قربانی: برای مدال‌آوری در بوکس باید در داوری هزینه کرد / رئیس فدراسیون بوکس چرا شعارهای دروغین داد؟!
ملی‌پوش پیشین تیم بوکس کشورمان گفت: اگر سال 2009 تیم ملی ما را برای مسابقات جهانی اعزام می‌کردند، حداقل 4 مدال جهانی می‌گرفتیم.
مهدی قربانی؛ ملی‌پوش پیشین تیم بوکس کشورمان در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی شبکه اطلاع رسانی راه دانا پیرامون کسب مدال تاریخی جهانی توسط دانیال شه‌بخش اظهار داشت: حال و روزمان با این مدال دانیال خوب شد، چندین سال بود که در حسرت مدال جهانی بودیم. بچه‌ها زحمت زیادی کشیدند و ثمره تلاش‌شان را هم گرفتند.
او صحبت‌هایش را این‌گونه ادامه داد: روند مدال‌آوری ادامه‌دار خواهد بود چون این طلسم شکسته شده و تابوها ریخته. زمان فعالیت حرفه‌ای نسل ما اعزام‌ها به این شکل نبود اما الان شرایط بوکس بهتر شده. وی درباره نمایش میثم قشلاقی و حاشیه‌های پیرامون مسابقاتش عنوان داشت: سوای بحث همیشگی ناداوری‌ها که هست، حریف میثم بوکسور قدرت‌مندی بود. قشلاقی بوکسور توان‌مندی‌ست اما تجربه مسابقات جهانی را نداشت و می‌تواند در آینده به مدال برسد. قربانی بااشاره به برگزاری مسابقات جهانی پس از بازی‌های المپیک 2020 بیان داشت: گلدن‌تایم برای مدال‌آوری بوکس ایران همین رقابت‌ها بود. سایر تیم‌ها پوست‌اندازی کردند اما تیم ما با قدمت بیش‌تر و هماهنگی خوب توانست نتیجه بگیرد. بعضی سال‌ها مدال‌ها پخش می‌شود و امسال هم همین‌طور بود. او در ادامه تصریح داشت: اگر سال 2009 تیم ملی ما را برای مسابقات جهانی اعزام می‌کردند، حداقل 4 مدال جهانی می‌گرفتیم. آن زمان حمایت و اعزام وجود نداشت و مدال جهانی بوکس هم همیشه به کوبایی‌ها، قزاق‌ها و روس‌ها می‌رسید. مشکل ما این است که از یک نابغه بیش از حد استفاده می‌کنیم و توجهی به جانشین‌سازی و نسل‌سازی دیده نشده. مشت‌زن اسبق تیم ملی بوکس ایران در مورد داوری‌های این رشته تأکید داشت: برای موفقیت در بوکس باید برای در داوری هزینه کرد. این سیستم نه جوان‌مردی می‌شناسد و نه معرفت؛ برخی کشورها زمان ما تا 50000 دلار برای مدال خرج داوران می‌کردند. حتی قبل از اعزام تیم‌ها به مسابقات تکلیف مدال‌ها مشخص شده. وی در این باره افزود: باید لابی و نفوذ داشت و از ارتباط نترسید. مافیای بوکس به همین شکل است و برای کسب مدال باید خرج کرد تا سلیقه و نظر داوران جلب شود. در وزنه‌برداری و کشتی هم به وفور چنین مسائلی دیده‌ایم و بوکس هم از این قاعده مستثنی نیست. قربانی در خصوص وعده‌های محقق نشده حسین ثوری در قامت رئیس فدراسیون بوکس اذعان داشت: نمی‌توانیم در ایران رشته بوکس زنان را داشته باشیم و این رشته مستلزم آزادی عمل و پوشش است که با قوانین ما مغایرت دارد. رئیس فدراسیون چرا شعار بی‌منطق و دروغین داد؟! قولی دادند و پس از پیروزی در انتخابات، دیدند نمی‌توانند به آن عمل کنند. در کشتی هم همین وضعیت را داریم و این محدودیت ورزشی نیست. دارنده مدال برنز بازی‌های آسیایی دوحه پیرامون توسعه بوکس طی 4 سال اخیر خاطرنشان داشت: هیچ زیرساختی شکل نگرفته و همانی‌ست که بوده. این که شبکه ورزش بخواهد رقابت‌های بوکس را پخش زنده کند، دیگر دستاورد بزرگی نیست؛ چون این شبکه تخصصی‌ست. هیچ پیشرفتی در این مباحث حس نشده و رئیس فدراسیون باید آدم بانفوذی باشد که پول به فدراسیون تزریق کند، نه این که برای فدراسیون خرج بتراشد. وی درباره نمره‌اش به فدراسیون بوکس اظهار داشت: مدال جهانی گرفته‌ایم و در این بحث نمره فدراسیون 20 است اما از لحاظ ساختاری و عملکرد، به این فدراسیون نمره صفر باید داد. قربانی در مورد انتخابات آتی فدراسیون بوکس بیان داشت: شخصی که مشت بوکس را خورده و با درد و مشکلات این ورزش آشناست باید به کرسی ریاست برسد. این درست نیست که کت ریاست را به تن هر کسی اندازه کرد. وزیر ورزش و جوانان اکنون یک فرد ورزشی‌ست که خاک ورزش را خورده، رئیس یک فدراسیون ورزشی هم باید کسی باشد که برای این ورزش هزینه داده و سابقه مدیریتی هم داشته. وی در پایان گفت: عقبه ورزشی حسین ثوری صفر بود و وی رئیس فدراسیون شد اما کرسی ریاست به یک ملی‌پوش مدال‌آور نرسید. انتخابات بعدی باید با تعیین یک ورزشکار سابق و مدیر لایق همراه شود تا بتوان به آینده کمی خوش‌بین بود. انتهای پیام /