تغییر، تعجب، شک و تردید / قبض و بسط معمای گاریدو در هزار کلمه!

به گزارش ورزش سه، چالش حضور در رختکن تیم برنده موضوعی است بسیاری از سرمربیان دنیا از آن اجتناب می‌کنند. نکته، مقایسه سریع با گروه موفق گذشته و مقایسه و زیر سئوال بردن سیاستهای مربی جدید در این قباس است. این موضوع گریبان گاریدو را هم گرفته و او با وجود کسب دو امتیاز از هر بازی (میانگین) حتی ممکن است در معرض اخراج قرار گرفته باشد.

گاریدو تصور می‌کرد با توجه به حضور نساجی در خانه‌های پائین جدول، بازی ساده‌ای را پیش رو دارد اما در روزی که ترکیب او، ارنج اولیه و مهم‌تر از همه انتخابش در خط حمله، یعنی عیسی ال کثیر، یکی از بدترین نمایش‌های تک نفره تاریخ این باشگاه را ارائه داد، آن‌ها ناباورانه در تهران بازی را به نساجی واگذار کردند تا پرسپولیس برای اولین بار در این فصل وارد مرحله‌ای شود که ممکن است روزهای خبرسازی را در این باشگاه رقم بزند.

اما دقیقا چه اتفاقی در پرسپولیس افتاده و چرا نمایش این تیم به این سرعت مورد انتقاد قرار گرفته است؟ آن‌هم در شرایطی که انتخاب گاریدو بعنوان یک سرمربی اسپانیایی از سوی هواداران مورد استقبال واقع شده بود.

یک - پیشرفت  این گزاره که پرسپولیس خوب بازی می‌کند و فقط گل نمی‌زند، برای چند هفته کارکرد داشت. اما در پنج ماهی که گذشته مفهوم پیشرفت در پرسپولیس چندان قابل مشاهده نیست. رویه گاریدو در دفاع از بازیکنانش و مسئولیت‌پذیری شکست هم هوشمندانه و قابل ستایش است اما واقعیت این است که این اقدام شجاعانه و حرفه‌ای هم اگر در طول مسیر با ترمیم مشکلات و اصلاح عیوب همراه نباشد حتی مسأله عذرخواهی و مسئولیت‌پذیری سرمربیان را هم لوث می‌کند. حقیقت این است که تعداد بازیهای پرسپولیس که این تیم نمایشی قانع کننده مقابل حریفان داشته زیاد نیست و حتی می‌شود گفت جز یکی دو نفر هیچ بازیکنی تحت مدیریت گاریدو پیشرفت نکرده و تقریباً همه ستاره‌های پرسپولیس در دوره افت بسر می‌برند.

دو - کمبود اعتماد به نفس؟ اسکواد پرسپولیس اگر در بین تمام تیم‌های لیگ برتر اول نباشد حتماً جزو سه تیم برتر قرار خواهد گرفت. اینکه عیسی آل‌کثیر گل زدن را فراموش کرده یا علیپور سایه‌ای از خود در زمین مسابقه است بیشتر از اینکه احتمالاً به تغذیه نامناسب، خواب ناکافی یا تمرین ضعیف انفرادی ارتباط داشته باشد ناشی از طرز فکر جاری کادرفنی است به‌گونه‌ای که تقریباً هیچ بازیکنی جز وحید امیری و یکی‌دو مهره خط دفاعی مثل گولسیانی و میلاد محمدی برای ماندن در ترکیب حاشیه امنیت ندارند و می‌دانند با اولین اشتباه یا یک بازی ضعیف نه تبدیل به بازیکنی رزرو بلکه مستقیم به سکو تبعید می‌شوند. بدتر اینکه همان فردی که مسئول تبعید به سکو است چند هفته بعد از همان بازیکن می‌خواهد در بازگشت به ترکیب اصلی بهترین ورژن خود را به زمین بیاورد که در مورد بیشتر بازیکنان ایرانی این مسأله نشدنی است. البته در این بی استثناهایی هم وجود داشته، مثلا سروش رفیعی که در این دو هفته پس از دوران طولانی نیمکت‌نشینی شروع به درخشیدن کرد. اما الگوی سروش در همه بازیکنان تکرار نشده اشت.

سه، تغییر و تغییر و تغیییر تأکید چندباره گاریدو درباره تغییرات گسترده‌اش در ترکیب از اصل قضیه مشکل دارد. بارسای فلیک در این فصل اولین شکست خود را به خاطر چرخش گسترده در نیمی از ترکیب مقابل اوساسونا متحمل شد و بعدتر سرمربی آلمانی پذیرفت که دراین‌باره اشتباه کرده است. به نظر می‌رسد آنچه در ذهن سرمربی اسپانیایی پرسپولیس در مورد چرخش (rotation) وجود دارد با استانداردهای جهانی‌اش فاصله دارد چرا که معمولاً اگر قرار به چرخش ترکیب باشد دو تا سه بازیکنی که بیشتر در ارنج بوده‌اند با این چرخش‌ها مراقبت می‌شوند و این‌طور نیست که اسم تغییر 80درصد ترکیب یازده نفره تیم را چرخش بگذاریم و بگوییم این کار برای حفظ آنها از مصدومیت‌های احتمالی و پایین آمدن کیفیت کارشان انجام می‌شود. تا اینجا این تغییرات فقط کار خود گاریدو را سخت‌تر کرده است.

چهار - تعویض‌ها واقعیت این است که به شکل کاملاً مشخص هر تغییری که سرمربی پرسپولیس در ترکیب ابتدایی و حین بازی انجام می‌دهد شرایط بهتر نمی‌شود. البته کیفیتی که پرسپولیس مقابل نساجی قعرنشین و بحران‌زده ارائه داد حداقل نسبت به نمایش‌های اخیر این تیم مقابل چادرملو، شمس‌آذر، گل‌گهر، استقلال خوزستان و حتی آلومینیوم اراک قابل قبول‌تر بود اما هر چه از زمان بازی پیش رفت تیم گاریدو برای خلق موقعیت مستاصل‌تر و سردرگم‌تر به نظر می‌رسید تا یک‌بار دیگر مشخص شود تغییرات حین بازی او هیچ کمکی به تغییر شرایط مسابقه نمی‌کند. پنج - شوخی بازی خانگی  شکی نیست که در فصل آوارگی پرسپولیس و استقلال در ورزشگاه‌های دور از تهران و بازی نکردن در آزادی این مسئله روی روح تیمی و موفقیت تاثیر خواهد گذاشت و این چیزی نیست که توسط منتقدان اندازه گیری شود. این چیزی است که روی نتایج استقلال در این فصل هم تاثیر خود را گذاشته والا شاید جواد نکونام هنوز روی نیمکت تیم رقیب می‌نشست. با بازگشت نقش جهان به چرخه مسابقات بازی در آزادی برای پرسپولیس ضروری تر هم هست.

شش - رختکن چهار شکست در این مدت کوتاه (در پرسپولیس) همه را به شک می‌اندازد اما اگر رختکن پشت سرمربی باشد، روزهای بد تمام خواهند شد. جز وحید امیری کمتر بازیکن بزرگی در پرسپولیس به طور صددرصدی از سرمربی حمایت می‌کند. آنها آنچنان به موفقیت با روش فعلی امیدوار نیستند. (این یک فکت است). خود گاریدو در این باره نکته جالبی به زبان آورده است: همه چیز بر اساس نتیجه تعریف می‌شود. بخصوص در باشگاهی مثل پرسپولیس که پیروزی یک وظیفه عادیست و غیر از این آغاز پچ‌پچ و حرفهایی که در یک تیم برنده اثری از آنها نیست.

هفت - پیچیدگی  پرسپولیس چهارشنبه، بازی سختی را در انزلی دارد. شانس بردن قرمزها در آنجا زیاد نیست. البته شاید مدیریت باز هم بخواهد صبر کند. شاید یک بخت دیگر. نمی‌دانیم. شاید هر چیز دیگر. اما می‌دانیم در صورت ناکامی پرسپولیس در انزلی که احتمالش کم نیست، کاسه صبر هواداران بیش از پیش لبریز می‌شود. پرسپولیس و هوادارانش به چیزی کمتر از قهرمانی راضی نمی‌شوند. اگر در آسیا بین 12 تیم، دوازدهم هم شود می‌گویند سطح فوتبال رقبا بالاتر است، قیمت تیم‌های رقیب بیشتر است. اما کسی ناکامی در لیگ برتر را هرگز قبول نمی‌کند. گاریدو در تصمیم‌گیری اعتقاد زیادی به نظرات و دید خود دارد، همانطور که پاکو خمس در تراکتور بود. او به سبک هموطنش در تبریز کمی بیش از اندازه موضوعات را پیچیده کرده است و شاید به سرنوشت او دچار شود. شاید هم نه، این روزها زمان یه چرخش تاریخی به سمت موفقیتی باشد که هواداران انتظارش را می‌کشند.

محمد قراگزلو