کیهان و سیاه‌چاله ملودی موسیقی کهکشانی می‌نوازند

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، سه فیلم از سوی مرکز اشعه ایکس چاندرا (CXC) و برنامه اطلاع‌رسانی عمومی سیستم ساوندز (SYSTEM Sounds) منتشر شده است که داده‌های خود را از تلسکوپ فضایی هابل گرفته است. از طریق فرایندی به نام صداگذاری، داده‌های تصویری امواج نوری از میلیون‌ها کیلومتر دورتر، بدون تغییر محتوا، به امواج صوتی تبدیل شده‌اند. ناسا با جمع‌آوری هفت میلیون ثانیه اطلاعات اشعه ایکس سیاهچاله‌ها و کهکشان‌های عظیم در نیمکره جنوبی فضا، صدا‌های موسوم به «میدان عمیق جنوبی چاندرا» را منتشر کرده است. ناسا می‌گوید: «در این صداگذاری، رنگ‌های تصاویر ثبت‌شده تُن صدا را تعیین می‌کند. رنگ‌های سمت انتهای قرمز طیف رنگین کمان به صورت صدای بم، و رنگ‌های سمت بنفش طیف به صدای تیز تبدیل شده‌اند. نوری که در تصویر سفید روشن به نظر می‌رسد، به صورت نویز سفید شنیده می‌شود.» «طیف گسترده فرکانس‌های موسیقی تناظر کاملی با طیف کاملی از فرکانس‌های اشعه ایکس دارد که از سوی چاندرا در این منطقه جمع‌آوری شده است. در تصویر رنگی بصری، این محدوده فرکانسی بزرگ در اشعه ایکس باید فشرده سازی می‌شد تا برای اشعه ایکس کم، متوسط و پرانرژی، به صورت قرمز، سبز و آبی نشان داده شود.»

ساعت از نقطه مرکزی خارج می‌شود تا صدا را تولید کند. نوری که از مرکز فاصله دارد، به عنوان صدای بالاتر شنیده می‌شود و هر چه نور شدیدتر باشد، بلندتر است. اشعه ایکس با صدای خشن‌تری نشان داده می‌شود، در حالی که نور مرئی با صدای لطیف‌تر صداسازی می‌شود.» «حلقه‌های دایره‌ای یک صدای همهمه ثابت ایجاد می‌کند که با چند صدای بلند (ناشی از همان داده‌ها)، قطع می‌شود. بالا و پایین شدن صدا‌ها به دلیل عبور اسکن راداری از میان پوسته‌ها و جت‌های سحابی است.» مورد دیگر مربوط به کهکشان گرداب «مسلر 51» با بازو‌های مارپیچی عظیمی است که با استفاده از فن آوری صوتی‌سازی ناسا به صورت ساعتگرد ردیابی می‌شود. «تناظری بین شعاع نور و نت‌هایی ملودیک با مقیاس کوچک برقرار می‌شود. هر طول موج نور در تصویر حاصل از تلسکوپ‌های ناسا در فضا (مادون قرمز، مرئی، اشعه ماوراء بنفش و اشعه ایکس) به یک محدوده فرکانس متفاوت اختصاص می‌یابد. این موسیقی با صدا‌های چهار نوع نور آغاز می‌شود، اما سپس جداگانه از طریق داده‌های اسپیتزر، هابل، گلکس، و چاندرا ادامه می‌یابد.» «در طول موج‌هایی که بازو‌های مارپیچ در آن برجسته است، با دور شدن مارپیچ از هسته آن، صدا‌ها به سمت بالا تغییر فرکانس می‌دهند. در این بخش یک صدای همهمه ثابت مرتبط با هسته درخشان در پس‌زمینه شنیده می‌شود که صدا‌های کوتاه از منابع فشرده نور در کهکشان ملودی‌های آن را تشکیل می‌دهند.»