«کامیون»؛ اخلاق‌مدار و نقادانه
تهران - ایرنا - تاثیرپذیری از آنچه در اجتماع می‌گذرد و البته با تاکید موکد بر ناپسندی‌های اجتماع، عاملی شده برای آن که برخی سریال‌سازان و فیلمسازان نوعی از ادبیات لمپنی را وارد فضای داستانی اثر خود کنند؛ اتفاقی که شاید برای کوتاه‌مدت بتواند اسباب جلب توجه مخاطب شود ولی در بلندمدت قطعا آسیب‌هایی جدی به ذائقه مخاطب خواهد زد.
سریال کمدی کامیون در نقطه مقابل چنین روندی، حرکت می‌کند یعنی به‌جای آن‌که بکوشد بیش از حد ادبیات زننده و شوخی‌های سبک را وارد فضای داستانی خود کند سعی وافر دارد با پرهیز از ادبیات لمپنانه، موقعیت کمدی ایجاد کند.
مسعود اطیابی کارگردان کامیون به‌خاطر تجربیاتی که در ساخت کمدی - حادثه‌ای‌هایی نظیر "شرط اول"، "تگزاس" و "خروس جنگی" داشته برای ساخت سریال "کامیون" هم از شهاب عباسی فیلمنامه‌نویس خود خواسته که به‌سمت خلق کمدی با ایجاد ماجراهای طنازانه برود.
حادثه‌محور بودن هر کدام از اپیزودهای کامیون مفری ایجاد کرده که از تکراری شدن بازی‌ها و افتادن به دام تیپ‌سازی جلوگیری شود. نه فقط بازیگران جوان اصلی سریال بلکه بازیگران پیشکسوت سریال نیز فرصت یافته‌اند با قرار گرفتن در موقعیت‌های متنوع، طنز ایجاد کنند.
تدوین کامیون، ضرباهنگی مناسب و پویا دارد به طوری که با کمتر اپیزودی از سریال روبروییم که خسته‌کننده و کسالت‌بار باشد و عمدتا هرجا که کشدار شدن نما ممکن بوده به خستگی مخاطب بینجامد با کات‌های سریعی روبروییم که فضا را تغییر می‌دهد.
در داستان کامیون، ناخنک‌هایی نقادانه زده شده به اتفاقات مختلفی که جامعه جوان با آن مواجهند؛ از مشکلات اقتصادی و مشکل مسکن تا بیکاری و کنارش تعریض‌هایی را شاهدیم به سوءاستفاده‌های برخی موسسات مالی غیرمجاز از جامعه.
کامیون از آن دست سریال‌هایی است که می‌توان آن را به راحتی کنار خانواده و فرزندان دید و لذت برد بی آن که نگران این بود که مبادا در سکانسی از سریال، دیالوگی باشد که مناسب فرزندان نباشد. این اصلی مهم در سریال‌سازی برای رسانه ملی است که خوشبختانه در کامیون رعایت شده است.
*س_برچسب‌ها_س*