به بهانه پیوستن برایت‌ویت به بارسلونا؛ نگاهی به 4 دانمارکی تاریخ آبی اناری ها
مایکل لادروپ احتمالا بهترین بازیکن دانمارکی تاریخ بارسلونا بوده است.
به گزارش وبسایت نود و به نقل از سایت رسمی باشگاه بارسلونا، آبی اناری ها که پس از مصدومیت عثمان دمبله از لالیگا مجوز جذب یک بازیکن جدید خارج از مهلت نقل و انتقالاتی را دریافت کرده بودند، ظهر پنجشنبه از خرید شگفت انگیز خود رونمایی کردند.
بارسلونا که در ژانویه 2019 با جذب کوین پرینس بواتنگ یکی از عجیب ترین حرکات بازار را انجام داده بود، کمی بیش از یک سال بعد هم دست به حرکتی عجیب زد و در شرایطی که از آنخل رودریگز (ختافه) و لورن مورون (رئال بتیس) به عنوان اصلی ترین گزینه های بارسا یاد می‌شد، با پرداخت 18 میلیون یورو به لگانس، مارتین بریت‌ویت مهاجم 28 ساله و دانمارکی این باشگاه را با قراردادی 4 و نیم ساله به خدمت گرفت.
بریت‌ویت در شرایطی به عنوان یک مهاجم و جایگزین ستارگان مصدومی مثل لوئیس سوارز و عثمان دمبله به نیوکمپ آمده که تا این مقطع از فصل، در 24 بازی و 1934 دقیقه حضور لالیگایی 6 گل و 2 پاس گل به نام خود ثبت کرده است. (تاثیر مستقیم روی یک گل در هر 242 دقیقه) در بین 41 مهاجم لالیگایی که در این فصل حداقل 1000 دقیقه به میدان رفته اند، آمار بریت‌ویت تنها در جایگاه نازل بیست و هشتم قرار می‌گیرد و مشخص نیست آیا بارسلونا روی بریت‌ویت، به عنوان گزینه ای با قابلیت هایی فراتر از گلزنی حساب کرده یا خیر.
بریت‌ویت که تاکنون 39 بار برای تیم ملی دانمارک به میدان رفته و در جام جهانی 2018 هم عضوی از تیم آگه هارایده بوده، اکنون به پنجمین بازیکن دانمارکی تاریخ بارسلونا تبدیل شده است؛ به همین بهانه نگاهی خواهیم داشت به 4 دانمارکی که پیش از بریت‌ویت به نیوکمپ آمده اند:
دو سال بعد از کسب توپ طلای فوتبال جهان، آلن سیمونسن در سال 1979 از مونشن‌گلادباخ به بارسلونا پیوست و سه فصل موفق به همراه این تیم داشت. سیمونسن با 10 گل در فصل اول، بهترین گلزن فصل باشگاه بود و یک فصل بعد هم همین آمار را تکرار کرد؛ هرچند آمار او این بار تحت تاثیر گل های دو خرید جدید باشگاه، کوئینی و برند شوستر قرار گرفت. بارسا در آن فصل قهرمان کوپا دل‌ری شد و در سومین و آخرین فصل حضور سیمونسن، به قهرمانی در جام برندگان جام اروپا رسید. سیمونسن در پیروزی 2-1 برابر استاندارد لیژ در فینال، زننده گل دوم آبی اناری ها بود.
مایکل لادروپ در سال 1989 از یوونتوس به بارسلونا پیوست و برای 5 سال، عضوی مهم از تیم رویایی یوهان کرویف بود؛ 4 قهرمانی در لالیگا، یک قهرمانی در کوپا دل‌ری، 2 قهرمانی در سوپرجام اسپانیا و کسب اولین قهرمانی اروپایی تاریخ بارسا در 1992، مهم ترین دستاوردهای این سال های لادروپ بود. او که در فصل 92-1991 به عنوان دون بالون (برترین بازیکن خارجی فصل لالیگا) دست یافته بود، در فصل آخر حضور در نیوکمپ با کرویف به مشکلاتی برخورد. با جذب بازیکن خارجی چهارم (روماریو) در تابستان 1993، کرویف برای حضور 3 بازیکن خارجی در زمین باید دست به سیستم چرخشی می‌زد و عدم حضور لادروپ در فینال 1994 لیگ قهرمانان برابر میلان، پایان کار او در نیوکمپ را رقم زد.
گفته شده پپ گواردیولا پس از شنیدن خبر جدایی لادروپ، به گریه افتاده و با التماس از ستاره دانمارکی خواسته تا نظرش را تغییر دهد. پس از 5 سال، 217 بازی و 55 گل، لادروپ در سال 1994 بارسلونا را در انتقالی جنجالی به سوی رئال مادرید ترک کرد.
توماس کریستینسن در سال 1991 و در حالی که تنها 18 سال داشت به تیم دوم بارسلونا پیوست و 5 سال عضو این تیم بود؛ عضویتی که با 28 گل در 60 بازی برای این مهاجم دانمارکی همراه بود. کریستینسن در سال 1993 و با نظر یوهان کرویف به تیم نخست ملحق شد اما هرگز نتوانست در رقابتی رسمی برای بارسا به میدان رود و در این دوران به خیخون، اوساسونا و راسینگ سانتاندر قرض داده شد. کریستینسن در نهایت در ژانویه 1996 به رئال اویدو پیوست.
به دنبال درخشش با تیم ملی دانمارک در المپیک 1992 که به میزبانی بارسلونا برگزار می‌شد، رانی اکلوند از بروندبی به بارسلونا پیوست و در تیم دوم، همبازی کریستینسن شد. به دلیل محدودیت حضور بازیکنان خارجی در زمین (که در بالا به آن اشاره شد) اکلوند نتوانست در میان بازیکنانی مثل لادروپ، استویچکوف و روماریو خودنمایی کند و در دوران دو ساله حضور در بارسلونا، تنها یک بازی لالیگایی برای تیم نخست انجام داد. آمار او در بارسلونای بی 10 گل در 66 مسابقه بود و اکلوند در ادامه به انگلیس و ساوتهمپتون رفت.
بعد از حدود 26 سال از جدایی اکلوند، اکنون بریت‌ویت به نخستین بازیکن دانمارکی باشگاه بارسلونا در بیش از ربع قرن تبدیل شده است. اکنون باید دید مهاجم دانمارکی مانند سیمونسن و لادروپ موفقیت را تجربه خواهد کرد یا مانند کریستینسن و اکلوند، با ناکامی نیوکمپ را ترک خواهد کرد.
7712