اتهاماتی که تمامی ندارد!
در روزهای اخیر و در بحبوحه برگزاری نشست فصلی شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی، بار دیگر شاهد بوده ایم که دولت های غربی و تریبون های رسانه ای و تبلیغاتی همسو با آن ها، با استفاده از تمامی اهرم های ممکن، جنگ روانی گسترده ای را علیه کشورمان به راه انداخته اند و سعی در معرفی ایران و برنامه هسته ای کشورمان به عنوان تهدید جدی علیه صلح و ثبات بین المللی داشته اند.
در این چهارچوب، از یک سو رافائل گروسی مدیر کل آژانس با رویکردهای مغرضانه و یک طرفه خود، سعی داشته ابهامات جدی را در مورد پرونده هسته ای ایران القا کند و علی رغم اینکه بخش قابل توجهی از نظام بازرسی آژانس متمرکز بر ایران بوده، به نحوی موضع گیری می کند که انگار اقدامات او بخشی از اهرم فشار غرب علیه ایران هستند و وی باید تا جای ممکن بسترهای مساعدی را برای اقدامات و سیاست های نامشروع آن ها علیه کشورمان فراهم کند.
از سوی دیگر، قدرت های اروپایی و آمریکا نیز پیش نویس قطعنامه ای را علیه ایران به شورای حکام ارائه کرده‌اند و اتهاماتی نظیر اینکه ایران به تعهداتش در قالب توافق برجام وفادار نیست و یا در مورد سایت های هسته ای اعلام نشده، توضیحاتی ارائه نمی کند را مطرح کرده اند. گویی هم مدیر کل آژانس و هم قدرت های غربی در حال زمینه‌چینی برای فعال سازی مکانیسم ماشه علیه ایران هستند. با این همه، در خوانش این اتهامات و تحلیل آنها، باید دو نکته را مد نظر داشت.
اول اینکه پیشرفت های هسته ای ایران تا حد زیادی واکنشی قدرتمندانه از سوی کشورمان نسبت به بدعهدی‌های مکرر و جدی غرب در قالب توافق برجام هستند. در قالب متن برجام امکاناتی گنجانده شده که بر پایه آن ها ایران می تواند در صورت خیانت طرف های غربی به تعهداتشان، نسبت به استیفای حقوق خود اقدام کند.
آنچه جهان غرب و متحدانش نمی توانند صریح بگویند این است که می خواهند ایران یک طرفه به تعهدات خود وفادار باشد. بدعهدی غرب به تعهداتش و در عین حال انجام اقداماتی نظیر خرابکاری علیه سایت های هسته ای ایران و یا ترور دانشمندان کشورمان، ایران را در محقق ساختن پیشرفت های بیشتر در حوزه هسته ای مصمم‌تر کرده است.
نکته دوم اینکه ادعاهای های مدیر کل آژانس و البته قدرت های غربی در مورد فعالیت ایران در سایت های هسته‌ای اعلام نشده نیز مربوط به گذشته و عاری از هرگونه سند معتبری هستند. یکی از نکاتی که در بحبوحه توافق برجام بسیار در مورد آن بحث شد این بود که غربی ها حق ندارند ادعاهای منسوخ و بی پایه گذشته را در مورد فعالیتهای هسته ای ایران مطرح سازند و بر پایه آن ها اقدام به انجام اقدامات تقابلی علیه کشورمان کنند.
ورای این ها، با توجه به پیروزی اطلاعاتی اخیر ایران و دسترسی کشورمان به مجموعه ای از اطلاعات ارزشمند که از عمق فلسطین اشغالی به کشورمان منتقل شده، این نکته آشکار شده که آژانس و شخص مدیر کل آن به صورت غیررسمی بسیاری از اطلاعات و داده های مرتبط با پرونده هسته ای کشورمان را به طرف اسرائیلی منتقل کرده اند و صهیونیست ها نیز به صراحت اتهامات خود علیه ایران را به بندهای بیانیه های مختلف مدیرکل آژانس علیه ایران تبدیل کرده اند!
حال در این فضا، اینکه ایران بخواهد تا بی نهایت و برای مدت زمانی نامعلوم به اتهامات اینچنینی جواب دهد، چیزی جز تلف کردن وقت و قربانی کردن منافع ملی کشورمان در راستای منافع غرب نخواهد بود. سناریویی که ایران از افتادن به دام آن خودداری کرده و می کند.