شهرام صارمی: نوع ساز ارتباطی با اصالت و جنس موسیقی ندارد
تهران - ایرنا - مدرس و نوازنده کمانچه ایران معتقد است که بر خلاف نظر عموم، نوع ساز به جنس و اصالت موسیقی هیچ ارتباطی ندارد کما اینکه ابوالحسن صبا با ساز غربی ویلن یکی از مرغوب ترین نواهای ایرانی را ساخته و اجرا کرده است.
بسیاری بر این باورند که اصالت موسیقی ارتباط مستقیم با نوع سازی دارد که موسیقی را اجرا می‌کند. شهرام صارمی نوازنده و مدرس کمانچه در گفت و گوی خود با خبرنگار موسیقی ایرانا نظرات جالب توجهی را درباره این باور که آن را «اشتباه» خواند، مطرح کرد.
این هنرمند موسیقی در ابتدای سخنان گفت: باور غلطی در بین مردم رایج شده است که نوع ساز، جنس و اصالت و هویت موسیقی را مشخص می‌کند. اما این یک برداشت نادرست تاریخی است. در هر نوع و سبکی از موسیقی اصالت و مرغوبیت موسیقی به ذهنیت زیبایی پردازانه هنرمند و تفکر و خلاقیت او دارد نه در نوع ساز مورد استفاده هنرمند.
فرقی ندارد موسیقی عرفانی باشد یا سنتی، فرقی ندارد موسیقی دستگاهی باشد یا پاپ. بلکه آنچه اهمیت دارد ذهن و دانش و توانمندی هنرمند در ساخت موسیقی است. و این در مورد موسیقی دستگاهی ما نیز صدق می‌کند.
شهرام صارمی گفت: اصالت و مرغوبیت موسیقی را باید در اشعار و حال و هوای موسیقی و (آن) موسیقی جست. باید بپذیریم که ساز تعیینکننده جنس موسیقی نیست. کما اینکه در تاریخ موسیقی ایران هنرمند بزرگی مانند ابوالحسن صبا با ویلن که سازیست اصالتا غربی یکی از مرغوب ترین و اصیل ترین نوع موسیقی ایران را تولید و خلق کرده که بعنوان میراث فرهنگی گرانبهایی برای نسل‌های آینده به یادگار مانده است.
وی در ادامه افزود: هنرمندانی چون مرتضی محجوبی، رضا محجوبی، مشیرهمایون شهردار و جواد معرفی نیز با سازهای غربی به همان توفیق در خلق آثار مرغوب و اصیل و پرمحتوی پرداخته اند و در بین موسیقیدانان حال حاضر هم هنرمندانی نظیر بانو فخری ملک پور همان راه را ادامه می‌دهد. این بزرگان موسیقی با ساز غربی در موسیقی ایرانی آثاری خلق و به بهترین نحو اجرا کرده اند که تا ابد از ارزش آنها کاسته نخواهد شد.
این هنرمند افزود: عکس این موضوع نیز صادق است و ما شاهد هنرمندانی هستیم که آثار موسیقی غربی را با سازهای ایرانی با همان اصالت و مرغوبیت اجرا می‌کنند.
این خلاف آمده عادت از کجا آمد؟
از سالها قبل بسیاری از اساتید موسیقی بواسطه باورهای شخصی خود اصلی از پایه نادرست را به شاگردان خود آموزش و در روح و جان آ «ان نهادینه کردند که هر سازی برای نوع خاصی از موسیقی است و نباید از این اصل که برای برخی از اساتید مانند حکم غیر قابل تاخیر بصورت خلاف آمده عادتی مطرح شده است عدول و عبور کرد.
کم نبودند منتقدانی که به هنرمندانی مانند کیوان ساکت و مهدی میثاقیه با تمام قوا تاخته اند که چرا با تار و سه تار آثار سمفونی و ملودیهای آهنگسازان اروپایی را اجرا می‌کند. چند سال قبل یکی از هنرمندان جوان آذربایجان با نام علی پرکار آلبوم یار قاصیدی (قاصد یار) را با استفاده از اشعار شعرای کلاسیک آذربایجان نظیر استاد شهریار و تنی چند از شعرای آذری با سبک راک تولید کرد.
خلاقیتی که زیر بار تعصب دفن شد
آلبوم یار قاصیدی هرچند اولین آلبوم سبک راک آذری در ایران بود برخلاف ارزشهای هنری و خلاقانه آهنگساز خود مورد هجوم بسیاری از منتقدان قرار گرفت که چرا از اشعار بزرگانی مانند شهریار در سبک موسیقی راک و با استفاده از ارکستراسیون راک استفاده کرده است.
به هر حال در هنر مدرن امروز بسیاری از باید ها و نبایدها رنگ و هویت خود را از دست داده اند و در جهان امروز مخاطبان اصلی موسیقی که همانا جوانان هستند تشنه شنیدن آثاری بدیع و خلاقانه هستند. که اگر خوراک فرهنگی آنها در داخل کشور تولید و عرضه نشود. تقاضای برخورداری از موسیقی های نو آورانه و مدرن این نسل را به سمت و سویی هدایت خواهد کرد که نتیجه ای جز مسمومیت گوش و ذهن نخواهد داشت.
به هرحال با گسترش تکنولوژی و ارایه ابزار تهییه موسیقی در فضای مجازی، تهییه خوراک فرهنگی ناهمگون با فرهنگ و موسیقی غنی ما کاریست به سادگی فشردن یک دکمه و دانلود هزاران ساعت موسیقی که لزوما تمام آنها از سلامت موسیقیایی و اصالت و عمق هنری برخوردار نیستند.
.
*س_برچسب‌ها_س*