تحلیل 23 سال قبل حاشیه نویس خاتمی درباره حزب کارگزاران
روندی که با «نامه‌هایی به دو جناح سیاسی کشور نوشتند و در ان خواستند تا پیرامون انتخابات و تعیین نامزدی که اجماع گروههای سیاسی را برانگیزاند به توافق برسند» شروع می‌شود.
به گزارش مشرق امین فرج اللهی در صفحه اینستاگرامی خود نوشت: کتاب «صدروز با خاتمی» که در سال 77 منتشر شده، خاطرات بابک‌داد از صد روز همراهی با خاتمی در ایام تبلیغات انتخابات دوم خرداد76 است. داد در بخشی از این کتاب، رفتار سیاسی کارگزاران‌سازندگی که در ان ایام یک گروه نوپای سیاسی هستند را شرح می‌دهد. حزبی که ان زمان تازه تاسیس شده بود و بین هاشمی و اصلاحات در حال انتخاب بود. او می‌نویسد «کارگزاران‌سازندگی در سال 75 فکری جز این نداشتند که در انتخابات روی فرد برنده شرط ببندند. انها با هدف "ماندن" در صحنه‌ی سیاسی کشور، کار مذاکره با جناحهای قدرتمند سیاسی را اغاز کردند.»
روندی که با «نامه‌هایی به دو جناح سیاسی کشور نوشتند و در ان خواستند تا پیرامون انتخابات و تعیین نامزدی که اجماع گروههای سیاسی را برانگیزاند به توافق برسند» شروع می‌شود؛ پس از عدم استقبال راست و چپ به حمایت از میرحسین موسوی و دکتر حسن حبیبی می‌رسد. ولایتی هم که امدنش را به حمایت جامعه روحانیت مبارز مشروط کرده بود؛ وقتی مطمین شد انها از ناطق‌نوری حمایت می‌کنند به خواسته‌ی کارگزاران نه گفت.
اواخر دی‌ماه وقتی حسن‌حبیبی که خاتمی امدنش را مشروط به نیامدن او کرده بود اعلام کرد نمی‌اید؛ حضور خاتمی قطعی شد. اما کارگزاران که خاتمی را مرد بازنده‌ی انتخابات می‌دانستند سراغ محمد هاشمی رفتند. انها در جلسه با مجمع‌روحانیون هم اعلام کردند صلاح است مجمع از محمدهاشمی حمایت کند. زمستان 75 وقتی هاشمی گفت امدن برادرش را به صلاح نمی‌داند، همه‌ی امیدکارگزاران ناامید شد. نهایتا پس از کش و قوس فراوان، کارگزاران در فروردین 76 اخرین گروهی بود که به حامیان خاتمی پیوست.
بابک داد در تحلیل نهایی از کارگزاران می‌نویسد: «کارگزاران سازندگی زاییده‌ی مناسبات ناهماهنگ سیاسی کشور در سالهای گذشته هستند و شاید سرزنش انها در این مقال نگنجد. انها گروهی هستند که مرامنامه و اصول سیاسی خاصی ندارند و همواره به فکر بزرگترین مساله ذهنی خود هستند: "بودن یا نبودن؛ مساله این است." پس از انتخابات دوم خرداد، کارگزاران سازندگی بیشترین نیروهای مدیریتی را به کابینه و بدنه دولت اقای خاتمی تزریق کردند و به لحاظ اقتصادی دولت وی را با دولت اقای هاشمی رفسنجانی «هماهنگ» کردند. انها حتی برای مدیریت در شهرستانها نیز نیروهای اماده‌ای داشتند که بلافاصله جذب مسیولیت‌ها شدند. چنین بود که کارگزاران سازندگی از پس از انتخاباتی سرنوشت‌ساز، بار دیگر توانستند مساله‌ی «ماندن» خود را حل کنند.»
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.