وقتی منافقین به نام آزادی، 8 هزار نفر را قربانی کردند

وکیل شکات دادگاه منافقین گفت: عملیات «چلچراغ» سند همکاری این گروهک با رژیم بعث عراق و یکی از خونبارترین جنایات علیه مردم ایران است. منافقین با همکاری صدام بیش از هشت هزار ایرانی را به شهادت رساندند.
به گزارش مشرق، چهلمین جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات 104 نفر از اعضای سازمان مجاهدین خلق، موسوم به منافقین، و همچنین بررسی ماهیت این سازمان بهعنوان یک شخصیت حقوقی، روز سهشنبه 15 مهرماه 1404 در شعبه یازدهم دادگاه کیفری یک استان تهران به ریاست حجتالاسلام امیررضا دهقانی و با حضور مستشاران مرتضی تورک و امین ناصری برگزار شد. در این جلسه که بهصورت علنی و با حضور نماینده دادستان، خانواده شهدا، وکلای شکات و وکلای متهمان در مجتمع قضایی امام خمینی (ره) برگزار شد، بخشی از جنایات سازمان منافقین مورد بررسی قرار گرفت.
در آغاز جلسه، مسعود مداح، وکیل شکات پرونده، در جایگاه قرار گرفت و با اشاره به ابعاد گسترده جنایات سازمان گفت: امروز میخواهم جنایتی دیگر از جنایات متعدد سازمان منافقین را بیان کنم؛ جنایاتی که فراتر از دادگاه و نظامهای عدالت کیفری در دنیاست. این حجم از جنایت را با مجازاتهای مرسوم نمیتوان التیام بخشید. مادران بسیاری با جنایتهای این سازمان بیفرزند شدند و فرزندان زیادی پدر و مادر خود را از دست دادند.
وی افزود: کسی که شاهد هجوم بیگانه به کشورش باشد و صدای خرد شدن استخوانهای سربازان وطنش را در میدان نبرد بشنود، شاهد تصرف خاک کشور و تهاجم به مدارس و مراکز غیرنظامی باشد و سکوت کند، ایرانی نیست.
مداح در ادامه با اشاره به عملیات «چلچراغ» گفت: در این عملیات، سازمان تروریستی منافقین به شهر مهران حمله کرد، شهر را به تصرف خود درآورد و اموال مردم را غارت نمود. در این حمله بیش از هشت هزار ایرانی به شهادت رسیدند و حدود 1500 نفر به گروگان گرفته شدند.
وی با بیان اینکه این گروهک خود را «ارتش آزادیبخش» مینامد، افزود: در حالی که از منظر حقوق بینالملل، ارتشهای آزادیبخش ویژگیهایی دارند؛ از جمله مبارزه برای استقلال و رهایی از سلطه بیگانه، نه همکاری با دشمن متخاصم. مردم ایران در حال نبرد با رژیم بعث عراق بودند، اما این گروهک با همان رژیم همکاری میکرد. آیا این اقدام به معنای آزادی و رهایی خلق است؟
مداح تأکید کرد: ارتشهای آزادیبخش با غیرنظامیان نمیجنگند و مرتکب قتل کودکان و حمله به بیمارستانها نمیشوند. سازمانهای آزادیبخش واقعی در چارچوب قواعد جنگ و قوانین بینالمللی عمل میکنند و از حمایت مردمی برخوردارند. در حالی که مردم ایران علیه منافقین شعار مرگ بر آنان سر دادند و هیچ حمایتی از آنان نکردند.
وی ادامه داد: ارتشهای آزادیبخش معمولاً از سوی نهادهای بینالمللی مورد شناسایی قرار میگیرند، اما سازمان مجاهدین خلق در بسیاری از کشورها از جمله آمریکا و اروپا به عنوان گروهی تروریستی شناخته شده است. وزارت دادگستری آمریکا در گزارش سال 2004 خود، مجاهدین را سازمانی تروریستی معرفی کرده و از سال 1973 فعالیتهای خشونتآمیز آن در عراق علیه ایران را ثبت کرده است. همچنین در سال 1999 این سازمان در فهرست گروههای تروریستی آمریکا و در سال 2006 نیز از سوی دفتر هماهنگکننده ضدتروریسم وزارت خارجه آمریکا به عنوان سازمانی تروریستی اعلام شد.
وکیل شکات افزود: دادگاه عدالت پادشاهی انگلستان نیز در سال 2012 سوابق تروریستی مجاهدین خلق را تأیید و ورود مریم رجوی، از اعضای ارشد این سازمان، به خاک انگلستان را ممنوع کرد. پس از انتقال پایگاه این سازمان به عراق در دهه 1360، فعالیتهای تروریستی آن علیه ایران شدت گرفت و در نهایت در سال 2001، بر اساس قانون تروریسم آمریکا، به عنوان سازمانی ممنوعه اعلام شد.
مداح شاخصههای گروههای تروریستی را از منظر حقوق بینالملل چنین برشمرد: هدفگیری غیرنظامیان، ایجاد رعب و وحشت، پیگیری اهداف سیاسی و ایدئولوژیک نامشروع، عدم حمایت مردمی، رعایت نکردن قوانین جنگی و استفاده از خشونت و زور از ویژگیهای این گروههاست.
وی خاطرنشان کرد: در قطعنامههای مختلف سازمان ملل، تروریسم به عنوان اقدام جنایتآمیز با هدف ایجاد رعب و وحشت در میان مردم تعریف شده است. در قطعنامه سال 1996 مجمع عمومی سازمان ملل، تروریسم اقدامی جنایتآمیز با هدف ایجاد ترس عمومی توصیف شده و در کنوانسیون اروپایی مقابله با تروریسم 1977 نیز به عنوان اقداماتی کیفری علیه دولتها یا جامعه با هدف وحشتافکنی و دستیابی به اهداف سیاسی تعریف شده است.
او در ادامه افزود: کنوانسیون ممانعت و مجازات تروریسم 1983، تروریسم را اقدامات کیفری علیه دولتها با هدف ایجاد وحشت در اشخاص یا جامعه میداند. همچنین کمیته تخصصی مبارزه با تروریسم سازمان ملل از سال 1972 تاکنون 15 کنوانسیون ضدتروریسم تصویب کرده است، از جمله کنوانسیون توقیف غیرقانونی هواپیما، کنوانسیون تأمین مالی تروریسم، کنوانسیون گروگانگیری 1979 و کنوانسیون پکن 2010.
وی گفت: در قوانین کشورهای اروپایی نیز تعاریف دقیقی از تروریسم ارائه شده است. برای نمونه، در مواد 137 تا 141 قانون کیفری بلژیک، تروریسم جرمی است که میتواند به کشور یا سازمانهای بینالمللی صدمه شدید وارد کند و با هدف ترساندن جمعیت، مقامات عمومی یا بیثباتسازی بنیانهای سیاسی، اقتصادی یا اجتماعی انجام شود.
این خبر در حال به روز رسانی است ...
