معیار تشخیص حق از باطل
به گزارش مشرق، کانال تلگرامی یک حرف از هزاران مطلبی با عنوان معیار تشخیص حق از باطل را که برگرفته از صفحه 309-307 جلد 16 کتاب جاذبه و دافعه علی علیه السلام نوشته استاد شهید مرتضی مطهری است را منتشر کرد:
شخصی از یاران امام علی که با مشاهده «جنگ جمل» در تمییز حق از باطل به حیرت افتاده بود - محضر امیر المؤمنین شرفیاب شد و گفت: آیا ممکن است طلحه و زبیر و عایشه بر باطل اجتماع کنند؟ شخصیتهایی مانند آنان از بزرگان صحابه رسول اللَه چگونه اشتباه می کنند و راه باطل را می پیمایند؟ آیا این ممکن است؟
امام علیه السلام در پاسخ او سخنی دارد که دکتر طه حسین، دانشمند و نویسنده مصری، می گوید: بعد از آنکه وحی خاموش گشت و ندای آسمانی منقطع شد، سخنی به این بزرگی شنیده نشده است. فرمود:
«انَکَ لَمَلبُوس عَلَیکَ، انَ الحَقَ وَ الباطِلَ لا یُعرَفانِ بِاقدارِ الرِجالِ، اعرِفِ الحَقَ تَعرِف اهلَهُ وَ اعرِفِ الباطِلَ تَعرِف اهلَهُ»
ترجمه: سرت کلاه رفته و حقیقت بر تو اشتباه شده. حق و باطل را با میزان قدر و شخصیت افراد نمی شود شناخت. این صحیح نیست که تو اول، شخصیتهایی را مقیاس قرار دهی و بعد حق و باطل را با این مقیاسها بسنجی: فلان چیز حق است چون فلان و فلان با آن موافقند. و فلان چیز باطل است چون فلان و فلان با آن مخالف.
نه، اشخاص نباید مقیاس حق و باطل قرار گیرند. این حق و باطل است که باید مقیاس اشخاص و شخصیت آنان باشند. یعنی باید حق شناس و باطل شناس باشی. نه اشخاص و شخصیت شناس؛ افراد را (خواه شخصیتهای بزرگ و خواه شخصیتهای کوچک) با حق مقایسه کنی، اگر با آن منطبق شدند شخصیت شان را بپذیری و الا نه. این، حرف - صحیح - نیست که آیا طلحه و زبیر و عایشه ممکن است بر باطل باشند؟
در اینجا امام علی علیه السلام معیار «حقیقت» را خود «حقیقت» قرار داده است و روح تشیع نیز جز این چیزی نیست. در حقیقت فرقه شیعه مولود یک «بینش مخصوص» و اهمیت دادن به «اصول اسلامی» است، نه به افراد و اشخاص.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.