فرزند جاویدالاثری که خود شهید سلامت شد
تهران - ایرنا - شهید دکتر «ابوالفضل محمد علیزاده»، از مدافعان سلامت ناجا و فرزند شهید جاویدالاثری (شهید گمنام) که خود با ایثار به شهدای مدافعان سلامت پیوست.
به گزارش خبرنگار حوزه ایثار وشهادت ایرنا، دکتر «سوسن عزیزمحمدی»، متخصص جراحی زنان، رئیس بیمارستان هاجر و همسر شهید دکتر «ابوالفضل محمد علیزاده»، از مدافعان سلامت ناجا در گفت وگویی درباره همسر خود اظهار کرد: ابوالفضل اول شهریور سال 1343، هم‌زمان با روز پزشک در خانواده‌ای مذهبی در شهرستان آذرشهر (استان آذربایجان شرقی) متولد شد.
شهید سلامت دکتر علیزاده؛ متخصص و جراح مغز و اعصاب بیمارستان ولیعصر (عج) ناجا روز 11 مهر سال 1399 بر اثر ابتلا به بیماری کرونا جان باخت و نام خود را به عنوان شهید مدافع سلامت در تاریخ ایران اسلامی ثبت کرد.
وی افزود: پدرش از بسیجیانی بود که به صورت داوطلبانه در جبهه‌های جنگ تحمیلی حضور یافت و به شهادت رسید. پیکر پدر همسرم هیچگاه پیدا نشد و از شهیدان جاوید الاثر عملیات والفجر مقدماتی است اما با این‌حال در گلزار شهدای شهر آذرشهر مقبره‌ای را به صورت نمادین و به یاد وی ایجاد کرده‌اند.
پذیرفته شدن در کنکور پزشکی سال 1365 در دانشگاه علوم‌پزشکی تبریز،
رییس بیمارستان هاجر ارتش جمهوری اسلامی ایران ادامه داد: وقتی همسرم در سال 1362 مدرک دیپلم خود را اخذ کرد، با آن‌که می‌توانست از معافیت سربازی برخوردار شود اما در سال‌های 1362 و 1363 به خدمت سربازی در جبهه رفت. بسیاری از اقوام و مردم شهر می‌خواستند او را از تصمیم خود منصرف کنند اما همسرم اصرار داشت که حتما دوره خدمت خود را سپری کند. او در قالب نیروهای ژاندارمری در آذربایجان غربی خدمت خود را گذراند. پس از گذراندن این دوره، مدت محدودی (پیش از کنکور) در بنیاد شهید و امور ایثارگران شهر آذرشهر فعالیت داشت.
وی با اشاره به پذیرفته شدن همسرش در کنکور پزشکی سال 1365 در دانشگاه علوم‌پزشکی تبریز، گفت: وقتی در سال 1372 فارغ‌التحصیل شد، برای خدمت به منطقه «آغ‌زیارت» در اطراف هشترود رفت و مدت یکسال طرح خود را در این منطقه گذراند. پس از آن در مهرماه سال 1373 در دوره تخصص مغز و اعصاب پذیرفته شد و مدت 5 سال به تحصیل در این دوره پرداخت. سال 1378 پس از فارغ‌التحصیلی برای ضریب کا (تعهد تخصص) به شهرستان مراغه رفت و در بیمارستان امیرالمومنین این شهر خدمت خود را آغاز کرد.
هرگز به صورت خصوصی طبابت نکرد
دکتر عزیزمحمدی با اشاره به این‌که همسرش از آذرماه سال 1381 به دعوت رییس بهداری ناجا (دکتر علی مجیدی) به تهران آمد، افزود: او از مهرماه سال 1382 تا زمانی که به خاک سپرده شد، در ناجا خدمت کرد. همسرم همیشه دغدغه خدمت به مردم را داشت؛ هرگز به صورت خصوصی طبابت نکرد و هم‌زمان در چهار درمانگاه دولتی در خدمت بیماران بود.
وی درباره معیارهای ازدواج خود گفت: همیشه معتقد بودم که باید با فردی ازدواج کنم که به دلیل انگیزه‌های مادی من را نپسندیده باشد. می‌خواستم ویژگی‌های خاص من سبب انتخاب او باشد.
دکتر عزیز محمدی اظهار کرد: درگیری‌ها و دغدغه‌های زیادی در حوزه درمان داشتم و کمتر به ازدواج فکر می‌کردم. برای آن‌که مطمئن شوم همسرم من را فقط به خاطر ویژگی‌های خودم می‌خواهد، شرایط زیادی را مطرح کردم اما او هر شرطی را که مطرح کردم، پذیرفت. بنابر این یقین داشتم که او می‌تواند همسر و همراه مناسبی در طول مسیر زندگی باشد. ما در سال 1381 به واسطه اقوام مادرم آشنا شدیم و ازدواج کردیم.
همسرم در «ایثارگری» امتحانش را در دوران جنگ پس داد
همسر شهید دکتر علیزاده، درخصوص ویژگی‌های بارز و برجسته همسرش گفت: نه‌تنها بنده بلکه تمام اطرافیان و کسانی که با او در ارتباط بودند تصدیق می‌کنند که فردی مومن، متعهد، با اخلاق، بسیار مهربان، مردمی، ساده و صادق بود. همسرم در «ایثارگری» امتحانش را در دوران جنگ پس داد. زمانی که زلزله بم اتفاق افتاد، ایشان بلافاصله از تهران عازم بم شد.
وی افزود: در دوران همه‌گیری ویروس کرونا نیز هرگز از وظایف و تعهدات پزشکی خود کوتاهی نکرد. در این زمان، برخی پزشکان بیمارانی که مشکلات اورژانسی ندارند را معاینه نمی‌کنند اما همسرم هیچگاه بیماران را بی‌جواب نمی‌گذاشت.
دکتر عزیز محمدی نحوه به شهادت رسیدن همسرش را این گونه روایت کرد: ما به واسطه شغل‌مان نکات بهداشتی و پزشکی را به خوبی رعایت می‌کردیم. از اول مهرماه همسرم علائم شبه سرماخوردگی داشت اما اصرارش بر این بود که فقط سرماخوردگی است و به بیماری کرونا مبتلا نشده است. با اصرار من آزمایش داد و جواب‌ها نشان می‌داد که باید بستری شود. اما باز هم راضی نشد و به درمان سرپایی اکتفا کرد. بعد از مدت کوتاهی حال همسرم به وخامت گذاشت و در نهایت من او را از دست دادم.
پیکر پزشک مدافع سلامت در زادگاهش آذرشهر تشییع و به خاک سپرده شد.
روحش شاد و یادش گرامی باد.
*س_برچسب‌ها_س*
