عجایب گردشگری ایران + عکس

به گزارش خبرگزاری اقتصادی ایران، در این قسمت به معرفی و بررسی جاذبه های گردشگری ایران میپردازیم.

• دریاچه گنج تخت سلیمان

شاید از مرموز و خطرناک بودن دریاچه تخت سلیمان شنیده باشید اما همین مرموز بودن دریاچه، آن را تبدیل به یکی از جذابیت‌های گردشگری برای گردشگران خارجی و داخلی کرده است. مجموعه تخت سلیمان یکی از آثار تاریخی و باستانی ایران است که در 42 کیلومتری شمال شرقی شهر تکاب آذربایجان غربی و در یک منطقه کوهستانی قرار گرفته است. در شمال غربی تخت سلیمان تپه‌ای قرار دارد که در قله آن حفره‌ای به عمق 100 متر دیده می‌شود. نام این حفره «زندان سلیمان» است. کوه بلندی که در شمال شرقی این تپه قرار دارد به "تخت بلقیس" معروف است. در قسمت میانی محوطه مجموعه تخت سلیمان «آتشکده آذر گشب» قرار دارد که بنا بر روایاتی محل تولد زرتشت بوده است. اما آنچه بیش از همه در این منطقه باستانی برای گردشگران جذاب و شگفت انگیز است، وجود دریاچه‌ای مرموز، مملو از گنجینه‌های ایران باستان و سایر نقاط دنیاست. این دریاچه هرچند بسیار زیبا و آرام است، اما با بی‌رحمی هر جنبنده‌ای را به خود می‌بلعد، تا جایی که هنگام بازدید از این مکان متوجه تابلو‌های متعددی می‌شوید که علایم هشدار دهنده "شنا ممنوع" را در داخل این دریاچه نشان می‌دهند. در چند سال اخیر عده‌ای از مسافران این تابلو‌ها را نادیده گرفته و وارد دریاچه شده‌اند که نه تنها زنده برنگشتند، بلکه جسدشان هم پیدا نشده است. برخی معتقدند حضرت سلیمان در این نقطه عصای خود را بر زمین کوبیده، چشمه‌ای جوشیده و دریاچه‌ای را پدید آورده است. تعریف علمی‌تری از این پدیده وجود دارد که بلعیده شدن هر جنبنده‌ای روی سطح آب را به گل حاصل از خاکستر آتشفشان کف دریاچه نسبت می‌دهد. کوروش پادشاه هخامنشی، پس از غلبه بر پادشاه لیدیه، شاه شکست خورده را با خود به ایران آورد و در مکانی نزدیک همدان اقامت داد اما تمام خزانه و اشیاء قیمتی او را به عنوان نذر در آب این دریاچه انداخت. همچنین در دوره‌های متمادی که جنگ‌های بین ایرانیان و رومیان در می‌گرفت، ساکنان این مناطق اموال نفیس خود را به عنوان نذر به این دریاچه می‌ریختند. به طوری‌که گفته می‌شود وقتی در سال 36 قبل از میلاد مسیح، این مکان توسط سردار "رومی" به محاصره درآمد، نگهبانان آتشکده و معبد ناهید، اشیاء قیمتی و گنجینه اموال خود را به داخل این دریاچه ریخته‌اند. بنابراین با توجه به اینکه در هیچ دوره‌ای از تاریخ امکان دسترسی به عمق این دریاچه وجود نداشته، می‌توان امیدوار بود که مقدار زیادی از نذورات و گنجینه‌های ایران باستان و سایر ملل، همچنان در کف این دریاچه مرموز باقی مانده باشند.

2- مهارلو دریاچه صورتی

دریاچه مهارلو یک دریاچه نمک فصلی در ارتفاعات استان فارس است و در 15 کیلومتری جنوب شرقی شیراز قرار دارد. این دریاچه با وسعتی حدود 600 کیلومتر مربع، پناهگاهی برای حیات وحش و پرندگان محسوب می‌شود. مهم ترین جانداران این تالاب پرنده‌هایی مانند فلامینگو، مرغابی و آنقوت هستند. رودخانه خوشک، رودخانه ای فصلی است که از شهر شیراز به این دریاچه سرازیر می شود و در جریان بارندگی شدید بیشتر سیلاب‌ها را به بستر دریاچه می‌آورد. آب دریاچه به طور معمول تا پایان تابستان تبخیر می شود و نمایی سفید از بستر دریاچه به نمایش می‌گذارد. در اواسط تابستان و با توجه به میزان بالای تبخیر و غلظت نمک، آب دریاچه متمایل صورتی مایل به قرمز می‌شود. این رنگ در اردیبهشت ماه کمی متغییر است و صورتی مایل به بنفش در معرض دید مسافران قرار می‌دهد. دریاچه مهارلو سرشار از پتاسیم و نمک‌های دیگر است اما رنگ صورتی دریاچه به دلیل حجم بالای جلبک‌های صورتی موجود در آن است. برخی معتقدند در حکومت‌های پیشین برای اعدام زندانیان محکوم به مرگ از این دریاچه استفاده و اجساد این افراد در این دریاچه رها شده است. دریاچه مهارلو در مسیر بندرعباس قرار دارد و هنگام عبور از این گذرگاه پوشش متفاوت مردم محلی با چادرهای رنگی حریر و شلوارهای زری دوزی شده، نقش حنا با نقوش ایرانی و اسلامی بر دست و پا و نقاب‌های رنگی نظر مسافران را جلب می‌کند.

3- جزیره هرمز، جزیره خاک و رنگ‌

جزیره هرمز یکی از سه جزیره کوچک در اطراف جزیره قشم است. ویژگی عجیب این جزیره خاک سرخ‌رنگ تپه‌های آن است. این جزیره بیضی شکل در واقع یک گنبد نمکی بزرگ در خلیج فارس است که 8 کیلومتر با بندر عباس فاصله دارد. مجاورت این جزیره با تنگه هرمز از نظر راهبردی و بازرگانی در طول تاریخ موقعیت ممتازی را برای آن فراهم کرده است. سطح جزیره هرمز از طبقات رسوبی و آتشفشانی تشکیل شده است. تپه‌های نمکی که قسمت اعظم جزیره را پوشانده‌اند از جنس نمک خوراکی هستند. بلندترین نقطه تپه‌های نمکی 186 متر از سطح دریا ارتفاع ارتفاع دارد و قطر بزرگ‌ترین تپه هشت کیلومتر است. گذشته از جذابیت خاک، دیدنی‌های جزیره نیز این منطقه را تبدیل به یک محل گردشگری عجیب کرده است. قلعه پرتغالی‌ها در شمالی‌ترین دماغه جزیره توسط یک دریانورد پرتغالی ساخته می‌شود که باور داشته اگر کشوری سه منطقه استراتژیک مالاگا، عدن و هرمز را در اختیار داشته باشد می‌تواند بر تجارت دنیا حاکم شود. قلعه پرتغالی‌ها دارای بخش‌های زیادی مثل سربازخانه، برج نگهبانی، کلیسا، آب انبار، زندان و سیاه‌چال، نوش‌خانه و تالار سخنرانی بوده است. ورودی قلعه پرتغالی‌ها، بازارچه صنایع دستی هرمز قرار دارد که آثار زیبای سوزن‌دوزی، نقاب‌های زنانه و نقاشی روی شیشه که معمولا به دست هنرمند زنان جزیره درست شده‌اند. غار مراقبه، دره سکوت و الهه نمک فیروزه‌ای از دیگر جاذبه‌های جزیره‌اند که ویژگی‌های شگفت‌انگیز خود را مدیون نمک‌های جزیره هستند. نمک آلودگی‌های محیط و صداها را به خودش جذب می‌کند و همین ویژگی باعث شده هنگام پیمودن دره سکوت، سکوتی بی‌مانند را تجربه کنید.

4- تالاب ارواح نوشهر

تالاب ارواح دریاچه ای به نام ممرز است که در ملاکلای نوشهر در مازندران قرار دارد. در میان این دریاچه درخت های کهنسالی دیده می‌شوند که با وجود آب دریاچه و بارش باران خشک شده‌اند. به همین دلیل نام این دریاچه را تالاب ارواح نامیده‌اند. این تالاب با 700 متر طول و 300 متر عرض یکی از جاذبه های طبیعی مرموز و از عجایب ایران محسوب می‌شود. در بیشتر روزهای سال این منطقه با مه و صدای حیوانات وحشی در هم آمیخته است و همین مساله سبب شده درختان خشکیده در میان دریاچه صحنه وهم‌آلودی ایجاد کنند و لقب «دریاچه ارواح» به آن داده شود. جالب است بدانید که ممرز نامی یک نوع درخت بومی منطقه است با ارتفاع 15 تا 25 متر، تنه ای شیاردار و پوست صاف و مایل به رنگ سبز خاکستری که سالیان سال در دل دریاچه ریشه داشتند و به دلیل مجاورت دائم با آب اکنون پوسیده‌اند. طول دریاچه در حدود 700 متر و عرض آن 300 متر است. به دلیل بکر بودن این منطقه، هنگام ورود باید مواظب حیوانات وحشی باشید.