قیصر، او برای انتقام ساخته شده بود!
شاید آلمانیها او را قیصر و عالم فوتبال میدانستند، ولی نام او برای ما تداعی کننده قیصر، کاراکتر مشهور سینمایی هم بود.
به گزارش "ورزش سه "، خبر ناگوار بالاخره از خانواده بکن باوئر اعلام شد تا جهان فوتبال یکی دیگر از ستاره های بزرگ و تاریخی خود را بعد از پله، مارادونا و کرایف از دست بدهد، مردی که به قیصر (عالم فوتبال) در جهان شناخته می شد و خیلی ها او را با دست وبال بر گردن در جام جهانی به یاد دارند. بازیکنی که در دوران فوتبالش در آلمان جانشین نداشت.
لقب فرانتس، قیصر (کایزر) بود، نامی که برای ما ایرانی ها با فیلم ماندگار مسعود کیمیایی و بازی تکرار نشدنی بهروز وثوقی یکی از بهترین آثار تاریخ سینمای ایران به حساب می آید. بکن باوئر به نوعی همین نقش را در تیم ملی فوتبال آلمان بازی کرده است. او علاوه بر اینکه شخصیت بالا و قابل احترامی در جهان فوتبال داشت، ولی دو انتقام تاریخی و سربزنگاه نیز در کارنامه او به یادگار باقی مانده است، انتقامی که فقط خودش باید می گرفت و حلاوت زیادی برای آلمانی ها داشت.
بکن بایر که بعد از نمایش ناامید کننده آلمان در جام ملتهای اروپا در سال 1984 و عدم صعود از گروه در مرحله نهایی این رقابت ها جانشین یوپ دروال شده بود، در جام جهانی 1986 و در فینال نبرد را به آرژانتین و مارادونا باخت و با این باخت همانند دروال که در جام جهانی 1982 نایب قهرمان جهان شده بود به مقام دومی بسنده کرد. این نتیجه خوبی برای شروع بود، شروعی که تنها یک فوق ستاره می توانست جلوی آن را بگیرد و مارادونا با آن تکنیک نابش این کار کرد تا جهان فوتبال را مسحور خود کند.
جام ملتها در سال 1988 در آلمان برگزار میشد، آلمانها یک دشمن دیرینه در فوتبال به نام هلند داشتند، هلند که در آن سالها با داشتن نسل جدیدش و سه تفنگدار به نامهای رود گولیت، مارکو فان باستن و فرانک ریکارد بعد از سال 1974 دوباره به پا خواسته بود، در بازی نیمه نهایی و در خاک آلمان موفق شد تیم ملی آلمان را با نتیجه دو بریک شکست دهد تا نه تنها انتقام فینال جام جهانی 1974 را از آلمان که آن روزها بکن باوئر کاپیتانش بود را بگیرد، بلکه در خاک آلمان قهرمان هم شدند تا مزه این برد برای کشور همسایه ژرمن ها شیرین تر از عسل باشد. حرکت زشت و زننده رونالد کومان با پیراهن ژرمن ها در پایان بازی و در حضور مسئولان آلمانی آتش این دشمنی را بیشتر کرد.
جام جهانی 1990 ایتالیا در راه بود، خیلی ها هلند، برزیل، ایتالیای میزبان، آرژانتین با مارادونا و آلمان را مدعی قهرمانی می دانستند. این جام مهمترین روزهای قیصر بود، او در این روزها به نقش ایرانی خودش هم وارد شد و نه تنها جام را به خانه برد، بلکه دو انتقام مهم فوتبال آلمان را از آرژانتین و هلند گرفت تا با قهرمانی در جهان به کار خود در تیم ملی پایان دهد.
اولی در مرحله حذفی رقم خورد، بعد از صعود دو تیم به مرحله حذفی، آلمان در یک بازی جنجالی که با اخراج رودی فولر و فرانک ریکارد همراه بود موفق شد با نتیجه دو بریک هلند را شکست دهد و یک قدم به انتقام اصلی و آرژانتین نزدیکتر شود. خوشحالی بی حد و حصر یورگن کلینزمن و آندریاس برمه که اتفاقاً گلهای قشنگی هم در این دیدار پر برخورد به ثمر رساندند نشان از اهمیت بالای این بازی برای کشور آلمان داشت.
آلمان موفق شده بود هلند را از پیش رو بردارد و به فینال برسد و چه تیمی بهتر از آرژانتین برای پایانی خوش برای بکن باوئر که داغ شکست در فینال قبلی بعد از آن بازگشت پرشکوه که باخت دو بر صفر را به دو بر دو تبدیل کرده بودند، همچنان در سینه مردم آلمان دیده می شد. فینال آلمان و آرژانتین و برد یک بر صفر با گل دقایق آخر، همانند گل خورخه بوروچاگا در فینال 1986 برای آرژانتین با دریافت جام جهانی برای مردی که رفتار و شخصیتش قابل تحسین بود، انتقام بزرگ را رقم زد تا پایان کار برای او در تیم ملی آلمان همانند پایان فیلم قیصر باشد، لبخندی از رضایت برای کاری که باید انجامش می داد تا در دل تاریخ ماندگار شود.
محمدرضا تقی خانی