22 اسفند؛ روزی برای یادآوری ایثارِ مردان و زنان تاریخ‌ساز / روزی برای تجدید بیعت با شهدا

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از کُردتودی، روزهای پایانی اسفند، حال و هوای عید، بازارها و پاساژها مملو از جمعیتی که تند تند در حال رفت و آمد هستند و طبق یک سنت دیرینه در تکاپوی تامین مایحتاج اساسی زندگی هستند.

ولی در لابه لای این جنب جوش و شور علاقه برای آماده دشدن نوروز باید یادمان نرود که مردانی بودند که برای تحقق آرامش امروز ما از گرانبهاترین و بالاترین سرمایه خود گذشتند و با حضور در جنگ تحمیلی و تحمل سختی ها و دشواری ها در برابر تجاوز و خودخواهی دشمنان ایستادند و از مرز و بوم و کشورشان دفاع کردند.

مردانی که با دادن خون خود زمین ایران را به رنگ سرخ آغشتند و به دشمنان اسلام نشان دادند در جایی که آنها به ارزش و اعتقادات بی احترامی کنند و یا برای کمرنگ کردن این ارزشها توطئه کنند حاضرند از والاترین و شیرین ترین سرمایه خود بگذرند و ولی یک قدم از ارزش ها و آرمان هایشان کوتاه نیایند.

کردستان سرزمین مجاهدت های خاموش

کردستان، استانی در غرب کشور که کوه های سر به فلک کشیده آن بهترین گواه برای اسم با مسمای سرزمین مجاهدت های خاموش، سرزمینی که با درگیری با ضد انقلاب مانند سپری جلوی آنها را گرفتند تا پای اجنبی به خاک ایران باز نشود.

مقام معظم رهبری در سفر سال 88 بهترین اسم را برای استان انتخاب کردند، سرزمین مجاهدت های خاموش، سرزمینی که وجب به وجب خاک آن به خون شهیدان معطر است.

وجب به وجب خاک کردستان محل عروج کبوتر خونین بال های است که از این سرزمین پر کشیده اند، تقدیم بیش از 5400 شهید همواره سند افتخاری بر برگ زرین است که بر تاریخ تاریک کردستان می‌درخشد.

شهادت هزار پیشمرگ مسلمان کرد شهادت هزار پیشمرگ مسلمان کرد که در سخت‌ترین شرایط از این مرزوبوم دفاع کردند و رادمردانی که در لباس مقدس سربازی در جبهه‌های حق علیه باطل و در مقابل گلوله‌های دشمن بعثی سینه سپر کردند و عزت و سربلندی را برای میهن اسلامی به ارمغان آورده‌اند، مرزبانانی که بمباران و توپ باران‌های دشمن نتوانست از پادرشان بیاورد.

سید منصور بیاتیان شیر مرد کردستان در مقابله با گروهک های منافق

همه بازگشت امنیت به منطقه را حاصل زحمات او می دانستند، حضورش در منطقه به بچه های پایگاه آرامش خاصی می داد و دوستانش وجودش را فرشته نجات می خوانند.

صلابت و شجاعت او در عین حال صبوری و مهربانیش قوت قلب دوستان بود و رفتنش در منطقه لرزه بر اندام گروهک های منافقین و کومله و دمکرات می انداخت.

در مقابل دشمن زبون هیچگاه ترس و واهمه به دل راه نمی داد، استوار و مقاوم با قامتی راست و پیشاپیش یاران حرکت می کرد و در رویارویی با دشمن با ندای الله اکبر حضو خود را اعلام می کرد.

به واسطه خضوع و فروتنی و اینکه شاگردی از مکتب امام خمینی (ره) بود هر کسی به نوعی به وجودش افتخار می کرد، یکی لقب مالک اشتر زمان را به او داد و دیگری شیر مرد کردستان و دیگری از او بعنوان سیدالشهدای شهر نام می بردو

نامش برای دوست و دشمن در خطه کردستان آشنا بود و او کسی نبود جزء سید منصور بیاتیان، سال 1358 همراه تعدادی از دوستانش سپاه بیجار را پایه گذاری کردند و در کنار وی دو برادر دیگر وی هم به خیل عظیم سپاهیان در بیجار پیوستند.

با آغاز فعالیت در سپاه پاسداران خیلی زود شایستگی و لیاقت او نمایان گردید و فرماندهی عملیات سپاه بیجار در شرایطی که خط مقدم جبهه محسوب می شد و در آن سال ها گروهک ها ی ضد انقلاب خیلی از مناطق کردستان را اشغال کرده بودند و فاصله پایگاه ضد انقلاب تا شهر حدود 40 کیلومتر بود و در روستاهای اطراف شهر هم تردد داشتند را عده دار گردید.

در اوایل انقلاب هر جا گزارشی از تحرکات ضد انقلاب در منطقه واصل می شد پایگاه عملیاتی سپاه بیجار وارد عمل می شد و گاهی دامنه فعالیت های آن به روستاهای اطراف تکاب هم کشیده می شد و با وجود پایگاه مردمی سید منصور در صحنه عملیاتی پیروزی از آن رزمندگان سپاه اسلام بود.

نام سید منصور با سپاه پاسداران عجین شده بود که سرانجام پس از شش سال جهاد خستگی ناپذیر و ایثار و فداکاری در عرصه های مبارزه و حضور در میادین کارزار در 5 شهریور سال 1363 در روستای آیچی از روستاهای حومه شهر سقز بر اثر اصابت گلوله دشمنان کوردل شربت شهادت را نوشید و به آرزوی دیرینه اش که همانا شهادت در راه خدا بود دست یافت.

شهیدی که با روحیه مردانگی با ضدانقلاب مبارزه کرد

نام سردار یوسف افشاریان، نامی آشنا با دوستداران انقلاب و ضد انقلاب در منطقه کردستان بود، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در 28 اسفند ماه سال 1357 برای تعیین وضعیت خدمتی به پادگان لشکر 28 سنندج که همان یگان خدمتی او بود بازگشت، همان روزهایی که اشرار ضد انقلاب پادگان سنندج را به محاصره خود درآورده بودند، با وجود نداشتن تکلیف قانونی و ترخیص از خدمت سربازی در کنار نیروهای پادگان باقی ماند و به مدت یک ماه دوشادوش آنان با اشرار ضد انقلاب که قصد تصرف پادگگان و سرقت تسلیحات نظامی پادگان را داشتند، جنگید.

سال 1360 در درگیری با گروهک های ضد انقلاب در روستای کوپه قران در حوالی تکاب در درگیری با ضد انقلاب به درجه جانبازی نائل آمد.

شهید سرافراز انقلاب در راه دفاع از اسلام و انقلاب و پاکسازی کردستان از لوث ضد انقلاب راه می افتاد، ولی هر بار با تتدبیر نظامی او کمین ضد انقلاب در هم شکسته می شد و او پیروز میدان بود و گاهی در جواب دوستانش که می گفتند جانب احتیاط را رعایت کن می گفت خودم می دانم در خارج از مرزهای کشور به شهادت می رسم و در مصاف با ضد انقلاب بارها تا مرز شهادت پیش رفت و به کرات در کمین ضد انقلاب افتاد و می گفت: آنها نمی توانند به من آسیبی برسانند.

سردار شهید افشاریان با شجاعتی که داشت خیلی زود بعنوان فرماندهی عملیات تیپ رسید و در عملیات های آزاد سازی فاو، والفجر 8، منطقه عمومی سلیمانیه عراق، جزیره مجنون، و هویزه حضور یافت و برای بار دوم سینه اش آماج ترکش قرار گرفت اما همچنان مرد میدان بود تا اینکه دلاور جبهه های غرب کشور در 11 تیرماه سال 1365 در عملیات کربلای 5 به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

دانش آموزی که در کنار تحصیل به پاسداری از میهن برخواست

فریدون شفیعی از دانش آموزان مذهبی آموزشگاه تحصیلش بود و بیشتر وقتش در مسجد سپری می شد و با تمام وجود از انقلاب نوپای اسلام دفاع می کرد.

بعد از انقلاب از ادامه ی تحصیل بازماند و جزء اولین گروهی بود که بعنوان پاسدار ذخیره در برنامه های آموزش نظامی حضور پیدا کرد، بارها برای عضویت در سپا بعنوان نیروی رسمی مراجعه نمود، ولی هر بار بعلت نرسیدن به سن قانونی از پذیرش وی خودداری می کردند، تا در نهایت در اواخر سال 1358 از طرف جهاد سازندگی برای یادگیری حرفه ی مکانیکی به شهر کرج اعزام شد.

اردیبهشت سال 1359 کمتر از یک ماه از شروع فعالیتش در سپاه می گذشت و چند روزی بود که نزدیکترین پایگاه گروهک های ضد انقلاب به شهر بیجار به تصرف رزمندگان سپاه بیجار درآمد و فریدون شفیعی در سنت 17 سالگی با شور و شوق خاص لباس رزم به تن کرده بود تا در کار ادامه ی تحصیل علم، خدتگزار میهن باشد.

در بعدظهر 4 اردیبهشت همان سال ماموریت یافت برای بررسی تاسیسات پایگاه تازه تاسیس سپاه به روستای نجف آباد غزیمت کند که بعد از اجرای وظیفه به هنگام بازگشت بر اثر کمین ضد انقلاب در روستای تپه محمدی پس از مقاومت و ایستادگی تا آخرین گلوله در برابمزدوران کوردل به اسارت منافقین درآمد و پس ز تحمل شکنجه ددمنشانه گروهک های ضد انقلاب به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

شهیدان مهدی برزگر و سید احمد سبحانی که پس از ماه ها شکنجه و رنج اسارت در زندان دوله تو بر اثر بمباران هواپیماهای رژیم بعثی عراق و تبانی گروهک های ضد انقلاب که ادعای خدمت به خلق را داشتند در کمال مظلومیت و غریبانه به خاک و خون کشیده شدن نمونه دیگری از رشادت های رزمندگان دیار بیجار گروس در درگیری با ضد انقلاب است.

آری آسایش و امنیت امروز ما مدیون رشادت و فداکاری رزمندگانی است که برای مقابله با گروهک های ضد انقلاب تا آخرین قطره خود از پای ننشستند و وفاداری خود را به اسلام و انقلاب ابراز داشتند.

آیا وقت آن نرسیده با کمی تامل بر گذشته این خاک و سرزمین نگذاریم خون این عزیزان پایمال شود و برای آبادانی کردستان که رهبر معظم انقلاب از آن بعنوان سرزمین مجاهدت خاموش یاد می کند اقدامی جهادی در راستای رفع محرومیت و مظلومیت مردم آن انجام داد؟

اگرچه رد پای رفتن‌شان، تا ابد بر شانه‌های زمانه باقی است؛ آنها همیشه هستند و جاده‌ای که فراروی ما گستردند، تکلیف تمام لحظه‌هامان را روشن کرده است.

انتهای پیام /