سرمایه گذاری بخش خصوصی در سالن‌های سینما تحلیل می‌رود؟

با شیوع کرونا، بیم آن می‌رود که روند توسعه زیرساخت‌های سینمایی کشور رو به افول بگذارد و سرمایه گذاران بخش خصوصی که در این بخش فعال شده بودند، مسیر سرمایه‌هایشان را به سمت و سویی دیگر سوق دهند؛ دغدغه‌ای که اگر شرایط سینما بهبود نیابد و رونق به این صنعت بازنگردد، می‌تواند به یک واقعیت تبدیل شود و آسیب جبران ناپذیری وارد کند.

به گزارش «تابناک»؛ سالن‌های سینمای ایران پس از چهار ماه تعطیلی متاثر از شیوع کرونا، جزو آخرین مجموعه‌هایی بودند که مجوز بازگشایی با 50 درصد ظرفیت را یافتند. این تصمیم مصادف با شروع اوج گیری مجدد شیوع کرونا در ایران و افزایش تعداد قربانیان این ویروس مرگ آفرین در ایران شد. با وجود آنکه فیلم‌هایی چون «شنای پروانه» و «خوب بد جلف 2: ارتش سری» به عنوان دو فیلمی که پیش‌بینی فروش چند ده میلیاردی درباره آن‌ها می‌شد، برای بازگرداندن مخاطب در سالن‌های سینما اکران شدند، نتیجه چیزی دور از انتظار سالن‌داران و مطابق با پیش‌بینی کارشناسان بود.

سینمای ایران حدود دو دهه اخیر با سرمایه گذاری بخش خصوصی، صاحب سالن‌های متعدد و پردیس‌ها شد. حتی این باور به وجود آمد که سینما می‌تواند به مرکز تجاری رونق دهد و به همین دلیل، صاحب هر مرکز تجاری یک مجموعه سالن سینما هم در دل خود می‌دید. این رویکرد باعث شد، تعداد سالن‌های سینما در سال‌های اخیر از 318 سالن به حدود 600 سالن سینما و از حدود 117 هزار صندلی به حدود 160 هزار صندلی افزایش یابد؛ آماری که البته با استاندارد‌های دسترسی به سالن سینما به عنوان یک تفریح در دسترس عموم فاصله چشمگیری دارد.

با این حال دورنمای مثبتی نسبت به توسعه این بخش وجود داشت و به گفته متولیان امر، ساخت بیش از 250 سالن سینما در دستور کار بخش خصوصی قرار گرفته بود؛ سالن‌هایی که غالبا در مجتمع‌های تجاری بود و البته با طرح‌های محرومیت زدایی، برخی شهرستان‌های کم بضاعت نیز در حال رسیدن به امکان برخورداری از این ظرفیت فرهنگی، هنری و تفریحی بودند. اکنون با شیوع ویروس و نبود دورنمای روشن برای اقتصادی سینما و فقدان کارکرد رونق بخشی سالن‌های سینما به دیگر کسب و کارها، بخش خصوصی ترسیده و انگیزه‌اش برای ساخت سالن‌های تازه متزلزل شده است.

اگر این وضعیت تداوم داشته باشد، بعید نیست بخش خصوصی از ساخت سالن سینما از این به بعد جا بزند و برخی از طرح‌های در حال احداث نیز تغییر وضعیت دهند. سینمای ایران بودجه عمرانی چندان ندارد و عمده ساخت و ساز به دست بخش خصوصی است؛ بنابراین، در این صورت توسعه زیرساخت و افزایش سالن‌های سینما که به افزایش فروش و دسترسی منصفانه عموم به زیرساخت فرهنگی و هنری منتهی می‌شود، متوقف خواهد شد.

در واقع سینما جزو معدود بخش‌هایی از کشور است که اگر بخش خصوصی در توسعه زیرساختش فعال نشود، گسترش زیرساخت به شدت کند و چه بسا متوقف شود؛ بنابراین، به همین دلیل باید بخش خصوصی و انگیزه‌هایش را برای سرمایه گذاری در این بخش بسیار پرهزینه را حفظ نمود. در همین راستا، متولیان و سیاست گذاران باید در این زمینه تدبیری بیندیشند و به بخش خصوصی اطمینان دهند که رونق در کوتاه مدت به سالن‌های سینما بازمی‌گردد و یا در انتظار تبعات این اتفاق باشند.