هاله ای از قهرمانی بر سر توپچی های لندن

به گزارش "ورزش سه"، به نظر می رسد که امسال قرار است رویاهای شمال لندن به کمک آرتتا و بازیکنانش به واقعیت تبدیل شود. آنها غیرقابل توقف شده اند و به سرعت به سمت قهرمانی حرکت می کنند. این روزها همه در این باشگاه لندنی خوشحال هستند و رویای خود یعنی قهرمانی لیگ‌برتر را در مقابل چشمان خود از همیشه نزدیک تر می بینند. شادی، حسی است که بین بازیکنان و مربی و هواداران مشترک است. فرقی نمی‌کند که در ردیف عقب با شیشه های رنگی امارات نشسته باشید یا آنقدر نزدیک که بتوانید لباس بازیکنان را بگیرید. همه تا سر حد جنون خوشحال هستند و سر از پا نمی شناسند. ورزشگاه امارات، بعد از کریسمس، ایام متفاوتی به نسبت سال های قبل را تجربه می کند. عزت و غرور به این وزشگاه، بازیکنان، مربی و علی الخصوص هواردان برگشته است و آنها دیگر در خواب هایشان قهرمانی را نمی بینند بلکه در واقعیت دارند محقق می کنند. آرسنال روی مسیر قهرمانی حرکت می کند و آن احترامی که شایسته آنها است را دوباره بدست آورده است. این روزها آرسنال در بهترین فرم خودش قرار دارد و به گفته پپ گواردیولا در حال تاریخ سازی هستند. ساکای جوان، ادوگارد گلساز، انکتیای گلزن، ژاکا و زینچنکو و سایر بازیکنان روزهای رویایی را سپری می کنند.

آرتتا مدام عملکرد شاگردانش را مورد ستایش قرار می دهد اما هرازگاهی زیرکانه و برای جلوگیری از غرور شاگردانش عنوان می کند که منچستر سیتی در سطحی بالاتر قرار دارد. آرسنال با تمام وجود می خواهد قهرمان شود و چه زمانی بهتر از همین فصل پیش رو. همگی متعهد شده اند که این رویا محقق شود و شاید در حال حاضرقابل باور و امکان پذیر باشد چرا که تیم بهتر یا کامل تری در انگلیس وجود ندارد. همه نشانه‌های مهم یک قهرمان را دارند: سرمربی خوشفکر، بازیکنان جوان و با سابقه، تعهد به موفقیت، تلاش بی وقفه، خواندن بازی‌های حریف، عطش بازپس گیری توپ، گلزنی وبردهای پی در پی و... انکتیا در دقیقه 90 یکی از حساس ترین بازی ها، شاید حساسترین گل فصل را می زند و نکته جالب اینجاست: تشویق برای گل کمتر از سروصدایی است که بعد از بررسی موفقیت آمیز VAR اتفاق می افتد. انگار این هدف بزرگ را همه با پوست و خون خودشان انتظار می کشند. انگار همه رازی را می‌دانند که فعلا نمی‌توانند به زبان بیاورند. انکتیا در این بازی نشان داد که چقدر تاثیرگذار است و نباید به او به چشم یک بازیکن جانشین که به دلیل مصدومیت ژسوس، به نوعی توفیق اجباری شده، نگاه کرد. او یکی از استعدادهای بی بدیل لیگ جزیره است و با 23 سال سن 24 بازی انجام داده است. توانایی گلزنی انکتیا هرگز مورد تردید نبوده است. او با زدن 16 گل در 17 بازی، بهترین گلزن تاریخ زیر 21 سال انگلیس است. همچنین در اولین فصل حضورش در آرسنال و در 7 بازی گذشته خود 7 گل زده است و آمار بسیار خوبی را به جا گذاشته است.

مارتین اودگارد در این فصل هم در نقش گلزن و هم گلساز ظاهر شده و روی 14 گل تاثیر مستقیم داشته است. بوکایو ساکا بعد از درخشش در جام جهانی، در آرسنال هم به خوبی جا افتاده و او هم روی 14 گل بصورت مستقیم اثر گذاشته است. گابریل مارتینلی هم در گلزنی موفق بوده و گرانیت ژاکا هم در لیست پاسورهای لیگ جزیره حضور دارد. نمی توان از تاثیر بسزایی که آرون رمسدیل در دورن دروازه دارد غافل شد و او تا کنون موفق به ثبت 9 کلیش شیت شده است. مارکینیوش و زینچنکو و سایر بازیکنان هم در این موفقیت نقش مهمی را ایفا کرده اند. وجود یک مربی جوان و خوش فکر که سالها در کنار گواردیولای نابغه فعالیت داشته، در این روند کاملا تاثیرگذار بوده و او باعث شده که شخصیت قهرمانی و خودباوری در بازیکنان ایجاد شود. به نظر شما این روند آرسنال تا قهرمانی پریمیر لیگ ادامه دارد یا در نهایت شاگرد مغلوب استاد می شود و سیتی قهرمان می شود؟