گزارش ستاد حقوق بشر درباره تبعیض و خشونت علیه زنان در استرالیا

به نقل از معاونت امور بین‌الملل قوه قضائیه و ستاد حقوق بشر، در گزارش ستاد حقوق بشر درباره خشونت علیه زنان در استرالیا آمده است: اعتراض عمومی در استرالیا در مورد نابرابری طولانی مدت، سوء استفاده از قدرت و تبعیض علیه زنان در سراسر کشور در حال افزایش است و نابرابری جنسیتی همچنان مانع اصلی برای تحقق حقوق و دسترسی به فرصت‌های برابر برای دختران و زنان در استرالیا است.

در استرالیا از هر 3 زن 1 نفر از سن 15 سالگی آزار و خشونت جنسی را تجربه کرده است.

زن کشی

این گزارش می‌افزاید: افزایش شدید تعداد زنانی که گفته می‌شود توسط مردان کشته می‌شوند، در سال 2023 موجب نگرانی شهروندان استرالیا شده است.

بر این اساس حداقل 10 زن تنها در ماه ژانویه 2023 در استرالیا کشته شده اند.

در سال 2021 - آخرین دوره گزارش رسمی - نشان می‌دهد که 61 زن بر اثر قتل خانوادگی کشته شده اند، در حالی که این آمار در اوایل سال 2023 به یکباره افزایش داشته است.

پایگاه داده مودیز، 55 مورد مرگ زنان و کودکان را در سال جاری ثبت کرده که 11 مورد در سه هفته دسامبر بوده است.

آمار‌ها در سال 2022، حاکی از آن است که در سال‌های 2019-2020، 45 قتل از طرف شریک صمیمی روی داده و 36 نفر از این قربانیان، زن (80 درصد) بودند یعنی به طور متوسط تقریباً هر 10 روز یک زن توسط شریک جنسی خود کشته می‌شود (AIC NHMP، 2022).

سازمان ملی تحقیقات ایمنی زنان استرالیا (ANROWS) عوامل قتل را در 200 مورد در استرالیا بررسی کرد که در آن مردان بین سال‌های 2007 تا 2018 شریک جنسی خود را کشته اند. قتل شریک جنسی صمیمی، رایج‌ترین شکل قتل در استرالیا است و 21 درصد از کل قتل‌ها در سال‌های 2019 و 2018 و 62 درصد از کل قتل‌های خانگی را به خود اختصاص داده است.

خشونت خانگی

در ادامه این گزارش آمده است: از هر 10 زنی که در استرالیا تجاوز جنسی را تجربه می‌کنند، 9 نفر هرگز با پلیس تماس نمی‌گیرند.

بر اساس گزارش موسسه بهداشت و رفاه استرالیا در سال 2019 (AIHW، 2019)، در سال‌های 2016 و 2017، زنان بومی و ساکن جزیره تورس در سنین 15 سال و بالاتر، 34 درصد بیشتر از غیربومیان و ساکنان جزیره تنگه تورس به دلیل خشونت خانوادگی در بیمارستان بستری شدند. این رقم برای زنان بومی و جزیره نشین تورس که در مناطق دور افتاده زندگی می‌کنند، بیشتر است.

زنان دارای ناتوانی نسبت به زنان بدون معلولیت، میزان بیشتری از خشونت، خشونت جنسی و آزار عاطفی را تجربه می‌کنند. زنان و کودکان دارای معلولیت نیز خشونت را خارج از محیط خانوادگی یا رابطه صمیمی شریک زندگی تجربه می‌کنند.

از هر سه زن، یک زن از سن 15 سالگی خشونت فیزیکی و از هر پنج زن یک نفر خشونت جنسی را تجربه کرده است و به طور متوسط هر 10 روز یک زن توسط یک شریک جنسی کشته می‌شود در حالی که میزان خشونت برای گروه‌های خاصی مانند زنان بومی حتی بالاتر است.

در سال 2021، دختران 10 تا 17 ساله 42 درصد از زنان قربانی تجاوز جنسی را شکل می‌دادند.

تجاوز جنسی

داده‌های جدید منتشر شده توسط اداره آمار استرالیا در سال 2022 نشان می‌دهد که تعداد تجاوزات جنسی گزارش شده در سراسر این کشور به بالاترین حد خود رسیده است.

در سال 2021، بیش از 31000 نفر به عنوان قربانیان تجاوز جنسی ثبت شدند که افزایش 13 درصدی نسبت به سال قبل از آن را نشان می‌دهد. از هر پنج قربانی که تجاوز جنسی را گزارش می‌کنند، سه نفر در تاریخ حادثه زیر 18 سال سن داشته‌اند.

اداره آمار استرالیا (ABS) با استفاده از داده‌های نظرسنجی ایمنی شخصی، وضعیت خشونت جنسی در یک ایالت (کوئینزلند) را در سال 2019 و 2018 بسیار وخیم اعلام کرده است.

این آمار‌ها نشان می‌دهد در سال 2019، 4859 قربانی تجاوز جنسی ثبت شده که برای هشتمین سال متوالی افزایش یافته است.

تقریباً یک چهارم یا قربانیان (23 درصد) بین 15 تا 19 سال سن داشتند. تخمین زده می‌شود که 75 درصد از تجاوزات جنسی هرگز گزارش نمی‌شوند، بنابراین این آمار احتمالاً در واقعیت بسیار بالاتر است.

85 درصد از تمام قربانیان زن در سال 2018 مورد تجاوزات جنسی قرار گرفته اند که 72 درصد از قربانیان، مجرم را می‌شناختند.

زنان در زندان

این گزارش ادامه می‌دهد: جمعیت زنان زندانی در استرالیا به سرعت در حال افزایش است و آینده این زنان و فرزندانشان بسیار آسیب پذیر به نظر می‌رسد و بسیاری از زنانی که در زندان هستند تجربه بیماری روانی، خشونت خانگی، سوء استفاده جنسی و فیزیکی، سوء مصرف مواد، اعتیاد و بی خانمانی را دارند.

در ژوئن 2022، زنان 7 درصد از کل جمعیت زندان‌های استرالیا را تشکیل می‌دادند (3008 زن).

بین سال‌های 2009 و 2019، جمعیت زندانیان زن استرالیا 64 درصد افزایش یافته که تعداد نامتناسبی از نظر جمعیت، زنان بومی و زنانی که بیکاری، بی‌خانمانی و بیماری‌های روانی را تجربه کرده‌اند.

تقریباً 98 درصد از زنان زندانی، سابقه اختلال روانی دارند و نزدیک به 85 درصد قربانی خشونت بوده اند. بین 40 تا 73 درصد از زندانیان زن به نحوی دچار آسیب مغزی شده‌اند.

این در حالی است که 80 درصد از زنان زندانی، مادر هستند و یک سوم جمعیت زندانیان زن استرالیا را زنان بومی تشکیل می‌دهند (در گزارشی دیگر: زنان بومی استرالیا بیش از 20 برابر زنان غیربومی زندانی می‌شوند.)

گزارش کمیسیون سلطنتی مرگ بومیان در بازداشت نیز اعلام کرد از سال 1991 بیش از 430 نفر از مردم بومی و جزیره نشین تنگه تورس از جمله زنان در بازداشت جان خود را از دست داده اند.

فقر زنان

گزارش منتشر شده توسط مرکز اقتصادی بانک‌وست کرتین (2022) نشان می‌دهد که نزدیک به یک میلیون استرالیایی در فقر شدید زندگی می‌کنند، وضعیتی که برای زنان بسیار بیشتر از مردان است. این گزارش شکاف جنسیتی آشکار در فقر در استرالیا را نشان می‌دهد که برای زنان جوان و زنانی که به دوران بازنشستگی نزدیک می‌شوند، بارزتر است.

رتبه زنان استرالیایی در شاخص جهانی شکاف جنسیتی در سال 2021 سقوط آزاد کرد و از 44 به 50 (پس از زیمبابوه و مونته نگرو) سقوط کرد.

زنان دو برابر بیشتر در معرض سوء استفاده مالی قرار دارند، به ویژه در مواردی که معلولیت وجود دارد.

تأثیر طلاق بر مردان عموماً باعث وقفه کوتاه‌مدت در رفاه می‌شود، در حالی که زنان به‌طور مزمن به کاهش درآمد نامتناسب خانوار و افزایش خطر فقر، بی‌خانمانی و تک‌والدی منجر می‌شوند.

زنان بیش از حد در سطح بالایی از پریشانی روانی (63 درصد) حضور دارند و احتمال بیشتری دارد که در فقر زندگی کنند (20 درصد، افزایش به 33 درصد در 60 سالگی). 34 درصد از زنان مجرد استرالیایی بالای 60 سال در فقر درآمدی زندگی می‌کنند.

59 درصد از کسانی که به خدمات بی‌خانمان‌ها دسترسی دارند، زن هستند و زنان مسن بیشتر در معرض خطر فقر هستند و بیشتر در معرض بی خانمانی در دوران بازنشستگی قرار دارند.

مشاغل و دستمزد زنان

زنان استرالیایی 67 درصد از کارگران پاره وقت را تشکیل می‌دهند و 14.1 درصد کمتر از مردان درآمد دارند.

در حالی که زنان نزدیک به 50 درصد از نیروی کار را تشکیل می‌دهند، تنها یک سوم پست‌های مدیریتی کلیدی را در تمام صنایع اشغال می‌کنند. حتی تعداد کمتری از زنان به عنوان مدیرعامل و رئیس هیئت مدیره حضور دارند (به ترتیب 18 درصد و 15 درصد).

شکاف ملی حقوق جنسیتی استرالیا 14.1 درصد است. از ماه مه 2022، متوسط درآمد هفتگی تمام وقت زنان در همه صنایع و مشاغل 1609 دلار است. میانگین درآمد هفتگی معمولی تمام وقت مردان استرالیایی 1872.90 دلار است. به طور متوسط، زنان در هر هفته 263.90 دلار کمتر از مردان درآمد داشتند.

میانگین دستمزد تمام وقت زنان کمتر از متوسط دستمزد تمام وقت مردان برابر 13.4 درصد است و همچنین زنان 32 درصد کمتر از مردان به طور تمام وقت کار می‌کنند.

در حال حاضر، زنان در استرالیا 255.30 دلار کمتر از مردان در هفته درآمد دارند و شکاف دستمزد جنسیتی برای کار تمام وقت در همه صنایع 20.8 درصد است - به این معنی که زنان حدود 0.79 دلار استرالیا به ازای هر 1 دلار استرالیا درآمد مردان دریافت می‌کنند.

بی خانمانی زنان

این گزارش تصریح می‌کند: دسترسی به مسکن و اقامتگاه در استرالیا بر اساس جنسیت شکل می‌گیرد و تجارب زنان از نابرابری اقتصادی، با حضور بیش از حد زنان در شاخص‌های کلیدی فقر و شکاف‌های ثروت، درآمد و بازنشستگی جنسیتی، با بازار مسکن غیرقابل قابلیت فزاینده ترکیب می‌شود تا موقعیت زنان را در دسترسی آسان مسکن تضعیف کند.

بزرگترین عامل بی خانمانی در میان زنان، خشونت خانگی است. سالانه 39000 زن و کودک به دلیل فرار از خشونت به خدمات بی خانمانی در سراسر استرالیا مراجعه می‌کنند و 7690 نفر از آن‌ها مجددا به محفل خشونت باز می‌گردند، زیرا نمی‌توانند خانه‌ای با قیمت مناسب و طولانی مدت پیدا کنند.

49 هزار زن در استرالیا هر شب با بی خانمانی مواجه می‌شوند. 38 درصد از افرادی که به خدمات تخصصی بی خانمان مراجعه می‌کنند، این کار را در نتیجه خشونت خانگی انجام می‌دهند و 92 درصد این گروه را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند.

در سال 2021، گزارش Equity Economics نشان داد که 41 درصد از افرادی که از خدمات بی خانمانی استفاده می‌کنند، برای خشونت خانگی نیز به دنبال کمک بوده اند که در مقایسه با سال 2020 افزایش 5.9 درصدی را نشان می‌دهد.

اندیشکده Per Capita در استرالیا پیش بینی کرده که بیش از 15000 زن مسن تا سال 2031 به دلیل فقر مالی بی خانمان خواهند شد.

گزارش موسسه بهداشت و رفاه استرالیا در سال 2022 اعلام کرد زنان اکثر مستاجران مسکن اجتماعی و بزرگترین استفاده کنندگان از خدمات حمایتی بی خانمانی هستند. همچنین زنان مسن‌تر، سریع‌ترین گروه بی‌خانمان‌ها در استرالیا در حال رشد هستند و سالانه 9000 زن پس از فرار از خشونت خانوادگی، بی‌خانمان می‌شوند.

زنان دارای معلولیت در دسترسی به مسکن مناسب، ایمن و مقرون به صرفه با موانع بیشتری مواجه هستند، از جمله تبعیض در بازار اجاره خصوصی و هزینه‌های اضافی مورد نیاز برای به دست آوردن خانه‌های مناسب. زنان بومی نیز 2.2 برابر بیشتر از زنان غیر بومی در مقطعی از زندگی خود بی خانمان می‌شوند.