (ص) بود: او در شدت و ناراحتی می‌افتد و باید در صدقه دادن عجله کند.

چنانچه (ض) باشد: پس او دارای مال و خیر می‌شود.

چنانچه (ط) آمد: در دنیا و آخرت موفقیت نصیبش می‌گردد.

چنانچه (ظ) آمد: درآن کار رازی که پنهان است آشکار می‌گردد.

چنانچه (ع) آمد: پس در کارش کمک خواهد شد و موفق می‌شود.

چنانچه (غ) بود: در کاری می افتد که باید برایش ترسی از آن کار داشت و باید صدقه بدهد.

چنانچه (ف) بود: خداوند بزرگ حاجتش را برآورده می کند، و همچنین وصالش بعد از دوری و فراق را می‌انجامد.

چنانچه (ق) آمد: پس او خوشبخت و مورد قبول بندگان خدا می‌باشد.

چنانچه (ک) باشد درخصومت ودشمنی می افتد پس باید صدقه بدهد.

چنانچه (ل) باشد: پس او حاجتش برآورده می شود ودشمنان را مقهور می‌کند.

چنانچه (م) باشد: پس حتماً باید دوری کند از آن کار، زیرا که موجب پشیمانی وی خواهد شد.

چنالنچه (ن) آمد: انجام آن کار خوب است.

چنانچه (و) آمد: مال وثروت نصیب او می شود و به هیچکس محتاج نمی‌شود.

چنانچه (ه) بود: در کارش توقف و تأخیر ایجاد می شود ولی عاقبت کارش به خیر و خوبی می‌انجامد.

چنانچه (ی) بود: مژده خوبی به وی داده می‌شود.