«پمپاژ امید» به جامعه و پرهیز از «یأس‌آفرینی»
«آدم به امید زنده است»؛ چه خوب که صاحبان تربیون دولت سعی کنند با امیدآفرینی در جامعه طوری به سمت حل مشکلات قدم بردارند که این‌گونه تلقی نشود جامعه در حال حرکت به‌سوی ناامیدی و آینده نامشخص است.
گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم- هادی دارابی: «یأس» از مُهلک‌ترین و کُشنده‌ترین سم‌هایی است که می‌تواند به یک انسان و جامعه تزریق شود؛ در این‌صورت است که اگر هیچ‌گونه مشکلی هم وجود نداشته باشد و بهترین وضعیت برقرار باشد، چون فرد ناامید است رمقی برای حرکت و استفاده‌ی از وضعیت مطلوب را نخواهد داشت.
در روزهای گذشته مسئولان مختلف دولتی سخن از وجود مشکلات و ناترازی‌های متعدد انرژی برق، گاز و آب و هم‌چنین ناترازی بانکی و غیره مطرح کرده‌اند. مدیران ارشد کشور ضمن تأکید بر لزوم پرداختن به حل و نه درمان موقتیِ این مسائل، اشاره داشته‌اند که رفع این ناترازی‌ها ممکن است خود مشکلاتی را به‌وجود بیاورد ولی حل‌شدنی است.
از طرف دیگر نیز مرور سخنان اخیر مسئولان عالی دولتی نشان می‌دهد که دولتمردان ضمن بیان مسئله، بر اقدام فوری و کارشناسی‌شده برای حل این مسائل تأکید دارند تا کشور در آینده‌ی نه‌چندان دور دچار مشکل نشود.
از جمله موضوع گاز و برق که رئیس‌جمهور در چند روز اخیر اعلام کرد برای اینکه بتوانیم گاز را در زمستان به خانه‌های مردم برسانیم، باید از الان صرفه‌جویی و وضعیت را مدیریت کنیم.
مشکل دیگری که مورد اشاره‌ی وی قرار گرفته بود، ناترازیِ مالی منابع و مصارف برای پرداخت متناسب‌سازی حقوق بازنشستگان، اضافه‌کاری پرستاران و غیره بود.
به‌خوبی می‌دانیم که صداقت و طرحِ مسائل کشور با مردم، مورد تحسین قرار می‌گیرد ولی مسئله‌ی مهمی که نباید مغفول بماند، «امنیت روانیِ جامعه» است.
گرچه اهالی پاستور گفته‌اند که با کار کارشناسی و هم‌چنین همراهی و همدلی می‌توان این مشکلات را حل کرد اما باید دقت شود که تربیونِ دولت در دست آنان است و خوش نیست به مردمی که در شرایط فعلی اقتصادی و تورمی در فشار هستند، پالسِ ناتوانی و ضعفِ در برابر مشکلات داده شود.
مقصود این نیست که مشکلات را انکار کنیم؛ اتفاقاً طرحِ مسئله خوب است ولی لازم است توأمِ آن برنامه و راهکارِ مناسب برای پشت سرگذاشتن هم ارائه شود.
عبارت شیرینی در فرهنگ غنی ایرانیان داریم که می‌گوید «آدم به امید زنده است»؛ صاحبان تربیون و جایگاه در بخش‌های مختلف دولت سعی کنند امیدآفرینی و پمپاژ امید به جامعه را در صدر تمامی اقدامات و برنامه‌های خود قرار دهند تا این‌گونه تلقی نشود که جامعه در حال حرکت به‌سوی ناامیدی و شدت گرفتنِ معضلات است.
از طرف دیگر علیرغم وجود مشکلات و گرفتاری‌ها برای کشورمان، ایران دارای ظرفیت‌های بی‌بدیل انسانی، علمی، فناوری، معدنی و غیره است که در صورت افزایش بهره‌وری و اصلاح فرآیندها می‌توان به نتیجه‌ی مطلوب دست یافت. چه‌خوب که این سرمایه‌های متعدد و متنوع برای جامعه بازگو شود تا کسی احساس نکند توان حل مسائل را نداریم.
البته حصول این مهم، نیازمند اتخاذ تدابیر لازم و شجاعانه، کار و محاسبه‌ی دقیق کارشناسی و هم‌چنین مرارت است ولی ناشدنی نیست.
می‌توان با نشان‌دادن این مشکلات، ارائه‌ی راه‌کار و هم‌چنین توجیهِ جامعه به سمت حل مسائل و هم‌چنین ساختن ایران قوی قدم برداشت. همراهی جامعه و صداقت دولت در پیش‌برد امور تأثیر بسزایی خواهد داشت؛ به‌شرطی که امیدِ جامعه از دست نرود.