ظرفیت خالی 50 درصدی تولید لوازم آرایشی
به گزارش خبرگزاری اقتصادایران،، موسی احمدزاده، نایب رئیس هیئت مدیره انجمن واردکنندگان فرآورده‌های بهداشتی، آرایشی و عطریات ایران، در نشست خبری با موضوع حمایت از تولید بدون کارخانه، اظهار کرد: در سال‌های اخیر، به‌ویژه بعد از ممنوعیت واردات تولید بدون کار خانه در کشور پیشرفت داشته اما هنوز از دنیا عقب است و چالش های زیادی دارد.
وی افزود: در تولید بدون کارخانه یا برون سپاری تولید، کارخانه‌های معتبر در مقیاس‌های مختلف، خط تولید خود را در اختیار بقیه فعالان اقتصادی قرار می‌دهد تا از ظرفیت‌های خالی تولید استفاده شود. در این میان انجمن هم می‌تواند واسطه کارخانه‌ها و فعالان متقاضی باشد. در این رابطه سازمان صنایع کوچک و شهرک‌های صنعتی قول تسهیلات ارزان قیمت را برای حمایت از تولیدات بدون کارخانه داده و همچنین وعده داده شده که ثبت علائم تجاری برای تولید بدون کارخانه کوتاه باشد و ظرف یک ماه انجام شود.
در ادامه این نشست محمدرضا بحیرائی، رئیس انجمن واردکنندگان فرآورده‌های بهداشتی، آرایشی و عطریات ایران با بیان اینکه با توجه به مشکلات تامین مالی شرکت‌های داروسازی و به تبع آن مشکلاتی که برای داروخانه‌ها ایجاد می‌شود، گفت که صنعت آرایشی و بهداشتی توانسته چراغ داروخانه‌ها را روشن نگه دارد.
بقایی، تولیدکننده و پژوهشگر حوزه محصولات آرایشی و بهداشتی نیز با اشاره به اینکه بحث برون سپاری تولید از دهه 50 میلادی در دنیا شکل گرفت، در دهه 70 بیشتر به آن پرداخته شد و در دهه 80 به عنوان استراتژی اصلی توسعه صنعتی قرار گرفت، گفت: در حال حاضر خیلی از شرکت‌های اروپایی در ویتنام، اندونزی و غیره تولیدات خود را انجام می‌دهند. قبل از تحریم نیم نگاهی هم به ایران داشتند، اما با توجه به مشکلات ناشی از تحریم اهداف محقق نشد. به عبارت دقیق‌تر شرکت‌های بزرگ بر چیزی که تخصص دارند تمرکز می‌کنند.
وی با بیان اینکه اگر بحث تحریم کم شود، می‌توانیم وارد حوزه‌های بین المللی شویم، گفت: در حال حاضر بیش از 50 درصد ظرفیت تولید لوازم آرایشی و بهداشتی خالی است و این رقم در بحث شوینده به مراتب ظرفیت بیشتر است. با این حال به دلیل موانع صادراتی در حال از دست دادن بازارهای منطقه مثل عراق و افغانستان هستیم.
این تولیدکننده افزود: در حوزه صادرات باید رفتار شناسی درست از بازار مصرف و مسئولان کشور مقصد وجود داشته باشد. برای مثال زمانی در عراق با مسئولانی مواجه شدیم که بیشتر مرتبط با آمریکا بودند و به دلایل سیاسی مانع واردات از ایران می‌شدند. بعد هم عراق به بازار دنیا متصل شد و کشورهای رقیب مثل ترکیه که خیلی از محدودیت‌های ایران را ندارند، بازار ایران را گرفتند.
به گفته وی در حال حاضر برخی شرکت‌های دارویی هم بخاطر مشکلاتی که با آن مواجه هستند، وارد حوزه آرایشی شدند، چراکه سیاست گذاری نادرست بوده است.
در ادامه این نشست مرتضی دانایی، دیگر تولیدکننده لوازم آرایش، اظهار کرد: حدود پنج سال پیش واردات لوازم آرایش به کشور ممنوع شد و خیلی از اعضای انجمن واردکنندگان ریزش کردند. همچنین با بسته شدن واردات، کالاهای قاچاق و فیک وارد بازار شد، چراکه بازار به این محصولات نیاز داشت. با توجه به اینکه این کالاها با سلامت مردم ارتباط دارد، کالاهای فیک عارضه‌هایی برای مصرف کنندگان به دنبال دارد. از طرف دیگر کالای قاچاق بدون مالیات وارد می‌شود و با ارزش افزوده ارز آن از کشور خارج می‌شود.
دانایی با بیان اینکه انجمن بعد از ممنوعیت باید تعطیل می‌کرد، اما با همفکری قرار شد که صاحبان برند به انجمن اضافه شوند، تصریح کرد: این تصمیم باعث شد از کسانی که واردکننده هستند و کارخانه ندارند، اما می‌خواهند در این صنعت بمانند حمایت شود. البته برخی واردکننده‌ها خودشان تولید داشتند و از بقیه هم حمایت کردند که وارد تولید شوند.
به گفته وی برخی برندها در 30 سال گذشته در کشور نمایندگی داشتند و کلای آن‌ها در ایران تحت لیسانس تولید می‌شد، اما با ممنوعیت واردت بالک (مواد اماده آرایشی با رنگبندی‌های مختلف آماده پر شدن در پوکه یا ظرف) از سال 1397، امکان فعالیت این شرکت‌ها در ایران منتفی شد. البته در حال حاضر بیشتر مواد اولیه این صنعت وارداتی است. اما بعد از ممنوعیت واردات بالک برخی هم به مواد اولیه بی کیفیت روی آوردند.
دانایی ادامه داد: در ماه‌های گذشته از سوی مسئولان تایید شده که واردات بالک باید باز شود، اما شاهد تاخیر در اجرای مصوبه هستیم. اگر این ممنوعیت برداشته شود، ممکن است خیلی از برندهای مطرح دنیا برای تولید در ایران اقدام کنند.
وی افزود: به طور کلی دو نوع تولید با فرمولاسیون خود شرکت یا با فرمولاسیون شرکت خارجی انجام می‌شود. در حال حاضر واردات بالک انجام نمی‌شود، اما واردات مواد اولیه مجاز است. به طور کلی شرکت‌های خارجی صاحب بالک فرمالسیون خودشان را در اختیار بقیه قرار نمی‌دهند. در مجموع مواد اولیه این صنعت تقریبا کامل وارداتی است و در داخل تولید نمی‌شود.