نامه‌های غیرعلنی برای شنیدن پاسخ‌های علنی!
پایان کار لاریجانی در مجلس با یک حربه رسانه‌ای همراه بود، اقدامی که به نظر می آید هدف آن به راه انداختن جوی رسانه‌ای مبنی بر مقبولیت وی در بین علما و مراجع است.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از قم فردا علی لاریجانی سیاست مداری که این روزها و با پایان عمر مجلس دهم، حرف و حدیت های زیادی در مورد آینده ای سیاسی اش مطرح است. هرچند که وی در آخرین اظهارنظرش بیان داشته که به خانه ای اصلی خودش یعنی دانشگاه برمی گردد اما بعید به نظر می رسد وی عرصه سیاست را به همین راحتی رها کند. در این میان برخی گمانه زنی ها از حضور وی در مسند دبیری شورای عالی امنیت ملی و مذاکره ای احتمالی با آمریکا تحت نظارت وی خبر می دهند که اولا با توجه به تجربه تلخی که جمهوری اسلامی ایران از اعتماد به آمریکا داشته این موضوع را نمی توان در آینده نزدیک متصور شد علاوه بر این در صورت اینکه قرار بر مذاکره هم باشد این مذاکرات به عمر دولت های کنونی در ایران و آمریکا نمی رسد. علاوه بر این لاریجانی با 12 سال سابقه ریاست قوه مقننه بعید به نظر می رسد سمتی پایین تر از این را آن هم برای دوره ای کوتاه قبول کند. جدی ترین و محتمل ترین گزینه برای لاریجانی می تواند انتخابات ریاست جمهوری باشد، جایی که رئیس جمهور وقت نمی‌تواند دوباره کاندید شود، اتفاقی که هر 8 سال یک بار رخ می دهد و نکته مهم تر اینکه اصلاح طلبان نیز با سرشکستی تمام کاندیدای خاصی را برای حضور در انتخابات ندارند و اگر هم داشته باشند پایه رای آن چنانی ندارد. در این میان به نظر می آید اصلاح طلبان به قول خودشان دست به دامان کاندیداهای اجاره ای بروند و در بین این کاندیداها هیچ فردی به اندازه ای لاریجانی برای آن‌ها جذابیت ندارد، فردی که با ریاست وی در مجلس، برجام در بیست دقیقه تصویب شد و علاوه بر این اظهار نظرهای چندین ساله اش بیش از اینکه مشی اصولگرایی داشته باشد مورد قبول این جریان سیاسی بوده است، هرچند که در بین اصلاح طلبان کارگزاران و شخص کرباسچی تمایل زیادی برای حمایت از لاریجانی دارند. هرچند که لاریجانی در 10 آذرماه سال گذشته در جمع خبرنگاران با بیان اینکه برای انتخابات ریاست جمهوری آینده برنامه‌ای ندارد، گفت: البته هر وظیفه‌ای به دوشمان باشد انجام می‌دهیم همان طور که در 40 سال گذشته بر اساس عقیده‌مان کار کرده‌ایم. این اظهار نظر دو پهلو در کنار گفته های بعدی وی که اعلام کرده بود از سیاست دور نخواهد ماند، نشان می دهد که بعد از 16 سال دوباره می خواهد شانس خودش را در انتخابات ریاست جمهوری امتحان کند. البته این بار لاریجانی با سال 84 تفاوت های زیادی دارد چرا که در طی 12 سال حضور در مجلس علاوه بر کسب تجارت زیاد، با سه دوره از نمایندگان مردم از شهرها و استآن‌های مختلف ارتباط داشته و هنوز هم با بسیاری از آن‌ها ارتباط دارد و می تواند در برنامه‌های انتخاباتی خودش از آن‌ها و روابط و شناختی که دارند بهره ببرد. عدم محبوبیت در بین اصولگرایان و نامه‌نگاری های زیرکانه نکته مهمی دیگری که در مورد لاریجانی می توان مطرح کرد، ریزش سبد رای وی در بین اصولگرایان است، اتفاقی که در انتخابات دوره قبل مجلس شورای اسلامی به خوبی دیده شد و با مروری بر صفحات مجازی و گروه ها و کانال ها در فضای مجازی می توان این مهم را به خوبی مشاهده کرد. حتی نظر سنجی ها در قم آن هم پیش از اعلام عدم حضور لاریجانی در انتخابات نشان می داد که در صورت حضور لاریجانی در انتخابات مجلس یازدهم از حوزه انتخابیه قم وی در بهترین حالت به عنوان نفر سوم راهی بهارستان می شد هرچند که این احتمال هم بسیار ضعیف بود. به هر حال پایان کار لاریجانی در مجلس با یک حربه ای رسانه‌ای همراه بود، اقدامی که به نظر می آید هدف آن به راه انداختن جوی رسانه‌ای مبنی بر مقبولیت وی در بین علما و مراجع است. درواقع علی لاریجانی با پایان کار مجلس دهم طی نامه‌های جداگانه‌ای به مراجع و علما که اصلا رسانه‌ای نشد از حمایت‌های آن‌ها تقدیر و تشکر کرده است. حال اینکه مراجع و علما پاسخ‌های خودشان را به‌صورت علنی بیان کرده‌اند (اتفاقی که مرسوم و رایج است) و بعضا در جواب نامه اشاره‌ای به نامه لاریجانی نکرده‌اند و درواقع به‌گونه‌ای به مخاطب القا می‌شود که گویی مراجع و علما به‌صورت خودجوش از آقای لاریجانی تقدیر و تشکر کرده‌اند. هرچند که برخی از مراجع و اساتید حوزه به‌مانند آیت‌الله علوی گرگانی، جوادی آملی و فاضل لنکرانی در پاسخ خود به نامه علی لاریجانی به خود اشاره کردند اما برخی از مراجع نیز به اصل ماجرای نامه‌نگاری اشاره نکردند. در پایان باید گفت قطعا این مقبولیت و پذیرش را افراد و جریان‌های سیاسی باید در بین مردم دنبال کنند و فضاسازی‌های این‌چنینی نمی‌تواند در تصمیم‌گیری مردم حداقل به‌صورتی که به توان روی آن حساب باز کرد، بگذارد. انتهای پیام /