ژانر‌هایی که جایشان در سینمای ایران خالی است / موفقیت ژانر «خاک سفیدی»!
فیلمنامه نویس سینمای کشورمان گفت: نمی‌توانیم اکشنی بسازیم که مخاطب را به هیجان بیاورد.
پیمان عباسی فیلمنامه نویس درباره اینکه جای خالی چه نوع ژانر و یا موضوعی در سینمای ما خالی است، به خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: ما سینمایی داریم که مخاطب خودش را در طول این سال‌ها پیدا کرده و تغییر مسیر عجیب و غریبی هم برای آن نمی‌توانیم متصور شویم. به عنوان نمونه اکشن ساز (ژانر غالب سینمای هالیوود) از ما بیرون نمی‌آید؛ چون ظرفیت اجرای آن را در حد استاندارد بین المللی نداریم. نمی‌توانیم فیلم اکشنی بسازیم که مخاطب را به هیجان بیاورد و در نهایت اثری مقوایی می‌شود.
وی افزود: اما تولید آثار کمدی در سینمای ما مقوله‌ای است که همیشه بوده و خواهد بود و مردم ما از آن استقبال می‌کنند. هر قدر بتوانیم سطح کیفی آثار طنز را افزایش دهیم، بازی را برده ایم.
این فیلمنامه‌نویس اظهار کرد: ژانری هم که قبلا در تاریخ سینما نبود و من نامش را ژانر «خاک سفیدی» می‌گذارم، از ملودرام اجتماعی و رئالیستی به ملودرام ناتورالیستی تبدیل شد و کم کم به چیز‌هایی از خاک سفید و لایه‌های زیرین تهران پرداخت. نمونه اش «ابد و یک روز» بود و بعد رسیدیم به «مغز‌های کوچک زنگ زده» و «شنای پروانه». این ژانر هم با بازی نوید محمدزاده و دیگر بازیگران این تیپی جواب می‌دهد.
وی اضافه کرد: ژانری که جایش در سینمای ما خالی است و به خوبی به آن پرداخته نشده، ژانر «وحشت» است. دو نوع فیلم در این حوزه داریم: هیولایی و ماورایی. به نظرم پرداختن به ژانر وحشت ماورایی که در قصه‌های بومی ما دیده می‌شود، می‌تواند مخاطب را به سمت سینما بکشاند؛ چون مردم تشنه این موضوع هستند.
عباسی در پایان درباره نبود قهرمان در فیلم‌های سینمایی عنوان کرد: ما دیگر در فیلم‌ها قهرمان نداریم؛ چون در زندگی واقعی هم قهرمان واقعی نداریم. حتی کارگردان‌هایی مانند مسعود کیمیایی که اسطوره قهرمان سازی بودند، الان دیگر قهرمان فیلم هایشان به دل مخاطب نمی‌نشیند. اگر بتوانیم در زمینه قهرمان سازی حرکت کنیم و یک قهرمان باورپذیر را در سینما مانند یک افسانه خلق کنیم، به نتیجه می‌رسیم؛ چون در زندگی واقعی هیچ چیز بوی قهرمان نمی‌دهد و همه دنبال این هستند که سریع روزگار را بگذرانند.
انتهای پیام /