اگر یک سال پیاده روی اربعین نروم شرایط روحی‌ام به هم می‌ریزد + فیلم

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، باشگاه جانبازان شهید مجموعه‌ای متشکل از آزادگان دوران دفاع مقدس و مدافعان حرم هستند که مدت‌هاست در عرصه ورزش‌های جانبازان از جمله بسکتبال، والیبال، وزنه‌برداری و... به فعالیت‌های ورزشی مشغولند. این مجموعه از جانبازان عزیز سال گذشته تصمیمی مبنی بر زیارت اربعین حسینی (ع) گرفتند. با وجود تمام سختی‌هایی که در مسیر این زیارت متوجه آن‌ها بود، دل به دریا زدند و راهی این سفر سراسر نورانی شدند و امسال نیز بناست تجربه‌ای دیگر از این سفر آسمانی را تجربه کنند. حسین علی‌پور عضور سابق تیم ملی بسکتبال با ویلچر جمهوری اسلامی ایران است. وی می‌گوید از افراد دارای معلولیت هستم که در دهکده نشاط افتخار مربی‌گری دوستانم در باشگاه جانبازان شهید واقع در بوستان جانباز را بر عهده دارم. در دوران جنگ درسم تمام شده بود. خیلی علاقه داشتم در جبهه حضور پیدا کنم، منتها افتخار حاصل نشد. اگر آن زمان به خاطر معلولیت نتوانستم در جبهه همراه این عزیزان باشم، اکنون این افتخار همراهی را در میدان ورزش دارم. 20 سال مفتخرم مربی‌گری در عرصه بسکتبال با ویلچر معلولین و جانبازان را بر عهده گرفتم. اینجا دهکده نشاط محل تمرین دوستان باشگاه جانبازان شهید است. وی درباره تجربه اربعینی خود می‌گوید چند سالی است که افتخار حضور در حماسه اربعین همراه با جانبازان را پیدا کردم. به لحاظ جسمی شبیه هم هستیم، منتها همه هم‌نوع هستیم و در کنار هم با ویلچر این مسیر را طی می‌کنیم. از خداوند خواستم تا زمانی که زنده‌ام امام حسین علیه‌السلام این افتخار حضور را بدهد. علی‌پور ادامه می‌دهد هفت سال قبل اولین باری بود که در اربعین حضور یافتم. سال‌ها قصد سفر به این زیارت را داشتم، منتها خانواده نگرانم بودند و می‌گفتند تو با ویلچر نمی‌توانی. اصرارم کردم و رفتم. حالا اگر یک سال هم بخواهم نروم، نمی‌توانم بمانم. شرایط روحی‌ام به هم می‌ریزد. سال گذشته بنا به دلایلِ خاصِ خانوادگی نمی‌توانستم بروم. تا چند روز قبل از سفر همراه گروه نبودم، اما وقتی همسرم مرا دید تصاویر تلویزیونی را می‌بینم و اشک می‌ریزم، به من گفت اگر اینجا بمانی مریض می‌شوی. راهی شو و برو. الحمدلله توفیق یافتیم و رفتم. وی افزود: همسرم از افراد دارای معلولیت هستند که مانند من ویلچر دارند. این برایم خیلی جذاب است که یک بار توفیق شد با ایشان دو نفری و بدون اینکه در گروه یا تشکیلات خاصی باشیم، به اربعین برویم. حتماً دوستانی که رفتند، می‌دانند سفر جذابی است، منتها سختی‌های خاص خودش را دارد. همسرم با اینکه اولین بارش بود، خیلی نگران ایشان بودم. اما قربان امام حسین علیه‌السلام بروم؛ به قدری به ما نظر کرد که یکی از جذاب‌ترین سفرهایم شد. چون ایشان نذر داشت و گفته بود حتماً امسال باید در اربعین باشم. بسیار سفر خوبی بود. نگران بودم طی مسیر کم نیاورد، اما در بسیاری از موارد از من جلوتر بود و من شتابان می‌رفتم تا به ایشان برسم. مردم هم بسیار محبت داشتند و به ویلچری‌ها کمک می‌کردند. اما ایشان اجازه نمی‌داد و می‌گفت نذر دارم. خواهش می‌کنم کمکم نکنید. خدا را شکر می‌کنم ایشان توانست نذر خود را به خوبی ادا کند. علی‌پور درباره وجه اشتراک دوران دفاع مقدس با اربعین می‌گوید فضای اربعین عین همان فضای جنگ و جبهه است. من خودم در میدان نبودم، منتها در آن دوران بودم. همه چیز دلی است. همه چیز هیئتی و بسیجی‌وار پیش می‌رود. سرپرست گروه مانند فرمانده جنگ است. بدون اینکه پافشاری روی حرف خود داشته باشد، به صورت دلی با بچه‌ها ارتباط می‌گیرد. همه هم همراهی خوبی دارند. آن کسانی هم که پشت جبهه بودند، هرچه داشتند می‌فرستادند. در طی مسیر چه دوستان عراقی و چه هم‌وطنان خودمان، کم‌ترین داشته‌های خود را به طبق اخلاص قرار می‌دهند. مردم همه سعی می‌کنند زائران اباعبدالله را راهی اربعین کنند، همان طور که در زمان جنگ، افراد پشت جبهه مردم را به سمت جبهه می‌فرستادند و با کم‌ترین امکاناتی که داشتند، حمایت می‌کردند.