آتش سوزی ضلع غربی پارک ملی گلستان مهار شده است
گنبدکاووس - ایرنا - فرماندار مراوهتپه در منتهی الیه شمال شرق استان گلستان از مهار و کنترل کامل آتش سوزی ضلع غربی پارک ملی گلستان توسط نیروهای منابع طبیعی و اهالی بومی این شهرستان خبر داد و تصریح کرد که این حریق از عصر دیروز جمعه پنج شهریور و از بقایای آتش قبلی دوباره شعله ور شد.
لقمان قربانی شامگاه شنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا یادآور شد: در پی وقوع یک فقره آتش سوزی در ضلع غربی و پایین دست "چشمه قورتی" پارک ملی گلستان در شامگاه پنجشنبه سوم شهریور، بلافاصله نیروهای منابع طبیعی، همیاران طبیعت و محیط زیست، دهیاران، شوراها و برخی اهالی روستای "لهندور" مراوهتپه به محل اعزام شدند.
وی گفت: با تلاش نیروهای اعزامی به محل حریق که در منطقه صعب العبور و در فاصله حدود 20 کیلومتری روستای لهندور بود، آتش ساعت 6 صبح روز جمعه خاموش شد اما متاسفانه عصر همان روز دوباره در برخی نقاط شلعهور شد.
قربانی اضافه کرد: با تلاش نیروهای منابع طبیعی، همیاران محیط زیست و اهالی بومی خوشبختانه آتش مهار و در کنترل قرار دارد و وسعت 15 هکتاری قبلی آن افزایش نیافته است، ضمن اینکه یک فروند بالگرد اطفای حریق هم که به محل اعزام شده بود، موفق به انجام ماموریت نشد.
فرماندار مراوهتپه ادامه داد: با این حال آتش ضلع غربی پارک ملی گلستان مهار شده و هم اکنون نیروهای امدادی در محل حضور دارند تا فردا صبح آنرا بطور کامل خاموش و خسارت نهایی را برآورد کنند.
به گفته وی، آتش سوزی عمدی و توسط شکارچیان غیرمجاز منطقه انجام و به مراتع، تلوزارها، علفزار و برخی درختان جنگلی پارک ملی خسارت وارد کرده است.
به گزارش ایرنا، پارک ملی گلستان به عنوان یکی از ذخیرهگاههای زیست کره ثبت شده در میراث جهانی 1350 گونه گیاهی و 302 گونه جانوری از جمله نیمی از گونههای پستانداران ایران را در بیش از 92 هزار هکتار گستره جای داده است.
این پارک از بهترین زیستگاههای پستانداران بزرگی چون پلنگ، خرس قهوهای، گرگ، مرال، شوکا، گوسفند وحشی و بز وحشی، آهوی ایرانی و گراز بوده و بویژه بخاطر جمعیت فراوان قوچ و میش معروف است.
پارک ملی گلستان دارای سه نوع آب و هوای متفاوت خشک، نیمه خشک و نیمه مرطوب است که همین ویژگی باعث شده این پارک دارای پوشش گیاهی متنوع از استپ خشک تا جنگل انبوه باشد.
گلستان در سال 1354 نخستین پارک ملی ایران شد که در فهرست میراث جهانی یونسکو به عنوان یکی از 50 ذخیرهگاه زیست محیطی کره زمین به ثبت رسیده است.
بیشتر گستره پارک در استان گلستان، حدود 34 درصد آن در خراسان شمالی و بخش ناچیزی نیز در سرزمین استان سمنان قرار دارد.