قرائت رهبر نهضت اسلامی افغانستان از روز جهانی قدس شریف
کابل - ایرنا - دبیرکل حزب نهضت اسلامی افغانستان اعلام کردکه حق حاکمیت فلسطین برای فلسطینیان محفوظ، اما شعاع این کشور متعلق به همه مسلمانان جهان است که دفاع از آنرا برای امت اسلامی واجب می سازد.
«مولوی محمدمختار مفلح» دبیرکل حزب نهضت اسلامی افغانستان و رئیس شورای حامیان قدس شریف در این مقاله که به ایرنا نوشته است به چرایی و چگونگی لزوم دفاع از بیت المقدس و فلسطین را برای مسلمانان جهان بررسی کرده است.
مفلح می نویسد: چند سالی است که شهر کابل در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان شاهد برگزاری تجلیل از روز جهانی قدس شریف است. واضح است که روز جهانی قدس سال‌ها پیش توسط امام خمینی (ره) رهبر انقلاب اسلامی ایران تعین شد و از آن زمان تاکنون از این روز در اقصی و اکناف جهان طی مناسبت های مختلفی تجلیل به عمل آمده و این روز دیگر به یک روز بین المللی فلسطین مبدل شده است.
تجلیل از روز جهانی قدس درکابل
این سوالی است که از جهات مختلف و با باورها و پیش فرض‌های گوناگون مطرح شده و یا می شود. واضح است که برخی در افغانستان بر اثر گرایش‌های فکری و سیاسی، در دایره جهان اسلام وضعیت گریز از مرکز را به خود گرفته اند، با این گروه در افغانستان بحث از قدس و فلسطین نه تنها قابل قبول نیست بلکه علم مخالفت آنان به این گونه داعیه‌ها از قبل بالا است.
اگرچه این گروه ها ممکن است دلایل زیادی داشته باشند، اما روشن است که این طرز تفکرها از منابع غیرالهی سرچشمه گرفته و جوانب مادی آن روشن است، با این وجود همچنین هستند گروه هایی که درظاهر در پی شعارهای ملی گرایی پنهان شده و با فعالیت های اسلامی بر سر ستیز هستند، اگر روی سخن ما با این گروه هاباشد تنها همین را کافی می دانیم بگوییم که اگر از قدس هم سخن نرانیم و قضایای بین المللی جهان اسلام را هم مطرح نکنیم و یک سره از داخل همین مرزها حرف بزنیم بازهم این گروه ها قانع نمی رسند و عرق دینی به اصطلاح داخلی شان نیز نمی جنبد.
قدس قضیه ای ملی ویاهم فراملی؟
پیش ازاین که به این پرسش پاسخ بدهیم، لازم است به این نکته اشاره شود که آیا ملت و فراملت دراین عصر به همان تعریف‌های کلیشه ای و کلاسیک خود باقی مانده است وی ا اینکه با تحولات گسترده‌ای که در دنیا پدید آمده این مفاهیم و مقولات هم زیرو ورشده است؟.
روشن است که ملت هنوز ملت است فراملت هم به معنای خودش، اما هریک از این تعابیر در درون خودش شاهد تغییرات جوهری بوده است. درست است که هند به طور مثال یک کشور است و یک ملت دارد، اما خود مقوله ملت در درون جامعه هند دچار تحولات بنیادینی شده است؛ اکنون ملت هند در عین این که با تعریف کلاسیک از ملت همخوانی دارد، همه ارتباطات، منافع، پیوند های ارزشی و قراردادی را که از مرزهای ملی آن کشور فراتر می رود، آن جامعه در حوزه تعریف ملت جای می گیرد.
پس می توان گفت که در دنیای معاصر تعریف های مقولات اجتماعی دچار تحولی شگرف شده است. از این رو همانگونه که فلسطین مربوط به ملت فلسطین است و مال دیگران نیست، به همان اندازه معنای گسترده تری می گیرد که داشته های تاریخی و ارزشی آن به دایره های بزرگ و بزرگتری در دوردست ها می کشد که رابطه این ملت و این قلمرو را با دیگران به خصوص مسلمانان معنا و مبنا می بخشد.
شکی نیست که در همین قضیه فلسطین این مشارکت در دو قطب متضاد در کشمکش است (قطبی باجاذبه اسلامی و آن دیگری باجاذبه های استکباری)، به زبان ساده تر اینکه اگر شما به کمپین های انتخاباتی آمریکا دقیق شوید هرنامزدی میزان رای‌دهی خود را در ابراز علاقه‌مندی به رژیم صهیونیستی و اعلام حمایت از آن رژیم می داند. این جا باز یکبار از لاییک های به اصطلاح ملی گرا باید پرسید که چرا این گونه پرسش را اهل خبره آمریکا از سیاست مداران خود نمی پرسند که این کشور اضلاع متحده چه رابطه ای با کشوری کوچک در دورترین نقطه دنیا دارد که این همه نامزدان و اهل سیاست سنگ حمایت آن را به سینه می کوبند؟
پس این خود روشن می سازد که ما در عین این که باور به حرمت به هستی مستقلانه ملت ها داریم، اما دیگر به آن تعریف های کلیشه‌ای پایبند نیستیم.
پس به این باور می رسیم که حق حاکمیت فلسطین برای فلسطینیان محفوظ است، اما شعاع این کشور متعلق به همه مسلمانان جهان است.
فلسطین کانون بحران و یا ساحل نجات؟
در سالیان متمادی در فلسطین سه دین یهودیت، مسیحیت و اسلام باهم زیست داشتند، با آنکه هیچ کس تاکنون تعدی و تجاوز حساب شده گروهی برگروه دیگری را در این سرزمین به یاد ندارد، تنها در صورت دست های بیرونی بوده است که این توازن سه دین بهم خورده است.
جنگ های صلیبی هرگز از درون فلسطین مایه نمی گرفت، فتنه آفرینی از بیرون بود که میان مسیحیت و اسلام جنگ 200 ساله را مشتعل می کرد و در عین حال طرف مورد ستم واقع شده، طبعا مسلمانان بودند.
پدیده تجاوز از بیرون سبب شد تا همواره میان پیروان این سه دین تخم دشمنی بکارد. همین است که وجدان های آزاد از صهیونیسم، در جامعه یهودی نیز وجود دارند که از اقدامات ریاکارانه و مزدورانه رژیم صهیونیستی بیزاری می جویند. همانگونه که در جامعه مسیحی غرب نیز چنین دیدگاه‌های شفافی از سوی شخصیت های خوش نام دیده می شود.
اما یک چیزی که در این میان مسلم است این است که بیت المقدس در تاریخ دارای چهره صلح دوست و آرامش بخش ظاهر شده است نه میدانی برای مبارزه میان دو گلادیاتور خون خوار، درست چیزی که امروز صهیونست‌ها از فلسطین درست کرده اند.
پس فلسطین صلح طلب با مردم صلح دوست آن از سالیان دراز میزبان انسان های پاک دلی بوده است که به سوی جاذبه های الهی این سرزمین مبارک کشانده می شده‌اند. نه این که خود با طبیعت خشونت پروری اش سبب ریختن خون انسان ها شده باشد.
برای انسان های آزاده عموما و برای ما مسلمانان بخصوص لازم است تا بتوانیم طرف ظالم را از مظلوم تفکیک کنیم و این اجازه را ندهیم تا حقیقت زیر بار تبلیغ رسانه‌ای غرب استکباری پنهان بماند.
به این مسئله برمی گردیم که معادله ای که رژیم صهیونیستی رای آن به وجود آمد آیا قابل قبول است؟ اگر قابل قبول هم نیست آیا می شود در برابر آن سکوت کرد؟. همه می دانیم که این خاک فلسطین از سوی کسی که مالک آن نیست (انگلیس و آمریکا) برای کسی که مستحق آن نیست (یهود) اعطا شده است. این ظلم ظاهر را هیچ کسی نمی پذیرد، اگر این موضوع پذیرفتی باشد، شبیه به این است که ساکنان تایلند و چین امروز سر افغانستان ادعای ملکیت کنند؛ به این دلیل که زمانی این سرزمین پیروان بودایی داشته است و امروز بنا به آن سابقه تاریخی باید افغانستان به خاک آنان پیوست گردد.
این سخن واهی و میان تهی است؛ و یا شبیه این را ما دعوا کنیم که بنا به وجود قطب مناره های هند امروز افغان‌ها حاکم سرزمین پهناور هند و پاکستان باشند. از این گونه مثال های ساده زیاد می توان آورد که از خلال همه آن می توان بی معنا بودن مالکیت تاریخی یهود بر فلسطین را به اثبات رساند.
تعامل افغانستان و فلسطین و بیت المقدس و کابل
فلسطین چه رابطه‌ای با افغانستان دارد؟ به طور خلاصه باید گفت که اگر ما از وجود رابطه میان فلسطین با افغانستان در ابهام به سرمی بریم این را واضح می دانیم که این افغانستان است که با فلسطین ارتباط دارد. چگونه ارتباطی؟ ارتباطی که اگر به آن پرداخته شود، سبب می گردد تا این کشور دیگر شاهد بدبختی نباشد.
این بدبختی ناشی از این است که امروز کشور ما دقیقا به میدان جنگی مبدل شده که آن جنگ باید در شهر های سرزمین ای اشغالی اتفاق می افتاد. این جنگی که امروز در کشور ما همه هستی ملت ما را تهدید می کند، عبارت از جنگی است که از مدت ها پیش در یک تبانی بین المللی صهیونی - صلیبی آغاز شده است.
بعد بین المللی قضیه کشور ما این است که سپاه عربی که باید در فلسطین به مصاف یهود می رفتند امروز تیغ تیزتر دیگری به جان مردم ما کشیده اند.
ما عرب های مجاهد را پذیرفتیم و آنها در کنار مجاهدین افغان مجاهد شدند اما همین اعراب به چه دلایلی امروز در برابر مجاهدین ما قرار گرفتند و از ریختن خون مجاهدین ما لذت می برند.
واضح است که این همه ناهنجاری ها در اثر وجود موجودی بنام اسرائیل است. این موجود است که با بی حرمتی به ساحت مقدس گالن نفت برآتش غیرت مسلمانان می ریزد و بعد هم با مظلوم نمایی کاذبانه، مسلمانان را با همیاری و همدستی اربابان خود به القابی چون تروریسم و غیره متهم می کنند.
این سوال هم مهم است که دلایل کسانی که امروز از ژاپن تا اروپای شرقی و... نیروی نظامی خود را گسترده‌اند، چه چیزی می تواند باشد؟ آیا وقوع جنگ های موهوم و خیالی، این دلیل را به دست شما می دهد تا در برابر آن آمادگی ای به این گسترده گی داشته باشید؟ پس این جنگ که همه عالم اسلام را بر هم ریخته و ملت ها را با این اشغالگری ها با حکومت های شان در تقابل قرار داده و دشمن کرده است آیا می تواند افغانستان و یا هر کشور اسلامی دیگر در سایه آن در امن زیست کند؟ روشن است که پاسخی جز رفتن به همان فرمول منفور"زور حق است" نه این که "حق زور است" راه حل دیگری ندارد
در نتیجه به صراحت باید گفت: مادامی که مشکلات خاورمیانه عادلانه حل و فصل نشود، جهان اسلام و از جمله افغانستان روی خوشی را نخواهد دید.
تا زمانیکه حمایت غرب از رژیم صهیونیستی قطع نشود و در اثر آن رژیم صهیونیسیی از کشتار مردم صلح دوست خاورمیانه دست نکشد، هیچ صلحی در افغانستان و هیچ جای جهان اسلام با دوام و پایدار نخواهد بود.
*س_برچسب‌ها_س* *س_پرونده خبری_س*