ماجرای ملاقات اتفاقی محمدرضا حکیمی با حداد عادل در منزل شفیعی کدکنی

به گزارش خبرآنلاین، در این مراسم که با حضور چهره ها و شخصیت های فرهنگی و ادبی و دانشگاهی برگزار شد، پس از سخنانرانی و شعرخوانی علی رضا قزوه، رحیم پور ازغدی با ارسال پیام صوتی در نسبت استاد حکیمی و تلاش هایش برای انقلاب اسلامی سخن گفت. رحیم پور ازغدی، در پیام خود استاد حکیمی را سرباز مکتب عاشورا نامید و خاطرات خود از آشنایی و ارتباط با آن متفکر فقید را بیان کرد. وی گفت: از جمله خدمات بزرگ ایشان ارائه یک چهره ادیبانه، منطقی و مفهوم برای نسل عصرهای جدید، قلم و سبک نگارش ایشان که سبک اساسا مختص ایشان آن هم در نثر دینی و انقلابی بود. در بخش دیگر برنامه پیام صوتی، حجت الاسلام و المسلمین عبدالحسن معزی، نماینده ولی فقیه در سازمان هلال احمر پخش شد. علامه‌ای در آرزوی عدالت و از بین بردن فقر در جامعه‌ همچنین امیرمهدی حکیمی برادرزاده و وصی استاد فقید، با اشاره به مشی اخلاقی ایشان، تلاش بای حفظ و نشر آثار و اندیشه استاد حکیمی برای آینده را مهم شمرد. دکتر حسن بشیر زیر در این برنامه سروده خود درباره استادفقید را قرائت کرد. در سوگ آن حکیم.

ماجرای ملاقات اتفاقی استاد حکیمی با حداد عادل در بخش دیگر این برنامه کریم فیضی خاطره‌ای از ملاقات اتفاقی علامه حکیمی با دکتر حداد عادل بیان کرد؛ وی افزود: استاد حکیمی ملاقات‌های سه نفره‌ای با آقایان دکتر شفیعی کدکنی و دکتر ابراهیمی دینانی داشتند، به بنده فرمودند ترتیب ملاقات مشترک را دهید. نشست‌های صمیمانه و با اخلاصی با هم داشتند و غالبا هم به بحث‌های سیاسی کشیده می‌شد. استاد حکیمی همیشه حرف‌های خودشان را می‌زدند. در یکی از این جلسات اتفاق خاصی افتاد که ارزش بازخوانی دارد. خاطرم هست یکی از شب‌ها که در منزل استاد شفیعی خدمت اساتید بودم، تلفن استاد زنگ خورد، استاد گوشی را برداشتند، پس از سلام و ادب استاد گوشی را گرفتند روی سینه‌شان و گفتند آقایان، دکتر غلامعلی حدادعادل پشت در خانه ما هستند؛ ما قرار قبلی نداشتیم، اجازه می‌دهید تشریف بیاورند؟ اگر اشتباه نکنم آن زمان (سال 89) دکتر حدادعادل، رئیس مجلس بودند. بعد ایشان نیز به جمع اساتید اضافه شدند. آقای حداد از این گردهمایی دوستانه سه استاد بزرگ بسیار متعجب بودند. جلسه به احوال پرسی و سخن دوستانه آغاز شد. کمی بعد آقای حدادعادل گفتند استاد حکیمی شما را خیلی وقت است زیارت نکردیم ما قبل از انقلاب در موسسه فرانکلین با هم همکار بودیم، استاد هم گفتند بله آقای حدادعادل همکار بودیم! منتها شما آن موقع این آقای حدادعادل نبودید! درست از همینجا بحث کشیده شد به سیاست... و استاد هرچه می‌توانستند انتقاد کردند که آقا این چه وضعی است؛ چه کار دارید می‌کنید؟ آقای حداد هم روی ارادت جواب می‌دادند و سعی می‌کردند استدلال بیاورند. استاد ادامه می‌دادند این سخنان قانع کننده نیست، باید کار کنید، آبروی اسلام است، آبروی شیعه است، آبروی علی (ع) است، حکومت اسلامی مگر شوخی است؟ هیچ وقت فراموش نمی‌کنم آن جلسه که تمام شد؛ آمدیم بیرون، استاد گفتند خب الحمدلله ما حرف‌هایمان را زدیم.

این برنامه در فضای مجازی گروه عقل سرخ خراسان، با حضور غلامعلی حدادعادل رئیس فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی، علیرضا قزوه، حجت‌الاسلام سیدعبدالله حسینی مدیر مرکز اسلامی آفریقای جنوبی، رحیم پور ازغدی، رضا اسماعیلی، عبدالرحیم سعیدی راد، علی محمد مؤدب، محمدمهدی عبدالهی، مصطفی محدثی خراسانی، حجت‌الاسلام محمدحسین انصاری‌نژاد، حسین قرایی، جواد عسگری، نغمه مستشار نظامی، مرضیه فرمانی، وحیده افضلی، فاطمه ناظری و همچنین شاعران پارسی زبان کشورهای دیگر از جمله پروفسور فاطمه بلقیس حسینی، محمدعلی ربانی، مهدی باقرخان، فاطمه صغری یزدی، اخلاق آهن، یاور عباس، سرویش تریپاتی و... برگزار شد.

در این برنامه بزرگداشت، تعدادی از شاعران، شعرهایی در گرامیداشت استاد حکیمی خواندند. دو شعر زیر از جمله این اشعار است:

شعر علیرضا قزوه:

قلب صدف شکست و در یتیم ما رفت علامه حکیمی، والا حکیم ما رفت

هر لفظ و هر کلامش جان کلام ما بود دردا ز طور معنا دیشب کلیم ما رفت

حکمت سیاه پوشید، در کارگاه تفکیک تا عقل سرخ کوچید، عشق از حریم ما رفت

آن کس که درد هجران روزی چشیده، داند کز فرقتش چه ها بر جان دو نیم ما رفت

آن فیلسوف عادل، دریای معرفت بود بوی خوش عدالت، عطر نسیم ما رفت

آن دائم الطهاره، آن ماه، آن ستاره میراث بی‌بدیل عهد قدیم ما رفت

آن آفتاب دانش، آن مرزبان توحید آن چشمه سار حلم، آن ابر کریم ما رفت

مشهد سیاه پوشید، قم غرق داغ و غم شد از «فوق کل ذی علم...» شخص علیم ما رفت

شعر سید عبدالله حسینی:

از طور معنویت و عرفان، کلیم رفت آمد ندا زعرش که قلب سلیم رفت

فرزانه‌ای که زیست علی وار جان سپرد علامه‌ای که بود عمیق و علیم رفت

با کوله بار معرفت و دانش و دهاء مثل نسیم آمد و مثل نسیم رفت

مرگ تو ای حکیم در اسلام ثلمه‌ای است کز تاج علم و فلسفه در یتیم رفت

ای علم اشک ریز که عالم سفر گزید ای جهل شاد زی که سد عظیم رفت

دلخسته از بحوث حدوث و قدم، رضا با دستهای حادثه سوی قدیم رفت

منفک شد آن منادی تفکیک از جهان در «عقل سرخ" صاحب قول قویم رفت

همداستان عدل علی بود و عاقبت آن مرد را رفیق و وصی وندیم رفت

بازار علم و فلسفه از رونق اوفتاد حکمت، سیه بپوش که مرد حکیم رفت

/6262