چرا گریه در منا؟
رهبر معظم انقلاب بعد از شرحی از مبارزات امام باقر علیه‌السلام می فرمایند: حضرت وصیت می‌کنند [گریه بر] شهادتشان را در منا بکنند. منا با عرفات فرق دارد، با مشعر فرق دارد، با خود مکه فرق دارد.
به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون گفت و شنود خود نوشت:
در سالروز شهادت امام محمد باقر علیه‌السلام، امام بزرگواری که بسیاری از بزرگان زمان از محضرش کسب علم کرده‌اند و گفته‌ها و نوشته‌های حضرتش، همچنان در وادی علم و دانش بی‌بدیل است، از این روی، او را شکافنده علم (باقرالعلوم) لقب داده‌اند، رهبر معظم انقلاب درباره این لقب می‌فرمایند؛ امام باقر علیه‌السلام آموزه‌های اسلامی را از تحریف‌هایی که دشمنان به دستور خلفای جور بر آن وارد کرده بودند پاک می‌فرمود و این آموزه‌ها را همان‌گونه که واقعاً بود ارائه می‌فرمود و... ستون گفت و شنود امروز را به بخش کوتاهی از بیانات رهبر معظم انقلاب در وصف آن امام بزرگوار اختصاص می‌دهیم. رهبر معظم انقلاب بعد از شرحی از مبارزات امام باقر علیه‌السلام به توصیه حضرتش(ع) اشاره می‌کنند که فرموده بود بعد از شهادتشان به مدت 10 سال در منا برای ایشان عزاداری کرده و گریه کنند و... «در زندگی ائمه (علیهم‌السلام)، آنجایی که گریه تحریض شده، بر امام حسین (علیه الصلاهً و السلام) است که روایات متقنِ مسلمِ قطعی دارد؛ چرا، حضرت رضا در هنگام حرکتشان [عده‌ای را] جمع کردند که بر ایشان گریه کنند که یک حرکت کاملاً سیاسی و جهت‌دار و معنی‌داری بود [اما] در مورد [گریه بر] شهادتشان جای دیگری بنده یادم نمی‌آید جز در مورد امام باقر (علیه‌السلام) که حضرت وصیت می‌کنند و هشتصد درهم از مال خودشان را می‌گذارند که این کار را در منا بکنند. منا با عرفات فرق دارد، با مشعر فرق دارد، با خود مکه فرق دارد؛ مکه شهر است و مردم متفرقند و مشغول کارشانند؛
در عرفات یک صبح تا عصر بیشتر نیستند، صبح که می‌آیند خسته‌اند و عصر هم با عجله دارند می‌روند که به جاهای دیگر برسند؛ و در مشعر [فقط] چند ساعتی در شب هستند و یک گذرگاهی است در راه منا؛ اما منا سه شبِ متوالی است؛ کسانی که در این سه شبانه‌روز - در آن زمان و با وسایل آن روز - بخواهند روزها خودشان را به مکه برسانند و شب برگردند، کمند و آنجا می‌مانند؛ در حقیقت سه شبانه‌روز هزارها انسان آنجا هستند که از اکناف عالم اسلام آمده‌اند و انسان می‌بیند که جای مناسبی است برای اینکه آنجا تبلیغات کند؛ هر حرفی که بخواهیم به دنیای اسلام برسد، جایش آنجا است؛ با وضع آن روز که رادیو و تلویزیون و روزنامه و وسایل ارتباط‌جمعی نبوده. آنجا وقتی یک عده‌ای بر محمدبن‌علی از اولاد پیغمبر گریه می‌کنند، همه قاعدتاً سؤال خواهند کرد که چرا گریه می‌کنید؟ انسان که برای هر مرده‌ای گریه نمی‌کند، مگر به او ظلم شده بود؟ مگر کشته شده؟ چه کسی به او ظلم کرده؟ چرا به او ظلم کردند؟ و سؤال‌های فراوانی از این قبیل دنبالش می‌آید؛ این همان حرکت سیاسی مبارزی بسیار دقیق و حساب‌شده است. (28/4/1365).