«بصیرت عاشورایی» و «خداترسی» دو نیاز مهم جامعه

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ حجت‌الاسلام علیرضا ذبیحی، پژوهشگر دینی در گفت‌وگو با شبکه خبری تهران‌نیوز با تأکید بر اینکه ارتقای بصیرت و معنویت اجتماعی با تکیه بر مکتب و فرهنگ امام حسین علیه‌السلام لازمه یک جامعه اسلامی است، اظهار کرد: زمان امام حسین علیه‌السلام شیعیانی حضور داشتند که که با دعوت از حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام ایشان را به کوفه دعوت کردند، اما نه‌تنها حضرت را در عاشورا یاری نکردند، بلکه مقابل ایشان ایستادند.

وی اضافه کرد: شیعیان واقعی همواره از این افراد برائت جسته‌اند و کسانی که حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام را یاری نکرده‌اند و مقابل ایشان ایستاده‌اند را لعن و نفرین کرده و خیال می‌کنیم مانند آنان نیستیم. این پژوهشگر دینی مطرح کرد: در حالی که قاتلان امام حسین علیه‌السلام که نام شیعه را یدک می‌کشیدند، شخصیت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام را کشتند و بصیرت عاشورایی و ترویج بصیرت‌افزایی در جامعه زمانی ممکن است که نام و یاد امام حسین علیه‌السلام به معنای واقعی کلمه در جامعه زنده شود. شخصیت حضرت اباعبدالله (ع) در جامعه زنده شود ذبیحی یادآور شد: از سویی باید شخصیت حضرت اباعبدالله علیه‌السلام در جامعه زنده شود، اما متأسفانه نتوانسته‌ایم این کار را انجام دهیم و شخصیت امام حسین علیه‌السلام را در جامعه زنده نکردیم و تنها محب بودن را پوشیدن لباس سیاه و عزاداری در مساجد و حسینه‌ها می‌دانیم که بسیار هم خوب است. وی در ادامه با تأکید بر اینکه قیام امام حسین علیه‌السلام باید احیا شود، توضیح داد: متأسفانه یاد و نام امام حسین علیه‌السلام را محدود به روز عاشورا کرده‌ایم و اگر از کسی که 50 یا 60 سال در جلسات روضه بزرگ شده، بخواهیم 20 دقیقه درباره امام حسین علیه‌السلام صحبت کند که ایشان با برادر، خواهر، خانواده، اقوام، مردم، غریبه‌ها چگونه برخورد می‌کرد. این پژوهشگر دینی متذکر شد: اگر این این فرد بپرسی 10 نکته آموزنده از حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام بیان کن شاید نتواند، در حالی که یک عمر پای منبر حضرت اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام بوده و بزرگ شده است. ذبیحی تبیین کرد: اینگونه نمی‌شود که یاد و نام امام حسین علیه‌السلام را تنها به روز عاشورا و صحرای کربلا خلاصه کنیم و اینگونه است که حضرت مظلوم می‌شود. وی اضافه کرد: در حالی که باید شخصیت امام حسین علیه‌السلام را طوری در جامعه بیان کنیم که برای نوجوانان و جوانان الگو شود و با عمل نشان دهیم که پیرو راستین حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام هستیم. این پژوهشگر دینی مطرح کرد: در اینصورت است که بصیرت عاشورایی در جامعه پیاده‌سازی خواهد شد، اما تا وقتی که خداترس نشویم و در عمل نشان ندهیم پیرو راستین امام حسین علیه‌السلام هستیم اتفاقی رخ نخواهد داد. ذبیحی با طرح این سوال که بسیاری در زمان حیات حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام از ایشان می‌پرسیدند که چرا به این شدت خداترس هستید؟ گفت: ایشان در پاسخ می‌فرمایند که تنها کسی در روز قیامت از عذاب خدا ایمن است که در دنیا خداترس بوده باشد. عزاداری برای امام حسین (ع) باید خداترسی بیاورد وی متذکر شد: حال برپایی عزاداری‌ها موجب می‌شود مردم بیشتر از امام حسین علیه‌السلام بترسند یا احساس ایمنی کنند؟ برخی معتقدند چون در محرم و روز عاشورا برای حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام گریه کردیم، بنابراین گناهان ما آمرزیده شد. امام باقر علیه‌السلام فرمودند که امام محمد باقر علیه السلام فرمود: ای جابر، آیا کافی است برای کسی که ادعای تشیع دارد، بگوید که دوستدار ما اهل بیت است؟ به خدا سوگند، شیعه ما نیست مگر آن کسی که تقوای خدا را رعایت و از او اطاعت کند. این پژوهشگر دینی تشریح کرد: گریه‌کن امام حسین علیه‌السلام اتفاقاً باید خداترس‌تر از سایرین باشد و از گناهان دوری کنند، یکی از موارد خداترس بودن حرکت در مسیر علم وو دانش است و امام حسین علیه‌السلام نیز نهایت علم بود. ذبیحی تصریح کرد: متأسفانه هنور موفق نشده‌ایم شخصیت امام حسین علیه‌السلام را آنگونه که باید و شاید نشان داده و بشناسانیم، به عنوان مثال کنیزی هدیه‌ای به حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام می‌دهد و حضرت او را در راه خدا آزاد می‌کند، حال ببینید ایشان چه روح لطیفی داشتند و روح کرامت در حضرت اباعبدالله علیه‌السلام دمیده شده بود. وی عنوان کرد: امام حسین علیه‌السلام در زندگی خود اهمیت زیادی به نماز می‌داد و شب عاشورا از دشمن فرصت گرفت تا به نماز بایستد و قرآن تلاوت کند و فرمودند که به خدا قسم عاشق نماز و قرآن کریم هستم. این پژوهشگر دینی ادامه داد: متأسفانه در برخی شهرها و روستاها در حالی که باید مردم ظهر عاشورا به تبعیت از مولایشان به نماز بایستند، مشغول عزاداری و صرف غذا هستند! در حالی که با عزاداری امام حسین علیه‌السلام ذوق مردم باید به نماز جماعت در ظهر عاشورا بیشتر شود، بنابراین این موضوعات مقدمه بصیرت عاشورایی است و اگر اصلاح شود بصیرت نیز در جامعه ریشه بیشتری می‌دواند. ذبیحی بیان کرد: به عنوان مثال در مجلسی که امام حسن علیه‌السلام در حال صحبت بودند، امام حسین علیه‌السلام به احترام برادر بزرگ‌شان صحبتی نمی‌کردند، حال رابطه خواهرها و برادرها چگونه است و چقدر به پدر و مادر خود احترام می‌گذارند؟ آیا واقعاً شباهتی به زندگی حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام دارند؟ وی خاطرنشان کرد: اگر فردی احترام برادر، خواهر و پدر و مادر خود را نگه ندارد و حتی در عزاداری امام حسین علیه‌السلام طوری زنجیر یا سینه بزند که از بدنش خون جاری شود، فایده‌ای ندارد، بنابراین در صورتی که در جوانب مختلف زندگی شخصیت حضرت اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام را در جامعه زنده کنیم، بصیرت عاشورایی نیز اتفاق خواهد افتاد. انتهای پیام /*