بوریا بافی
ایرنا - اهواز - حسن حیدری معروف به ابوعبدالله سی سال است هزینه های زندگی را از بوریابافی بدست آورده است. او شصت سال عمرش را درهمسایگی آب و در تعامل با نیزارها و بر روی قایق گذرانده است. چهره آفتاب سوخته اش سنش را بیشتر از شصت نشان می دهد ولی دستهایش چابک بوریا می بافند؛ نی ها و علفها گره بر گره، گره ها در کنار هم زیراندازی می سازند.
بوریابافی نوعی بافته حصیری است که بعنوان زیر انداز یا سقف خانه ها و کپرها استفاده می شود. این هنر قدمتی بالاتر از صنعت پارچه‌بافی دارد. در خوزستان بخاطر نیزارهای اطراف تالاب ها و هورها این هنر بسیار کاربردی است.
در بوریابافی نخستین کار تمیز کردن ساقه است یعنی با داس نی شکاف تیز، ریشه و سر نی را می‌زنند. سپس آب روی آن می‌ریزند تا نرم شود. بوریاباف سپس با نی‌کوب ساقه‌ها را می‌کوبد و تخت می‌کند. تا خیزران و نی هندی شکافته شود. بوریاباف بر روی زمین نشسته و تعدادی ساقه‌های شکافته و تخت شده را در کنار هم می‌چیند و یک پود خیزران یا نی را با زاویه قائمه می‌بافد و از یک نوع بافت جناغی استفاده می‌کند و ته ساقه پود بافته شده را پیچ می‌دهند تا اینکه لبه‌های آن محکم باشد. اندازه‌های حصیرها عموما در حدود 4 در 8 متر است. آنها را لوله کرده و به کسانی که ساختمان می‌سازند، می‌فروشند.