چرا هیچ‌کس سوپراسپرت‌های برقی را نمی‌خواهد؟
خرج کردن میلیون‌ها دلار برای خرید یک خودروی سوپراسپرت برقی تصمیم سختی است.
به گزارش مشرق، به نقل از موتور وان (MOTOR1)، سوپراسپرت‌های برقی یک مشکل دارند؛ مثل هیوندای آیونیک N5. وقتی سطحی از قدرت و عملکرد را که قبلاً دست نیافتنی بود، حالا می‌توانی با قیمت بسیار کمتر از نمایندگی هیوندای محله خود تهیه کنی، این سؤال پیش می‌آید که اصلاً چرا کسی باید سوپراسپرت برقی بخرد؟ خریداران سطح بالا دنبال چیزی خاص و منحصربه‌فرد هستند، چیزی که دیگران نتوانند آن را داشته باشند.
اما ظهور خودروهای برقی، یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های سوپراسپرت‌ها یعنی قدرت را عمومی‌کرده است.
رقابت در دنیای خودروهای برقی
اگر یک شرکت خودروسازی بخواهد سوپراسپرت برقی جدیدی معرفی کند، باید حداقل به اندازه یک‌هاچ‌بک خانوادگی هیوندای سریع باشد. در دنیایی که یک خودرو پنج‌در برقی می‌تواند ظرف 3.4 ثانیه به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت برسد و قیمتش تنها حدود 68 هزار دلار است، آیا پرداخت 150 هزار دلار بیشتر برای خودرویی که فقط نیم ثانیه سریع‌تر است، واقعاً منطقی است؟
برای خودروهای با موتور احتراق داخلی، هزینه اضافی حداقل هنوز به‌صرفه است. خودروسازان با بالا بردن تعداد سیلندرها و استفاده از توربوشارژر، قدرت و عملکرد را در پشت دیوار قیمت‌های بالا مخفی می‌کنند و بابت بهبود تدریجی عملکرد مبالغ هنگفتی از مشتریان می‌گیرند. اما سیستم‌های برقی این مدل کسب‌وکار را به کل زیر سؤال برده‌اند.
یکی از دلایلی که ممکن است برخی خریداران سوپراسپرت را وسوسه کند، باتری با برد بیشتر می‌تواند باشد. اما این هم یک نیاز کوتاه‌مدت است که با گسترش شبکه شارژ و پیشرفت فناوری باتری از بین خواهد رفت. این دو موضوع در دنیایی که هر ساختمانی با برق می‌تواند ایستگاه شارژ باشد، دیگر در کنترل مستقیم خودروسازان نیست.
محدودیت‌های عملکردی برقی‌ها
بله، بسیاری از خودروهای برقی محدودیت‌های عملکردی دارند؛ مثلاً خودروسازان سرعت نهایی را محدود می‌کنند یا نرم‌افزاری نصب می‌کنند که از باتری محافظت کند. اما این محدودیت‌ها به راحتی با پیشرفت فناوری قابل افزایش هستند و هیچ پیشرفتی باعث نمی‌شود خودروهای برقی کندتر، گران‌تر یا با برد کمتر شوند. برعکس، همیشه وضعیت بهتر خواهد شد. بزودی هر خودرو قادر خواهد بود سریع باشد؛ موضوعی که مدیران ارشد خودروسازی به آن پی برده‌اند.
«تونی روما»، مدیر کوروت، اخیراً در مصاحبه‌ای گفت که یک کوروت برقی باید به روش‌های جدیدی هیجان‌انگیز باشد، چون زمان صفر تا صد دیگر برای خودروهای برقی معنای خاصی ندارد. البته او تنها این نظر را ندارد. «مات ریماک»، بنیانگذار شرکت ریماک، پارسال گفته بود که فروش‌هایپرکار نوره برایشان سخت است.
«کونیگزگ» و «پاگانی» هم نظرات مشابهی داشتند و گفته‌اند مشتریان‌شان تمایلی به خریدهایپرکارهای باتری‌محور ندارند.
چرا برقی‌ها جذاب نیستند؟
خودروهای برقی آن شخصیت و جذابیتی که موتور خودروهای دارای احتراق دارند را ندارند، این منطقی است. بوی سوخت، صدای موتور و حس رانندگی چیزهایی است که هر مدل را خاص می‌کند و شور و اشتیاق ما را برای این ماشین‌ها زنده نگه می‌دارد. البته نمی‌توان انکار کرد که اینها در اصل فقط یادآور ناکارآمدی‌های سیستم موتور احتراق هستند که با بسته‌بندی، بازاریابی و شبیه‌سازی برای ذهن ما جذاب شده‌اند.
با پیشرفت فناوری باتری، ممکن است به دنیایی برسیم که قیمت خودرو دیگر با میزان قدرت آن تعیین نشود، بلکه با مسافتی که می‌خواهد طی کند سنجیده شود.
خودروهای برقی فقط ماشین‌هایی با باتری و موتور الکتریکی نیستند؛ آنها نمایانگر تغییر بنیادین در قابلیت‌ها و قیمت‌ها هستند، برای بسیاری از مصرف‌کنندگان، یعنی امکان خرید خودروهای متداولی که قدرتی در سطح سوپراسپرت‌ها دارند، مانند هیوندای آیونیک N5.
ارزش پیشنهادی هیوندای آیونیک N5
این خودرو 641 اسب‌بخار قدرت دارد و قیمت شروع آن کمتر از 70 هزار دلار است. اگر به برد 355 کیلومتر نیاز نداشته باشید وهیوندای باتری کوچکتری ارائه کند، آنها به طور ناخواسته‌هاچ‌بکی سبک‌تر، سریع‌تر، ارزان‌تر و به شکل بنیادی بهتر ساخته‌اند.
این یک پیشنهاد ارزشمند است که تولیدکنندگان سوپراسپرت‌ها و برندهای لوکس به طور کلی نمی‌توانند به خریدارانی که می‌خواهند متفاوت باشند، بفروشند.
