موافقان حجاب در ادارات در سال 59/ اقدامات موسوی و زهرا رهنود
میرحسین موسوی که در آن زمان مسئولیت روزنامه جمهوری اسلامی را بر عهده داشت با چاپ عکس معترضین به قانون حجاب اسلامی، سخت به آنان تاخت.
میرحسین موسوی که در آن زمان مسئولیت روزنامه جمهوری اسلامی را بر عهده داشت با چاپ عکس معترضین به قانون حجاب اسلامی، سخت به آنان تاخت.
خبرگزاری مهر_گروه سیاست، احمد دستاران؛ چهل سال پیش در 14 تیر 1359 زنان بدحجاب روبروی دفتر ریاست جمهوری وقت دست به تجمعی اعتراضی زدند، اما علت این اعتراضات چه بود؟
کمی به عقب برگردیم، امام خمینی 6 تیر 59 از وضعیت طاغوتی ادارات صحبت کرد. با این سخنرانی موضوع رعایت حجاب اسلامی به بحث داغ کشور تبدیل شد. بعد از این سخنرانی برخی از زنان معترض به فرمایشات امام، دست به تجمعی در اعتراض به رعایت حجاب اسلامی زدند.
سه روز پس از سخنان امام، حجتالاسلام محمدی ریشهری رئیس وقت دادگاه انقلاب ارتش با اشاره این سخنان اعلام کرد: به عموم فرماندهان یگانها و رؤسای سازمانهای نظامی و انتظامی ابلاغ میشود که از ورود آن دسته از پرسنل زن که پوشش اسلامی ندارند به اماکن نظامی و سرویسهای رفتوآمد جلوگیری کنند.
حسن روحانی هم که مدتی پس از انقلاب برای ساماندهی کارها به ارتش رفته بود در خاطراتش میگوید: «قاطعانه با مخالفت برخی زنان در ارتش برخورد کرده و دستور داده شد که هیچکس را بیحجاب راه ندهند.»
جمعه 13 تیر ماه 1359 مردم قم به دعوت آیت الله منتظری دست به راهپیمایی حمایتی از سخنان امام خمینی زدند. منتظری هم از تصفیه سفارت خانهها سخن گفت. وی در این سخنرانی از حجاب برخی از همسران سفرا هم انتقادات کرد. همان روز (جمعه) راهپیمایی حمایت از سخنان امام در تهران برگزار شد که به خطبههای نماز جمعه توسط آیت الله خامنه ای ختم شد. آیت الله خامنه ای در خطبههای نماز جمعه از لزوم رعایت حجاب و عفاف اسلامی در ادارات سخن گفت.
14 تیر 1359 کیهان سخنان آیتالله منتظری درباره حجاب را منتشر کرد. حسینعلی منتظری گفته بود متأسفانه حالا زنها برای مردهای بیرون خود را آرایش میکنند، اما در منزل لباسهای پاره و مثلا لباس آشپزخانه را میپوشند و شوهر او را فقط مثل یک آشپز میبیند... زنها برای اینکه بفهمانند این معنی را که ما بازیچه و ملعبه جوانها نیستیم انتظار از آنها میرود که مساله حجاب را رعایت کنند.
آیت الله خامنه ای در هفته بعد (20 تیر) در مورد اجتماع زنان بدحجاب گفت: شما دروغگو و ضدانقلاب هستید، چون لباس سیاه علامت عزاداری آزادی را نشان میدهد. میخواهید بگویید در این مملکت آزادی نیست، شما مگر در ایران زندگی نکردهاید؟ موقعی که مردم ایران در اختناق به سر میبردند و زیر دست و پای جلادان دست و پا میزدند شما آن روزها کجا بودید و چرا لباس سیاه نپوشیدید که امروز که تازه این ملت میخواهد آزادی را تجربه کند. سالیان سال بود که ملت از آزادی خبر نداشت دلیل آزادی امروز این است که به شما ضدانقلابیون اجازه دادند تظاهرات کنید.
سمینار خانمهای اداری که در این ایام دو بار تشکیل شد، بیانیه ای صادر کرد که در هر دو بیانیه از لزوم حفظ حجاب اسلامی برای زنان کارمند نوشت. نکته جالب توجه حضور زهرا رهنورد و اعظم طالقانی در این همایش است.
همسر زهرا رهنورد، میرحسین موسوی هم در حال دفاع از قانون حجاب اسلامی بود. وی که در آن زمان مسئولیت روزنامه جمهوری اسلامی را بر عهده داشت با چاپ عکس معترضین به قانون حجاب اسلامی، سخت به آنان تاخت. (به سوتیترها دقت کنید)
جامعه روحانیت مبارز که هاشمی رفسنجانی، ناطق نوری و حسن روحانی از اعضای آن بودند، با صدور اطلاعیه ای از این فرمان امام حمایت کردند و حجاب اسلامی را برای زنان در ادارات امری واجب دانستند.
بنی صدر، سید احمد خمینی و مجید انصاری را هم به موافقان حجاب قانونی اضافه کنید. نماینده اقلیتها در مجلس هم از زنان اقلیت خواست تا با حجاب کامل در ادارات حضور یابند.
2 مرداد 1359 کیهان از تصمیم جدید برای لباس مدارس دخترانه خبر داد؛ شامل روپوش بلند با دو جیب جلو و آستین بلند خواهد بود و علاوه بر آن شلوار گشاد و روسری جزو لباس مدرسه دختران دانشآموز است. رنگ لباسها سرمهای، قهوهای، آبی و کرم خواهد بود.
شهید بهشتی هم در بهمن همان سال در مورد حجاب قانونی گفت: اگر (زنی) نخواست آزادانه بشنود و بگوید خوب است ولی من دلم میخواهد نیمه برهنه از خانه بیرون بیایم، با آرایش تمام عیار در خیابان ظاهر بشوم، در اینجا نظام اسلامی با او چه کند؟ آزادی او را رعایت کند و به او بگوید آزادی خانم؟ نخیر در آنجا ما نهی از منکر میکنیم.
ادارات یکبهیک بخشنامهی الزامیشدن حجاب صادر میکردند. آیتالله قدوسی دادستان کل نیز اعلام کرد: بانوی کارمندی بدون پوشش اسلامی در محل کار حضور یابد بلادرنگ حقوق و مزایای او قطع خواهد شد.
از صبح شنبه 14 تیرماه 1359 ورود زنان بیحجاب به ادارات دولتی ممنوع شد. البته هنوز لباس فرم یا آنچه که بعدها به نام مانتو مشهور شد، رسمیت نداشت بلکه زنان موظف بودند لباس آستینبلند و پوشیده بپوشند و روسری نیز سر کنند.