متن نظام جامع روزنامه‌نگاری و رسانه‌ای حاوی چیست؟
این موضوع از آن جهت اهمیت دارد که انتشار پیش نویس این لایحه در سال 1396 بسیار جنجال برانگیز شد و حجم بالای نقدها، منجر به عقب نشینی دولت پیشین و موکول کردن تصویب لایحه به اعمال مطالبات اهالی مطبوعات شد.
با وجود آنکه از اعلام تصویب نظام رسانه‌ای در کمیسیون فرهنگی دولت بیش از یک ماه می‌گذرد، متن این مصوبه هنوز در دسترس عموم قرار نگرفته و مشخص نیست چه میزان از نقدهای وارده به پیش‌نویس مورد توجه قرار گرفته و نگرانی‌ها در نگارش نسخه نهایی رفع شده و نگاه جامع مورد انتظار برآورده شده است؟ دغدغه‌ای که انتظار می‌رود پیش از تصویب این متن در هیات وزیران در دسترس قرار بگیرد تا رسانه‌ها فرصت طرح نقدهایشان و اصلاح مصوبه وجود داشته باشد.
به گزارش «تابناک»؛ مطبوعات ایران فاقد یک «صنف» هستند و انجمن‌های صنفی مطبوعاتی که در چند دهه اخیر تشکیلات شده‌اند، فاقد اختیارات و کارکرد صنفی موثر نظیر دیگر صنوف تحت نظر اتاق اصناف بوده‌اند. این چالش البته متوجه دیگر فعالان عرصه فرهنگ نیز بوده و هنرمندان نیز فاقد ساختار صنفی مرسوم هستند که مسیر فعالیت‌های حرفه‌ای‌شان از آن طریق پیگیر کنند.
محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی روز 28 مرداد 1401 با بیان اینکه نظام جامع روزنامه نگاری و رسانه ای دهه‌ها مورد مطالبه اصحاب رسانه بود، یادآور شد: «دولت‌های مختلف این مهم را مطرح کردند اما ما در دولت مردمی بدون هیاهو و شواف رسانه‌ای این مسئله را بررسی کردیم و در حال حاضر این طرح در کمیسیون فرهنگی دولت به تصویب نهایی رسیده است. نظام جامع روزنامه نگاری و رسانه‌ای دهه‌ها مورد مطالبه اصحاب رسانه بود. با تصویب این طرح تمامی خبرنگاران حقوق روشنی داشته و پروانه خبرنگاری کسب می‌کنند و از همه حداقل‌های یک شغل اعم از بیمه، تضمین شغلی و غیره برخوردار می‌شوند.»
با وجود سپری شدن بیش از یک ماه، از این خبر، هنوز متن مصوبه کمیسیون فرهنگی دولت نه در وب سایت دفتر هیات دولت و نه در وب سایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منتشر نشده است. این موضوع از آن جهت اهمیت دارد که انتشار پیش نویس این لایحه در سال 1396 بسیار جنجال برانگیز شد و حجم بالای نقدها، منجر به عقب نشینی دولت پیشین و موکول کردن تصویب لایحه به اعمال مطالبات اهالی مطبوعات شد.
با توجه به آنکه این لایحه می‌تواند تاثیر عمیقی در فعالیت رسانه‌ها و فعالان رسانه‌ای داشته باشد، این انتظار وجود دارد که متن مصوب لایحه در کمیسیون فرهنگی دولت، پیش از آنکه به نشست اصلی هیات وزیران بیاید، منتشر شود و افکارعمومی به ویژه فعالان رسانه‌ای و متخصین حقوقی بتوانند به بررسی این متن بپردازند. این داوری می‌تواند مشخص کند چه میزان از دغدغه‌های اهالی مطبوعات که در زمان انتشار پیش نویبس مطرح شده بود، در تنظیم نسخه نهایی این لایحه مورد توجه قرار گرفته است.
چنین اقدامی قاعدتاً فرصت را برای بازنگری مجدد در مصوبه کمیسیون فرهنگی دولت پیش از ارجاع این متن به دولت برای تصویب در قالب لایحه و ارسال به مجلس را فراهم می‌کند و حواشی قابل تصور در صورت تصویب متنی که نظر اهالی رسانه را تامین نکند یا نگرانی اهالی رسانه را در پی داشته باشد، رفع خواهد کرد. بی‌شک تصویب این قانون جامع و تامین کننده همه مطالبات جامعه رسانه‌ای ایران که کمترین نقدها به آن وارد باشد، یک فرصت برای همدلی اهالی رسانه و دولت خواهد بود.