همسایه جام جهانی برگزار می‌کند، ما شعارش را می‌دهیم
البته که می‌دانید وضعیت فعلی یعنی زدن دست‌ها زیر چانه و تماشای جام جهانی در کشور همسایه، تقصیر دولت قبل و اعتراضات اخیر است. وگرنه که دولت رئیسی می‌خواست از تمام مسافران قطر میزبانی کند.
عصر ایران؛ مصطفی داننده - از فردای شبی که سپ پلاتر رییس وقت فیفا، نام قطر را به عنوان میزبان جام جهانی فوتبال در سال 2020 را از پاکت درآورد، مسئولان ایرانی شروع به رؤیا پردازی کردند و شعارها را مثل مُهره‌های دمینو پشت هم چیدند. اول گفتند در جام جهانی مشارکت می‌کنیم و چند بازی را در ایران برگزار می‌کنیم. بعدهم از مُهیا کردن کیش برای میزبانی تیم‌های مطرح جهان قبل از آغاز جام‌جهانی گفتند. حالا اما چند روز دیگر تا آغاز این رویداد مانده و همه این شعارها هم مثل وعده‌هایی که نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری می‌دادند (فیلتر نکردن اینستاگرام؛ ساختن یک میلیون خانه در سال اول حضور در دولت؛...) روی یخ نوشته شده بود و با آفتاب پاییز آب شد. مسؤولان محترم حتی نتوانستند تیم ملی ایران را برای چند روزی ساکن کیش کنند و تیم کی‌روش در تهران تمرین می‌کرد چه برسد به تیم ملی برزیل یا حتی اکوادور! حال و روز قطر و ایران، درست حد فاصل عمل و شعار است. اگر به شعار باشد که مردم باید آماده تماشای فیلم جام جهانی در ورزشگاه آزادی باشند اما وقتی پای عمل به میان می‌آید، کشوری که به اندازه یک شهر کوچک ایران هم نیست، میزبان مهم‌ترین مسابقات ورزشی دنیا بعد از المپیک است.
امروز نگاه تمام مردم جهان به قطر است. همه از این کشور کوچک در قلب خاورمیانه حرف می‌زنند. فاصله کیش تا قطر 270 کیلیومتر است. چند روز دیگر هیاهو قطر را بر می‌دارد و کیش در آرامش روزگار سپری می‌کند.
جمشید حمزه زاده رئیس جامعه حرفه‌ای هتل‌داران ایران می‌گوید:«ما از شش ماه پیش اعلام کردیم که با بیست هزار تخت برای هر نفر شب آمادگی پذیرش مسافران جام جهانی قطر را داریم؛ اما تا الان یک نفر هم رزرو نداشته است.» بارها نوشته‌ام در حرف زدن و وعده دادن ما نمره یک را در جهان داریم. یعنی اگر قدرت‌های جهان را می‌خواستند بر اساس شعار دسته بندی کنند ما در راس آن بودیم و می‌توانستیم در سازمان ملل حق وتو هم داشته باشیم و اما وقتی پای تحقق همان وعده‌ها به میان می‌آید؛ کُمیت‌مان حسابی لنگ می‌زند. حالا چرا این وعده‌ها محقق نمی‌شود و در حد شعار باقی می‌ماند؟ دلیل آن این است که مسؤولان کشور شناخت دقیقی از ظرفیت ایران ندارند. به نظر شما کدام یک از مسافران فرنگی جام جهانی حاضر بودند با محدودیت‌هایی که ما داریم، راهی کیش شوند؟ مسافرانی که نمی‌توانند در کیش حتی از کارت‌های پولی خود مثل ویزا کارت و مستر کارت استفاده کنند چرا باید کیش را برای مقصد سفر خود انتخاب کنند؟ ما حتی نتوانستیم به دلیل شباهت آب و هوایی کیش و قطر میزبان بازی‌های دوستانه باشیم چه برسد به کارهای بزرگ‌تر دیگر. البته که آخرین دیدار تیم ملی در ایران نیز در ورزشگاه آزادی برگزار شد. البته که می‌دانید وضعیت فعلی یعنی زدن دست‌ها زیر چانه و تماشای جام جهانی در کشور همسایه، تقصیر دولت قبل و اعتراضات اخیر است. وگرنه که دولت رئیسی می‌خواست از تمام مسافران قطر میزبانی کند. بله، به اساتید دانشگاه و معلمان مدارس پیشنهاد می‌کنم برای درک بهتر تعریف شعار و عمل برای دانشجویان و دانش آموزان، از جام جهانی 2022 یاد کنند و بگویند یک کشور کوچک از نظر جغرافیایی یک رویداد بزرگ ورزشی برگزار کرد و یک کشور بزرگ در همسایگی فقط نگاه کرد. البته عربستان هم در کنار یونان و مصر پیشنهاد میزبانی مشترک جام جهانی 2030 را داده است و ممکن است دوباره به زودی جام جهانی به غرب آسیا برگردد. امارات هم که مدام میزبان مسابقات مختلف ورزشی در بالاترین سطح خود است. ایرادی ندارد، هیچکدام از این کشورها نمی‌توانند مثل ما شعار بدهند و همین بزرگ‌ترین وجه تمایز ما با آنهاست. هر وقت توانستند مثل ما وعده بدهند بیایند تا با هم رقابت کنیم.
تماشاخانهببینید | تغییر سبک زندگی در ژاپن؛ دعا برای سلامتی سگ‌های رباتیک
ببینید | انیمیشنی درباره استقبال ستاره‌های فوتبال از جام جهانی قطر
فیلم های دیگر کانال عصر ایران در تلگرام
