آیین‌هایی که رنگ و بوی عشق و ارادت به سیدالشهدا دارد / از علم‌بندی تا بیل زنی و نخل گردانی
عزاداری ماه محرم و صفر در مناطق مختلف ایران در عین یکپارچه بودن، به سبک‌ها و آیین‌های گوناگون نیز برگزار می‌شود؛ آیین‌هایی که ثبت دل‌ها و از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است و آداب و رسوم مردم خراسان جنوبی همه ساله در ماه محرم با شور و شعور و جذابیت‌های مثال زدنی برگزار می‌شود.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از خاورستان، مردم استان خراسان جنوبی آیین‌ها و آداب متنوع و مختلفی را در ماه‌های محرم و صفر برگزار می‌کنند که گویای ارادت خاص و ویژه مردم این استان به سید و سالار شهیدان اباعبدالله الحسین (ع) است.
آداب و رسوم مردم خراسان جنوبی همه ساله در ماه محرم با شور و شعور و جذابیت‌های مثال زدنی برگزار می شود و حضور پیران و جوانان و کودکان به این مراسم‌ها جلوه ای خاص می بخشد. با گذشت بیش از 14 قرن از واقعه کربلا.، هر سال تازه تر و هر روز نوتر جلوه می کند و مردم خراسان جنوبی در عزای سالار شهیدان با اهتزاز بیرق‌های عزا و مراسم «علم بندان» اخلاص و ارادتشان را به خاندان عصمت و طهارت ابراز می‌دارند.
مراسم علم بندان
«علم» از مهم‌ترین و اصیل ترین علائم عزاداری است و مردم برای آن احترام زیادی قائل هستند، به طوری که وقتی علم‌ها را می‌بندند انگار که دوباره با آن جان می‌گیرند و هرگز به علم پشت نمی‌کنند. هر علم گردان برای خود یک جارچی و یا همراه کنار خود دارد که وظیفه جارچی همراهی با علم گردان و جمع آوری نذوراتی است که مردم به علم گردانان اهدا می کنند و چه بسا بسیاری از مردم به خاطر حضور علم‌ها در جلوی منزلشان گوسفند قربانی می‌کنند و در پایان مراسم نذورات جمع آوری شده بین علم گردان و جارچی تقسیم می شود.
یکی از مراسم‌های سنتی عزاداری در شهرستان بیرجند و روستای درخش در ماه محرم مراسم علم بندان است که مردم به ویژه سادات با مراسم علم بندان عزاداری سالار شهیدان را آغاز می‌کنند.
مراسم علم بندان یا «علم بند» در بیرجند و روستاهای این شهرستان در روزهای مختلف دهه نخست محرم از جمله روز اول، دوم، سوم، چهارم و هفتم انجام می‌شود. در حال حاضر مراسم علم بندان در شهر بیرجند در شب نخست ماه محرم در هیئت محبان الزهرا (س) با حضور تعدادی از سادات که به سادات علم دار معروف هستند برگزار می‌شود.
در این مراسم ابتدا مجلس روضه خوانی در داخل حسینیه هیئت برگزار می شود و بعد از آن تعدادی از سادات به همراه علم‌ها در حالی که چاووشی می‌خوانند به داخل حسینیه می روند و علم را می بندند و دیگران نوحه خوانی می‌کنند.
پس از بستن علم یکی از سادات آن را برداشته و دور حسینیه می‌چرخاند و سپس در اطراف علم سینه می‌زنند که به آن حسن - حسینی گفته می شود و در پایان علم‌ها را در جای ویژه نصب می کنند. در شهرستان بیرجند مراسم علم گردانی در شهرها اغلب در نیمه نخست و در روستاها در نیمه دوم دهه اول محرم برگزار می‌شود.
علم بندان در درخش
در روستای درخش، علم بندان مراسمی است که در روز چهارم محرم الحرام انجام می شود، به گونه‌ای که علم بندها در مسجد جامع درخش گرد هم می‌آیند و علم‌ها را گرفته و تا عصر عاشورا همراه عزاداران در مراسم حمل می‌کنند.
هر کدام از علم‌ها به نام یکی از ائمه اطهار (ع) نامگذاری و برپا می شود و به این ترتیب 12 علم به نام 12 امام و دو علم به نام حضرت فاطمه زهرا (س) و قمر بنی هاشم حضرت ابالفضل العباس (ع) در مراسم خاص با پارچه هایی به رنگ‌های مختلف پوشانده می‌شود.
این مراسم نسل به نسل از پدر به پسر بزرگتر خانواده انتقال می یابد و هر کدام از علم‌ها علاوه بر اینکه دارای صاحبی موروثی است دارای علم گردانی موروثی نیز هست. نگهداری طوق بالای علم در تمام سال بر عهده علم گردان است، علم گردان در زمان مراسم، حراست و مواظبت از علم را برعهده دارد و به اعتقاد اهالی روستای درخش اگر علم دچار خسارت شود و یا بر زمین بیفتد، صاحب علم باید قربانی کند در غیر این صورت برای خانواده صاحب علم اتفاق ناگواری در سال رخ می‌دهد.
از روز چهارم محرم تا پایان مراسم عزاداری در عصر عاشورا، علم گردانان علم‌ها را دور روستا می‌چرخانند و برای صحت و سلامتی اهالی منزل و شادی مردگان آنان ذکر فاتحه سر می‌دهند. مراسم علم بندان یا عقد علم از روز اول محرم تا روز تاسوعا در شهرهای مختلف استان برگزار می‌شود و علت آن را ورود اهل بیت (ع) به کربلا ذکر کرده‌اند.
در شهرستانهای مختلف خراسان جنوبی هر علم را نمادی از شخصیت‌های امام حسین (ع) می‌دانند. هر علم یک بانی یا علمچی دارد و از گذشته حمل علم از پدربزرگ به پسر بزرگ تر خانواده به ارث رسیده است. مردم علم را با پارچه‌های نذری تزئین می‌کنند و از دیگر قسمت‌های علم می‌توان به پنجه، قپه و سرتوغ اشاره کرد؛ پنجه نوعی طوق پنجه شکل است و معمولا روی علم حضرت عباس (ع) نصب می‌شود و یادآور دست بریده آن حضرت است. قپه مانند یک توپ فلزی است و بالای یک نوک باریک تعبیه شده، بعضی علم‌ها دو قپه کوچک و بزرگ دارند که قپه بزرگ زیر و قپه کوچک روی آن قرار دارد. سرطوق نیز نیزه شکل و طرح‌های گوناگونی دارد.
در مراسمات بزرگتر، مردم در مسجد شهر جمع شده و پارچه‌های نذری که از روز قبل شسته شده‌اند را به علم وصل می‌کنند. علم بندان در خراسان جنوبی با چاووشی، ذکر صلوات، روضه و نوحه خوانی و دود کردن سپند همراه است. علم‌ها را بعدازظهر روز عاشورا پس از شهادت امام حسین (ع) قتل می‌کنند یعنی مانند کشته‌های کربلا، علم‌ها را برهنه کرده و مقدس می‌دانند.
«سنگ زنی» سنتی دیرینه در درخش
مردم درخش در خراسان جنوبی با برگزاری آیینی دیرینه به نام «سنگ زنی» در شب پنجم محرم به سوگواری امام حسین (ع) و یاران وفادارشان می‌پردازند. آیین سنگ‌زنی، حکایت سوگواری و عزاداری قوم بنی اسد است که پس از واقعه روز عاشورا وقتی به کربلا می‌رسند و با پیکرهای بی‌سر و پاره پاره امام و یارانش مواجه می‌شوند به نشانه عزاداری سنگ‌هایی را بر می‌دارند و به سر و صورت خود می‌زنند.
در آیین سنگ‌زنی 2 تکه چوب استوانه‌ای هشت سانتیمتری که بیشتر از چوب درخت عناب یا گردو ساخته می‌شود و نخی از آن عبور کرده است، پشت دست سنگ‌زنان قرار می‌گیرد و با کوبیده شدن روی یکدیگر، صدای سنگ ایجاد می‌شود.
ریتم موزون تک ضرب و سه ضرب سنگ زدن یا همان دو تکه چوب خراطی شده آن چنان دلنشین است که اگر برای تماشای آن ساعت‌ها وقت بگذاریم هیچ‌گاه خسته‌کننده و کسل‌کننده نیست. روستای درخش خراسان جنوبی هشت نفر سنگ‌زن دارد که این کار را از پدرانشان آموخته‌اند و پس از درگذشت پدر، فرزند ذکور ورثه به جای پدر در سنگ‌زنی شرکت می‌کند.
این هشت نفر سنگ‌زن از میان خود، یک نفر را به‌عنوان آخوند (نوحه‌خوان) انتخاب می‌کنند، این آیین همراه با هیئت و با آهنگ نوحه، سینه‌زنی یا زنجیرزنی انجام می‌شود، مداحان نیز در آیین سنگ‌زنی نوحه خاصی می‌خوانند.
مراسم سنگ‌زنی درخش به شماره 626 در فهرست میراث معنوی کشور به ثبت رسید.
بیل زنی خوسف با قدمت 200 ساله
آیین سنتی بیل زنی از آیین های مذهبی کم نظیر روز عاشورا در شهرستان خوسف است که نماد عشق بی پایان شیعیان برای حضور در صحرای کربلا و تدفین پیکرهای بی جسم شهدا در زیر آفتاب سوزان دشت های عراق است.
این آیین نوعی شبیه سازی از عزاداری و تلاش طایفه بنی اسد در صحرای کربلا است که پس از سه شبانه روز در 13 محرم سال 61 هجری در میان حزن و اندوه، پیکر مطهر شهدا را با بیل یا ابزار دیگری که در دست داشتند به خاک سپردند.
برای بیل زنی در هر یک از دو هیات شهر خوسف، دو دسته 15 نفری که در مجموع چهار دسته هستند، تشکیل می‌شود. افراد بیل در دست، دایره وار در کنار هم بیل‌هایشان را به طرف آسمان می‌برند و افراد در حال حرکت به هوا پریده همه یک صدا و با آهنگی مخصوص می گویند «حیدر علی» و همزمان بیل‌ها نامنظم و با شتاب به یکدیگر می‌خورند.
به هم خوردن بیل‌ها در روز عاشورا نماد رویارویی لشکریان کفر و لشکریان امام حسین (ع) است که جنگ لشکریان یزید علیه لشکر کوچک امام و مظلومیت ایشان را نشان می‌دهد. آیین بیل زنی به شماره 508 در فهرست میراث معنوی کشور به ثبت رسیده است.
نخل بندان و نخل گردانی در شهرستانهای فردوس و طبس
در حوزه کویر هر کدام از شهرستان های نهبندان، بشرویه، سرایان، فردوس و طبس آیین نخل گردانی را با زیبایی و شکوه خاصی اجرا می کنند. نخل به اصطلاح یک حجله از چوب است که با تمثال های رنگارنگ مثل آیینه، پارچه های قیمتی، گل و سبزه تزیین می‌شود و روز عاشورا در مراسم روضه خوانی و تعزیه به عنوان تابوت نمادین امام حسین (ع) حرکت داده می‌شود. در طبس گلشن مراسم نخل برداری یا نخل گردانی یکی از آیین های عزاداری است و شاید مهم ترین دلیل برای رواج اش این باشد که در روایات ذکر شده پیکر امام حسین (ع) را روی شاخه های درخت خرما گذاشته و به محل دفنش برده اند.
در طبس نخل توسط سادات و بزرگان بسته و در روزهای تاسوعا و عاشورا همراه هیئت‌های عزاداری حرکت داده می شود، این آیین با هدف تشییع پیکر مقدس سیدالشهدا در روز عاشورا برپا می‌شود و در این شهر در روز عاشورا 2 نخل برای امام حسین (ع) و یک نخل بلند برای حضرت ابوالفضل (ع) گردانده و در محل عزاداری چند بار نخل ها را دور می دهند و بعد به زمین می گذارند تا عزاداران آن را زیارت کنند.
در شهرستان فردوس هم پنج هیئت مذهبی نخل های آذین‌بندی شده را بعد از نماز ظهر عاشورا به محل امامزادگان سلطان محمد و سلطان ابراهیم از نوادگان امام موسی‌بن جعفر (ع) برده و آنجا این آیین را برگزار می‌کنند.
از صبح روز تاسوعا، نهم محرم‌الحرام کار پوشش و تزئین نخل ها در فردوس آغاز می‌شود و بسیاری از جوانان در کنار بزرگان برای آماده کردن نخل همراه و هم قدم می‌شوند. وظیفه هدایت و حرکت نخل هم نسل در نسل از پدران به فرزندان بزرگتر منتقل می‌شود، نخل گردان ها آن را بر روی دوش گذاشته و با حرکت به انتها و ابتدای صحن امامزادگان آیین باشکوه و پرحرارت را به وجود می‌آورند.
مشعل گردانی میراث معنوی روستاهای خور و برکوه
مشعل از چند تسمه آهنی که به شکل استوانه‌ای درست شده است و داخل آن را با قطعه چوب آغشته به روغن پنبه دانه و یا نفت پر می‌کنند و آتش می‌زنند و در کنار روشنایی آن به عزاداری می‌پردازند. این مراسم در حال حاضر فقط در روستاهای خور و برکوه خراسان جنوبی اجرا می‌شود.
در روستای برکوه عصر تاسوعا و در روستای خور شب عاشورا مراسم مشعل انجام می‌شود که پس از مراسم آتش را خاموش نمی‌کنند و می‌گذارند تا خودش خاموش شود. این آیین را به یاد مشعل هایی که در شب عاشورا در اطراف خیمه اباعبدالله (ع) روشن بود، برپا می کنند و مردم برای مشعل احترام زیادی قائل هستند به طوری که برخی زمین های زراعی خود را وقف روشنایی مشعل ها کرده‌اند.
آیین مشعل گردانی به شماره 629 در فهرست میراث معنوی کشور به ثبت رسید.
آیین شمع گردانی در روستای بهدان
یکی از آیین های سنتی مربوط به ماه محرم در خراسان جنوبی آیین شمع گردانی در روستای بهدان است که که هر سال در عصر و شام تاسوعا شمع هایی که توسط اهالی روستا ساخته می شود با استفاده از گل بر روی 14 عدد سینی قرار می گیرد و سپس به مسجد روستا برده و توسط اهالی روستا روشن می شوند و تا وقتی شمع ها روشن است با سینی های حامل شمع به صورت گروهی حرکت می کنند و به صورت دسته جمعی در عزای سرور و سالار شهیدان نوحه سر می دهند.
همزمان با روز عاشورای حسینی، مراسم خیرات سیدالشهدا به همت برادران اهل تسنن در شهرستان درمیان برگزار می‌شود. اهل تسنن در سنتی دیرینه همه ساله در روز عاشورا با پختن غلور و آش نذری با عنوان خیرات سیدالشهدا ارادات خود را به امام حسین (ع) به نمایش می‌گذارند تا ضمن عزاداری برای امام حسین باری دیگر وحدت شیعه و سنی را به نمایش گذارند.
در شهر اسدیه مرکز این شهرستان و اغلب روستاها عزاداران اهل سنت به اطعام مردم می پردازند و در این مراسم اهل سنت علاوه بر قرائت قرآن، سخنرانان آنان نیز درباره مقام و منزلت حضرت امام حسین (ع) سخنرانی می‌کنند.
هیئت کفن‌پوشان و زیرنخلی های بشرویه
یکی از مراسم منحصر به فرد عزاداری در بشرویه توسط هیئت کفن پوشان که حدود 100 نفر هستند اجرا می شود، در این مراسم اعضای هیئت پیراهن یا روانداز سفیدی می‌پوشند و شمشیرهای چوبی به صورت نمادین در دست می‌گیرند و روضه خوانی می‌کنند. همچنین هیئت زیرنخلی های بشرویه افرادی هستند که زیرنخل در مراسم نخل بندان اقدام به عزاداری می‌کنند.
تعزیه خوانی آیین ماندگار در قاینات هنر تعزیه خوانی یا شبیه خوانی بخش جدا نشدنی مراسم عزاداری مردم برخی نقاط استان خراسان جنوبی از جمله قاینات به ویژه در ایام محرم است، این هنر سینه به سینه از گذشته تا به حال به ارث رسیده و همچنان مورد توجه مردم است.
در این مراسم هر شبیه خوان نقش یکی از شخصیت های عاشورا را اجرا می‌کند و با نظمی خاص اشعاری را می‌خواند، این مراسم توسط افرادی اجرا می‌شود که از صدای خوبی برخوردارند و توانایی ارائه نمایش را دارند.
هفت منب و گرفتن حاجات
هفت منبر از آیین های سنتی زنان خراسان جنوبی در عزای سالار شهیدان برای دعوت افلاکیان هفت آسمان به مجلس عزای امام حسین (ع) است. این مراسم در غروب تاسوعا تا پیش از اذان مغرب اجرا می‌شود و بانوانی که نذر و نیازی دارند به هفت مکان مشخص از جمله (حسینه ها، مساجد، منازل، بقاع متبرکه و...) می‌روند و در آن جا برای حاجت گرفتن شمع روشن می‌کنند. مراسم هفت منبر به شماره 507 در فهرست میراث معنوی کشور به ثبت رسید.
انتهای پیام /