ورزش در سبد زندگی ایرانی ها در اولویت نیست / برخی برنامه ها و چشم اندازهای ورزشی بسیار رویایی است

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از قم فردا محمد مهدی سلطانی در میزگرد اهمیت ورزش همگانی و ضرورت توسعه آن در کشور که در دفتر پایگاه خبری تحلیلی قم فردا برگزار شد، اظهار داشت: ورزش همگانی و به طور کلی توسعه ورزش در ایران چارچوب های قانونی زیادی وجود دارد اما اینکه چقدر در انجام این امور موفق هستیم جای بحث و بررسی دارد. وی ادامه داد: طبق اصل سوم قانون اساسی ایران که به امر تربیت بدنی و آموزش و پروش رایگان برای تمام سطوح توصیه شده و از تکالیف دولت است. این قانون تکلیف را مشخص کرده است که چه وظیفه ای را سازمان های مختلف مخصوصا متولی ورزش در این خصوص دارند. آمار تعداد ورزشکار براساس بیمه شدگان است مدرس دانشگاه با اشاره به تعریف ورزش همگانی گفت: اگر فردی سه جلسه در هفته و هر جلسه یک ساعت تمرین مستمر داشته باشد آن فرد را می توانیم جز آمار فرد ورزشکاران حساب کنیم. آمار و ارقامی که در دسترس است و به آن اشاره می شود متاسفانه این تعریف با آن تطبیق ندارد و معمولا بر اساس آمار بیمه شدگان فدراسیون ورزشی که ورزشکاران سازمان یافته تلقی می شوند به آنها اشاره می کنند. مانند آمار ورزشکاران دانش آموزی و دانشگاهی که هیچ کدام از این ها در قالب تعریف ورزش های همگانی قرار نمی گیرد. وی اضافه کرد: اگر نگاه گذرایی به وضعیت ورزش داشته باشیم خواهیم دید اینقدر ورزش در کشور ما وضعیت ضعیفی دارد که اگر در یک خانواده کسی ورزشکار باشد بسیار برجسته به نظر می رسد. ورزش در سبد زندگی ایرانی ها در اولویت نیست سلطانی در ادامه افزود: ورزش در سبد زندگی ایرانی ها از اولویت بالایی برخوردار نیست و در برخی فرهنگ ها و خانواده ها اصلا ورزش جایگاهی ندارد این عامل اصلی است که باید به مردم اطلاع رسانی و آموزش داده شود تا ورزش در سبد زندگی مردم قرار بگیرد. وی اضافه کرد: اگر بخواهیم در نگاه مدیریتی در خصوص این موضوع صحبت کنیم؛ عوامل مختلفی است که باعث شده است این اتفاق رخ دهد و خانواده ها به سمت ورزش گرایش پیدا نکنند. ابتدا سوئ مدیریت است. اکثر مدیرانی که در مسئله ورزش مدیر و متولی هستند سابقه و تخصص ورزشی ندارند. همین مسئله باعث می شود که این افراد موضوعات ورزش را خیلی درک نکنند و کسی آنها را به عنون الگو قرار دهد. کارشناس ورزش ادامه داد: دوم اینکه با یکسری آمار سازی ها و گزارش هایی که به صورت ویترینی است و فقط جذابیت دارد به نوعی واقعیت را پنهان کرده اند. آماری که در خصوص تعداد ورزشکاران وجود دارد و اعلام شده است بعید می دانم طبق جمعیت کشور بیش از 10درصد مشغول به فعالیت بدنی و آن هم در قالب ورزش همگانی قرار بگیرد. برخی برنامه ها و چشم اندازهای ورزشی بسیار رویایی است وی خاطرنشان کرد: لذا برنامه هایی که سازمان های متولی تدوین می کنند و براساس مبنایی که دارند و چشم اندازی که برای خود تعریف می کنند بازهم حالت رویایی و دست نیافتنی ایجاد می شود. این معقوله دیگری است که باعث شده ورزش در کشور فراگیر نشود. سلطانی با اشاره به راه حل برای حل این مسئله، گفت: ورزش را نمی توان با زور به افراد تحمیل کرد. در مدارس و مراکز آموزش عالی یک ساعت آموزش در هفته را به ورزش اختصاص داده اند. حال باید دید چند درصداز دانش آموزان مشارکت فعال در این برنامه دارند. آیا فعالیت بدنی انجام می دهند و یا نمی دهند؟ حال کسانی که فعالیت بدنی انجام می دهند آیا با آن تعریف ورزش همگانی همخوانی دارد یا نه؟ وی اضافه کرد: همچنین یک دانشجوی مقطع کارشناسی دو واحد درسی برای تربیت بدنی تعریف شده است که این ها هم اکثرا با اکراه و اجبار در این کلاس حاضر می شوند چون اصلا اولویت آنها نیست و در طول 4سال که درس می خوانند سرجمع 64ساعت کلاس ورزشی دارند. که این بسیار باآن تعریف ورزش همگانی فاصله دارد. ساعت ورزش در مدارس و مراکز آموزش عالی بسیار اندک است این کارشناس ورزش عنوان کرد: در حوزه های علیمه هم به این شکل است و این عمومیت وجود ندارد و اگر بود ملموس بود. امروز هر کسی مدعی شود که ورزش همگانی را انجام می دهد و یا از این نقطه به این نقطه رسیده است خیلی پشتوانه ندارد با آن علم ورزش و تعاریف و استاندارهایی که وجود دارد همخوانی ندارد. علت هم این بوده که به نوعی ما خودمان را در پشت آمار و ارقام پنهان کرده ایم و از آن هدف اصلی دور شده ایم. وی تاکید کرد: اگر بخواهیم ورزش در جامعه فراگیر شود باید در سبد خانوادگی افراد قرار بگیرد و در اولویت های اول مانند غذا خوردن که یک فردی در هر صورت به این اولویت اهمیت بیشتری می دهد و حتما باید غذا میل کند؛ باید ورزش هم در کشور این گونه باشد. انتهای پیام /