پرسش ها و تردیدهای جدی درباره تولید خودروهای برقی در کشور / از نمونه صنعتی تارای برقی چه خبر؟

تیتر20 - بنابر اعلام ایران خودرو، این شرکت قصد دارد تا پایان سال از نمونه صنعتی تارای برقی رونمایی کند، اتفاقی که می تواند زمینه ساز ورود این خودروساز بزرگ به جمع تولیدکنندگان محصولات به اصطلاح پاک در آینده باشد. هرچند با توجه به برنامه ریزی بسیاری از خودروسازان دنیا برای عبور از محصولات سوخت فسیلی و تمام برقی شدن تولید آنها، خودروسازی ایران نیز راهی جز پیوستن به این قافله در آینده نخواهد داشت، با این حال پرسش ها و تردیدهایی جدی درباره تولید انبوه خودروهای برقی در کشور وجود دارد. با توجه به سیاست مشترک بسیاری از کشورها مبنی بر کاهش گازهای گلخانه ای به منظور حل بحران آلودگی و جلوگیری از تشدید گرمایش زمین، شرکت های خودروسازی نیز به سمت طراحی و تولید محصولات به اصطلاح دوستدار محیط زیست رفته اند. این کار با خودروهای هیبریدی آغاز و قرار است به محصولات تمام برقی ختم شود. بسیاری از کشورها برنامه ریزی کرده اند که در سال های آینده فروش خودروهای بنزینی و دیزلی را متوقف کنند. این بدان معناست که در آینده ای البته نه چندان نزدیک، در بسیاری از نقاط دنیا تنها خودروهای برقی امکان فروش و طبعا تولید خواهند داشت و جا برای بنزینی ها و دیزلی ها تنگ تر تنگ تر خواهد شد. از همین رو خودروسازان ایرانی نیز باید خود را آماده این رنسانس بزرگ کنند؛ اما آیا دولت آمادگی انجام وظایف خود در قبال ایجاد زیر ساخت های خودرو برقی را دارد؟ توسعه خودروهای برقی چند زیرساخت مهم را می طلبد که بدون آنها، توفیق خاصی در این حوزه به دست نخواهد آمد. اتفاقا خودروسازانی که به سمت طراحی و تولید محصولات برقی رفته اند، مشوق های خوبی از سوی دولت های مختلف دریافت کرده اند، ضمن آنکه از تامین زیرساخت ها نیز غافل نبوده اند. بنابراین اگر قرار بر تولید انبوه و توسعه خودروهای برقی در ایران است، خودروساز تنها یک ضلع از چند ضلعی این هدف است و بدون مساعدت دولت و البته بخش خصوصی، نمی توان چندان به تحقق هدف برقی ایران خودرو یا دیگر شرکت های خودروساز داخلی امید داشت. یکی از اصلی ترین زیرساخت های مربوط به خودروهای برقی، جایگاه های شارژ محسوب می شود که اکنون در بسیاری از کشورها با سرعت نسبتا مناسبی در حال توسعه است. رابطه خودرو برقی با ایستگاه شارژ، همان ارتباط خودرو بنزینی با پمپ بنزین است، بنابراین باید متناسب با عرضه برقی ها، ایستگاه های مربوطه نیز افزایش و در نقاط مختلف با پراکندگی مناسب گسترش پیدا کنند. طبعا همان طور که احداث پمپ بنزین وظیفه خودروساز نیست، ایجاد و گسترش ایستگاه های شارژ هم بر عهده دولت است، هرچند بخش خصوصی نیز می تواند در این حوزه ورود کرده و سرمایه گذاری کند. اگر توسعه خودروهای برقی جایی در برنامه ریزی دولت داشته باشد، باید از همین حالا مقدمات احداث ایستگاه های شارژ را فراهم کند، حالا یا خود این پروژه را پیش ببرد یا با ارائه مشوق هایی در حوزه مالیات و در اختیار گذاشتن زمین رایگان یا با قیمتی کمتر، بخش خصوصی را به میدان بیاورد. مسئله دیگر در مورد خودروهای برقی، قیمت آنها است که معمولا گران از آب در می آیند. این موضوع می تواند دسترسی بسیاری از شهروندان را به خودروهای موردنظر محدود کرده و در نتیجه، توسعه برقی ها را بسیار به تاخیر بیندازد. در دنیا برای ترغیب شهروندان به استفاده از خودروهای برقی، یارانه های دولتی به آنها پرداخت می شود تا افراد بیشتری بتوانند خودروهای موردنظر را خریداری کنند. بنابراین در ایران نیز دولت بهتر است از مسیر ارائه مشوق های مختلف از جمله همین یارانه خرید، شهروندان را به سمت خرید خودروهای برقی سوق دهد. این کار هرچند برای دولت هزینه دارد، با این حال، در ادامه به واسطه کاهش مصرف بنزین و همچنین عبور زا بحران آلودگی هوا، جبران خواهد شد. مشوق‌هایی مانند پارکینگ رایگان، امکان تردد در محدودیت‌های طرح ترافیک و تخفیف در بیمه و مالیات نیز می تواند مشتریان بیشتری را جذب خودروهای برقی کند.